Lieve leukerds en leuke lieverds,
Er breekt iets in mij.
En ik weet niet of dat een ineenstorting is, of juist iets dat open breekt.
De wereld is hectisch. Ik moet twee tentamens schrijven en heb een voorbereiding gedaan om de groep vandaag te leiden. Les: Ga het in een groep niet hebben over geloven. Je kunt er 100 keer de bedoeling mee hebben te verbinden en iets te hebben om je aan vast te houden. En 1000 keer daar niet per sé een religie mee te bedoelen. Maar daar draait het wel op uit. En dan heb je de poppen aan het dansen.
Ook vandaag dus alom chaos. En ik kan dat nog niet aan. Ik heb de kennis nog niet, om de ruimte in mezelf te vinden en daar vandaan de rust te bewaren.
Ik merk dat dit van alles met mij doet. En dan met name op negatief vlak. De twijfel slaat weer toe. Of ik hier wel klaar voor ben, of ik niet beter weer zelf in therapie kan gaan. Of ik niet beter de handdoek in de ring kan gooien en braaf het volgzame vrouwtje moet gaan spelen.
Er komt zoveel zeer omhoog. Want ik zie dat het een reflectie is van mezelf. Van iets dat zich in mij afspeelt en slechts getriggerd is door wat er buiten gebeurt.
En aan de andere kant wordt er een pitbull wakker. Een interne drive van een innerlijke stem die zegt: 'Dit is slechts tijdelijk. Dit is het leerproces. Ja, het is nu chaos. Maar wanneer je de chaos hebt leren sturen, is dit het mooiste vak ter wereld en zou je niets anders willen doen. Je voelt het in elke vezel van je lijf. Dit is het. Dit is je roeping, dit is je lot.'
En ik ken die stem. Ik herken die stem. Dat is inderdaad mijn hoger zelf die probeert door dat drama van oude copings-mechanismen heen te komen. De stem van wie ik ten diepste ben.
Ik geef het ook niet op. Ik ben nog lang niet uitgevochten. Maar ik heb wel even de behoefte mij op te rollen en te huilen. Want het mag het mooiste vak ter wereld zijn, het leren van dit vak kost veel. Tijd, geld, soul-searching, zelfreflectie, je kapot lezen, nadenken, observatie en nog een heel aantal dingen.
De chaos breekt ook in mij uit.
Ik hoop maar dat het de scheur is, waardoor de zon naar binnen komt.
Geheel de Uwe,
Mystic M
