Kleine stapjes vooruit

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Poging nummer zoveel om mijn leven weer op de rit te krijgen.

Mijn lijf doet nog steeds raar. Vanmorgen nog ben ik na mijn dagelijkse meditatie zo mijn bed weer in gedoken om mijn hoofdpijn onder controle te krijgen. Tegen tienen kwam ik mijn bed eindelijk weer eens uit.

Weinig gedaan. Wat kleine dingetjes opgeruimd en in de kliko gegooid, dingen op de juiste plaats gelegd. Spullen klaargelegd zodat ik morgen de papieren voor aanstaand schooljaar uit kan zoeken en het vorig jaar kan ordenen. De papieren zijn van belang, die kan ik voor het aankomend jaar nog gebruiken. En eventueel verwerken in mijn scriptie.

Deze week ben ik eigenlijk begonnen met kleine voorbereidingen. Kleiner dan ik wilde, want ik wilde het huis schrobben. Dat is niet gelukt en gaat in de aankomende week ook niet lukken. Dat resulteerde dus weer in negatieve gedachten. Maar nadat ik gisteren met mijn dochter ordners had gekocht voor de papieren, ben ik kleine dingen op gaan ruimen.

De nieuwe schiften en ringbanden liggen klaar en vandaag heb ik mijn make up voorraad uitgezocht en opgeruimd. Er is aardig wat de vuilnisbak ingegaan. Zo veel dat ik bijna een lade minder aan make up heb en de lades die ik heb weer gewoon open en dicht kunnen, zonder dat er iets ergens vast komt te zitten. Dat is een tijd geleden dat dat voor het laatst gebeurde, kan ik je vertellen.

Over negen dagen ga ik weer naar school en in september start therapie. Dit wordt best een zwaar schooljaar. En het laatste kwartaal van dit jaar wordt loodzwaar, richting hel.

Goden, kijk genadig neder op Uw dochter. ze doet zo hard haar best en wil zichzelf verbeteren, zodat ze er kan zijn voor anderen. Stuur haar steun en wijsheid.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Wegen door mijn hoofd

Ik wandel door mijn hoofd
Kijk in alle hoeken
Tussen de stofnesten die in de vergeten gaten zitten
Maar ik vind het niet

De kluts klots op een tafel
En cirkelt uitdagend in mijn ooghoek
Ik ben hem nog steeds kwijt
In de kern van mijn bestaan

Ik kijk over het water
Dat beweert het mijne te zijn
Ik wil erop vertrouwen
Maar weet niet meer hoe dat moet

Mijn lever klaagt al tijden
Dat het wat mee te slepen heeft
En dat het graag wil delen
Met hen die ik liefheb

Ik begin te rennen
Want ik heb het op de heupen
Maar ik weet niet waar verlossing
te vinden is voor mij

Ik wil zo graag mijn bootje
Laten varen in rustige wateren
Met de zon op mijn gezicht
En de wind door mijn haren

Ik wandel door mijn hoofd
Kijk in alle hoeken
Tussen de stofnesten die in de vergeten gaten zitten
Maar ik vind het niet



17-08-2025

De geest als Gevangenisbewaarder

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Mijn brein is mijn grootste vijand. En ondertussen doet mijn lijf ook een aardige duit in het zakje.

Voor de zomer gaat het niet zo goed met mij. Het spelen van huismoeder en lieve vrouw gaat mij niet goed af. En dan is er nog steeds het knagende probleem van de stage-plek. Ik twijfel aan mezelf en mijn capaciteiten. Op exorbitante manieren.

Mijn leven is een puinzooi! Mijn huwelijk stelt al jaren niets meer voor, de gemiddelde vrijgezel heeft vaker en intenser seks dan ik, mijn brein is mijn eigen gevangenisbewaarder, ik ben te zwaar en sporten lijkt niet te helpen. Nou kan dat niet afvallen ook liggen aan het feit dat ik eens in de week een soort terugval heb en òf te veel drink, òf te veel en fout eet. Alles omwille van de stress.

Ik kan gewoon niet tegen stress. En dat had ik de laatste weken in overvloed. School mag dan klaar zijn, genoeg andere problemen en situaties die aan mijn mouw staan te trekken.

Ik wil rust. Ooit wilde ik de liefde. Samen oud worden en weten bij wie je hoort. Dat wil ik op zich nog steeds, maar ik begin ondertussen ook te leven met de overtuiging dat dat niet voor mij is weggelegd. Vroeg of laat loopt iedere relatie stuk. En ontstaat onrust, angst, verdriet en verwijten. Ik doe aan alle kanten mijn best om het te laten werken, maar de andere kant denkt er anders over of doet niet mee. Ik raak gefrustreerd, word bang en kruip in mijn schulp. En voor we het weten, leven we in stilte naast en langs elkaar en vervreemden we steeds meer. Ik probeer dat nog te verbeteren door mezelf opnieuw uit te vinden, maar dat werkt zelden. En uiteindelijk gooi ik de handdoek in de ring en vertrek.

Ook nu mag ik weer opnieuw proberen. Al gaat het nu een stuk moeilijker, want er is een huwelijk dat ontbonden moet worden en een kind dat ergens heen moet. En de huidige huizenmarkt gaan we het maar even niet over hebben. Dat kennen we allemaal wel.

Geen idee of de druk in mijn geest er nu ook voor gaat zorgen dat ik weer wat consistenter word in schrijven. Ik hoop het. Alles om de combinatie van whisky en Tramadol uit mijn hoofd te krijgen.

Geheel de Uwe,

Mystic M

De stress de baas

Dat ik vanmorgen mijn bed uit kwam, zat ik een beetje in de stress.

Na vanmiddag heeft mijn dochter vakantie.

Helemaal fijn, maar dat betekent dus dat ik geen tijd meer heb voor eigen huiswerk. Want iedere keer dat ik me probeer te concentreren, gaat zij om aandacht vragen. Daar kan ik boos om worden, maar een kind is gewoon een kind. Die doen dat. Dus ik accepteer dat ik minder tijd heb voor de verslagen.

Ik liep echter achter op mijn schema. Ik had van dat ene tentamen nog maar een kwart af, in de planning moest ik toch wel iets over de helft zijn. En ik vermoedde dat ik er nog wel even mee bezig zou zijn. Er borrelt van alles, maar het is nog onsamenhangend en er zit geen structuur in. Het verhaal is er nog niet.

Eerst maar eens mediteren, zoals elke ochtend. Nog steeds ben ik erg blij dat ik door die oud klasgenoot ben uitgenodigd. Ik doe vaker wel dan niet mee en het helpt. Het is een dagelijks ankerpunt, een moment van rust.

Nog even liggen, even niets. Nog even doorgaan met het leegmaken van de geest, zodat er ruimte is voor het verslag. Dan aankleden, was in de machine en aan de slag. En vul gewoon in wat je wèl weet. Dan komt de rest vanzelf. Breek alles op in kleine stukjes en kijk wat je ermee kunt.

Blijkbaar helpt in stukjes breken zo veel, dat het verslag nu dus klaar is voor correctie. Ik heb het gewoon zonder koffie en in 2,5 uur af gekregen.

Er hoeft alleen nog een voorblad bij. Maar dat lukt me tussendoor wel.

#Dankbaar

Is het al 30 augustus? Dan kunnen we weer naar school.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Zen spelen

 'Doe iets voor jezelf. Iets dat geen doel heeft, geen resultaat dat behaald moet worden. Gewoon voor jezelf.'

Dat is de opdracht die ik voor deze week meekreeg tijdens de cursus.

Een beetje paradoxaal is het wel, dat geef ik toe. Want als ik straks iets voor de leuk ga doen, doe ik het deels om de leraar tevreden te stellen, merkt mijn tweede of derde gedachte op.

De eerste wordt gelijk beheerst door: Wàt ga ik in vredesnaam doen? Mijn hele leven, inclusief mijn hobby's, is ingericht op nut.

Breien en haken vind ik leuk, daar kan ik een warme trui mee maken. Koken en bakken is leuk... Het nut lijkt me duidelijk.

Ik speel Dungeons and Dragons. Nou is dat een spel, maar het nut is dat het verbindend werkt. Het heeft mijn sociale leven een breder perspectief gegeven. Ik heb er vrienden door gekregen. Mijn dochter bestaat dankzij dit spel, want ik heb haar vader daardoor ontmoet.

Eigenlijk best verdrietig, dat alles maar een doel heeft. De vreugde in het leven is immers spelen. Spelen is nodig om nieuwe verbindingen te leggen, nieuwe ontdekkingen te doen. En omdat je aan het spelen bent zonder vooropgezet doel, kan er eigenlijk ook niets misgaan. En het creëert een luchtige ruimte in je geest. Een frisse wind waardoor je vrijheid en sereniteit ervaart, wat weer goed is voor je geestelijke gezondheid.

Hopelijk voldoet 'borduren' aan de opdracht. Ondanks dat het volgens een patroon werkt èn een boekenlegger betreft. Dat heeft dan wel een doel, voor mijn gevoel is borduren niet echt nuttig. Maar ik vind het wel leuk en ik word er blij van. Dus dat voldoet weer wel.

Ik word blij van de zen cursussen die ik volg. Ze geven mij een nieuwe kijk op het leven en dan met name het mijne.

Geheel de Uwe,

Mystic M

#stapjesnaarsereniteit

Eerste boekje vol

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Zojuist heb ik mijn laatste haiku geschreven.

In maart 2024 besloot ik te proberen om elke dag een haiku te schrijven. Ik had een boekje liggen met handgeschept papieren, een leren kaft en daarop een Levensboom.

Aangezien schrijven voor mij bijna hetzelfde is als ademhalen (het is in ieder geval van even essentieel belang), besloot ik de haiku's daar dan maar in op te schrijven. En vandaag, 15 april 2025 heb ik mijn laatste haiku geschreven. Het boekje is vol.

Heel toepasselijk een haiku over afscheid nemen.

Het boekje is vol, maar het volgende ligt al klaar. Ik ga dus door met schrijven. Ook al weet ik dat het me niet lukt elke dag te schrijven. Het wordt moeilijker om een juist onderwerp te vinden. Wel als je iets zinnigs wilt zeggen en niet steeds een variatie op hetzelfde thema wilt geven.

Ik ben tevreden. Ik heb het dik een jaar volgehouden. Ik heb er inspiratie uit opgedaan, mezelf kunnen vertellen waar het daadwerkelijk om gaat, mezelf een pas op de plaats laten maken.

Tijd voor een nieuwe stap. En een nieuw boekje.

Geheel de Uwe,

Mystic M

De laatste haiku's van september 2024

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Vanaf half september heb ik geen haiku meer online gezet.
Dat betekent niet dat ik niet geschreven heb. Er zitten wat gaten in de frequentie, maar ik doe nog steeds mijn best geregeld te schrijven. Zeker omdat ik al vanaf ergens augustus 2024 geregeld te kampen heb met zwarte gedachten en sinds december gewoonweg in een depressie zit. Al sinds jaar en dag weet ik dat schrijven mijn houvast is. Het zorgt ervoor dat de paar momenten van helderheid geordend worden en als lichtend baken mij door mijn zwarte wereld leiden. Voor mij zorgt het ervoor dat ik niet volledig verzand in zelfdestructief gedrag en slechte gewoontes.
Maar ik heb dus niets online gezet. Ik had er de energie niet voor. En daar wil ik nu verandering in brengen. Ik hoop weer stukjes online te zetten. Ter overdenking voor anderen, ter herinnering voor mij.

Ik bezie mezelf

En de stappen die ik zet

Wankel op mijn pad

14-09-2024

Status van de geest

Gaat op in het ultieme

Laat los in het nu

16-09-2024

Ik pijnig mijn brein

Om verlichting te vinden

In mijn schaduwwerk

16-09-2024

Gedachten vliegen

Als duiven vrij in het rond

Komen tot wasdom

19-09-2024

Beroer mijn gezicht

En glijd zachtjes langs mijn nek

Dans van extase

19-09-2024

Denkend als de wind

Vliegend als de kraanvogel

Opgaand in het niets

20-09-2024

Donder en bliksem

Flitsend door een revend zeil

Smekend aan Goden

21-09-2024

Tint grijs bruin en zwart

Op de bodem van de zee

Zangstem van mijn stem

21-09-2024

Met bloed gegraveerd

Littekens diep in mijn huid

Ode aan Leven

22-09-2024

De woelige zee

Navigeer ik met kalm hart

Volg de Noorderster

22-09-2024

Ik ben niemands vrouw

Lopend over eenzaam pad

Stem zonder klankbord

23-09-2024

De hemel ontvangt

Emoties zonder oordeel

Als zijnde het weer

24-09-2024

Innerlijk bestaan

Dimensie zonder meetlat

Rijk van mysterie

25-09-2024

Stukje regenboog

In een donkergrijze lucht

Teken van de hoop

28-09-2024

Bergen in de lucht

Miljarden druppels water

Vloeibare reuzen

28-09-2024

Druppels van regen

Blad wervelt kleuren strooiend

Slingers van de herfst

30-09-2024

Geheel de Uwe, Mystic M