Guilty

 

Het mooiste vak ter wereld

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Eerste blok lessen op school is klaar.

De stress omwille van de tentamens giert als een malle door mijn lijf. De angst dat ik het niet kan, de gillende stemmen dat ik te dom ben. Het is allemaal ook best zwaar.

Maar ik kijk naar de angst, luister naar de stemmen en weet in mijn kern: Dit is een oude ik. Een oud mechanisme waarop ik overleefde.

Ik kan er met mildheid naar kijken en weet dat ik loslaat. en daarom schreeuwt de boel nog harder.

Maar weet je.... Ik druk mezelf door de spleet, wring mezelf door het smalste gaatje. Omdat elke vezel van mijn lijf en essentie brult dat ik eindelijk het pad heb gevonden dat ik moet bewandelen.

Geen idee waar ik over vijf jaar ben, of waar ik over tien jaar mijn geld mee verdien. Als ik ondertussen iets heb geleerd, dan is het wel dat de wereld raar in elkaar steekt. En dat bijna niets loopt zoals jij het gepland hebt. (Bij mij in ieder geval niet.) Maar dat het ergens in deze richting ligt, dat weet ik nu wel.

Ik ben zo dankbaar voor de mensen die de afgelopen twee jaar op mijn pad kwamen. Voor hen die met mij meeliepen, al was het maar even.

En dankbaar voor hen die ik nu mag leren kennen en nog steeds mee oplopen.

Ieder blok weer is een bron van kennis, een wereld vol cadeautjes aan wetenswaardigheden over mijzelf en mijn omgeving. De wereld is lang zo onbegrijpelijk niet meer voor mij als dat hij twee jaar geleden was.

Dat zegt niet dat alles nu in ene klip en klaar is, helemaal niet zelfs. Maar ik heb wel meer beschikking over hoe ik mij ertoe verhoud, hoe ik ernaar kijken wil en te articuleren wat ik nodig heb.

En als het mij gegeven is, mag is straks mensen bijstaan in hun eigen proces dit allemaal te mogen ontdekken.

Wat een prachtig toekomstig vak heb ik toch.

Geheel de Uwe, Mystic M

Synchroniciteit

Liever leukerds en leuke lieverds,

Synchroniciteit

Een term die de laatste tijd in mijn omgeving veel voorkomt. Zowel in mijn algoritme, als in termen op mijn opleiding. Dingen moeten synchroon gaan en vloeien. En soms gaat dit met horten en stoten.

Soms lijkt het leven net een snelweg. Soms blaas je lekker door en gaat alles voor de wind, soms kom je in een file terecht en daar lijkt geen einde aan te komen. Dan rijd je weer een stukje, om vervolgens weer op de rem te mogen staan en een minuut voor je uit te dromen.

Die horten en stoten zijn hier de laatste tijd ook weer veelvuldig aanwezig. Water dat de meterkast inliep, waardoor de stoppen om je oren vlogen. Uiteindelijk bleek dat dus door water te komen afkomstig uit de badkamer. Badkamer onderzocht... de kitranden van het bad laten steeds los, waardoor er water langs de muren in leidingen loopt. Gevolg... Het druipt langs benoemde leidingen de meterkast in.

Oplossing? Nieuwe badkamer. (Lees: tussen de 6000 en 15000 Euro verder) Maar het moet wel. Wat dit is gewoon gevaarlijk.

Nog meer nieuws: De verwarmingsketel heeft niet genoeg druk. Daar moet water bij en dan moeten alle radiatoren ontlucht worden. Leuk, maar de radiatoren in de huiskamer zitten in van die kasten. Hoe krijg je die open zonder te slopen?

Dan loop ik ook nog vast op mijn tentamen. Begrijp me goed... Het is hartstikke interessant. Ik leer een heleboel en we zijn echt toegepast op de praktijk. Ik ben al dingen die ik geleerd heb aan het uittesten in de groepen. Maar dat tentamen..... Mijn hoofd explodeert.

De stress vliegt weer alle kanten uit, wat voor de negatieve stemmen in mijn hoofd een bron is. Er wordt daar weer heerlijk geschreeuwd dat ik dom ben, het niet kan en het beter op kan geven.

Wat het dan te maken heeft met synchroniciteit:

Het feit dat ik adem haal en rustig kijk naar wat er nu echt aan de hand is. Wat gebeurt ere nu werkelijk? En wat is er zo moeilijk?

Ja, die badkamer en meterkast zijn niet leuk, inclusief die ketel. Maar heeft daarover stressen echt veel zin?

Kun je het echt niet? Of komt het gewoon allemaal een beetje op je af en maak je het weer eens veel te moeilijk voor jezelf? Moet je die les en aantekeningen niet gewoon nog eens afgaan?

O wacht... Die ene vraag kun je wel beantwoorden . En kijk.... Je hebt ook al een idee over de andere vraag. Maar nu ben je moe? Snel wat aantekeningen maken en voor vandaag is het klaar. Morgen gaan we weer verder.

En vervolgens log ik in op de computer om 06.06, om 10.01 en om 11.11

Nou konden die cijfers me vroeger nooit zo boeien. Maar ik heb me voorgenomen om te blijven mediteren (was even gestopt)en om mijn tentamen steeds zoveel kleiner te maken in kleinere taken, dat ik die taakjes kon doen en zo het tentamen op kon bouwen. (Van één immens tentamen, meerdere grote vragen. Al doe grote vragen stuk voor stuk in meerdere moeilijke vragen, en eventueel nog een stapje kleiner.) En zie hier, de ideeën, uitwerkingen en antwoorden ontstaan.

Het universum wil mij dus overduidelijk vertellen dat ik de taken dus inderdaad beter op kan delen in meerdere kleinere taken. Makkelijk is het niet, maar het is wel te doen.

Dank je wel, universum. Zelfs voor zoiets als 'angelnumbers'. Of misschien wel juist daarvoor.

Geheel de Uwe, Mystic M

Zowaar weer eens gewoon een gedicht ipv haiku

'Kunst'

Een stem verlangd ernaar
Gebruikt te worden
In verhaal en zang

Een ritme laat horen
Hoe de voeten te zetten
In de muziek die het leven verwelkomd

Leven verwelkomd de dood
Als getrouwe vriend
Omdat ze zich verbonden weten

Verbinding kust de stem
In verhaal en zang
Ritme en voeten
Muziek en leven

Dood uit zich in kunst
Vergankelijk, constant
Gebonden aan penseel en lijf
Papier, pen en dans

Smekend om een antwoord
In de ruwe kern
Nodigt het je uit
Je te laten verleiden

06/10/2024

1 tot en met 14 september aan haiku's

 Trilling van gesnor

Stuurt heling door het lichaam
Verbindt energie
02-09-2024


Wapperende flard
Als verloren illusie
Een scheur in het hart
03-09-2024


Zeg gewoon eens ja
Al leidt het je naar elders
Buiten eigen pad
04-09-2024


Ziel in puurste vorm
Uit zich in alle kunsten
Mens-zijn in haar kern
07-09-2024


Mijn trauma gaf mij
Minderwaardigheidscomplex
Gebrek aan liefde
07-09-2024


Heb mij innig lief
Tot in de kern mijner geest
Op gelijke voet
07-09-2024


Kras door mijn leven
Om het jouwe te redden
Ik snap niet waarom
08-09-2024


De schreeuw in mijn stem
Sabelt mijn dochters' gemoed
Ik hoor mijn moeder
08-09-2024


Tinten wit en grijs
Mengen zich met paars en blauw
Nazomer-avond
08-09-2024


Vertel mij vertel
Over je diepste trilling
Wat je hart stil zet
08-09-2024


Rustig bordurend
Vind ik de rust weer terug
Die ik ooit verloor
10-09-2024


Hagel en dor blad
Dansen samen door de lucht
De herfst komt eraan
11-09-2024


Groeiende eik
Van klein vruchtje in de grond
Naar stabiele boom
12-09-2024


Teer in zachte grond
Heilig veerkrachtig stabiel
Sterke eikenboom
12-09-2024


Ik ga onderuit
En met gracieuze zwier
Verwordt het tot dans
14-09-2024


Ik bezie mezelf
En de stappen die ik zet
Wankel op mijn pad
14-09-2024

16 tot en met 31 augustus aan haiku's

Gotische bogen
Oude muren vol koelte
Klooster in de zon
16-08-2024


O leuk strijkkwartet
Moeten nog wel oefenen
Klinkt een 'beetje' vals
16-08-2024


Er komt echt een dag
Dat ik opga in het al
Terug ga in niets
17-08-2024


Whiskey en demon
Mijn eigen gevangenis
Dansend in de rook
18-08-2024


Wolken langs de maan
Fel geel met strepen diep zwart
Samen in grijs licht
18-08-2024


Dansend op vlonders
Onder bijna volle maan
Gelukkige ik
18-08-2024


Voetjes in rivier
Kabbelend koel en helder
Tussen het struweel
18-08-2024


In staat van onschuld
Fladdert de vlinder vrolijk
Zich van niets bewust
19-08-2024


De accordeon
Leidt mijn voeten door de straat
Onder zwak maanlicht
19-08-2024


Een zomerbriesje
Knispert door het dorre blad
Voert de vlinder mee
22-08-2024


Ik sprak van mijn hel
En werd dramatisch genoemd
Ik waande me veilig
26-08-2024


Jij bent mijne niet
Maar ik ben de jouwe wel
Hoe dan toch verder
27-08-2024


Ik laat je nu los
In liefde en vertrouwen
Dank voor wie je bent
27-08-2024


Inwendige strijd
Hoger zelf die een weg wijst
Langs onzeker pad
27-08-2024


Het hoger zelf
Dat mij in het duister zet
Om daar te groeien
27-08-2024


Ik wilde leven
Maar sloot mij op in boeken
Ben ik nu waardig
28-08-2024


Vretende twijfel
Is dat nu wat mij drijft
Een voorbeeld te zijn
28-08-2024


"plant voor het huis"
Tikkend op de ruit
Als een roffel op gitaar
Het spel van leven
29-08-2024


Bungel aan de galg
Die je familie verkoos
Als wet van meden
29-08-2024


Kroelende kater
Snort door mijn meditatie
Liefdevolle rust
30-08-2024


'Kinder-vakantie"
Maak zandkastelen
Langs onze waterlinies
Het is wat we zijn
30-08-2024


Vijftig tinten zwart
Tweemaal zoveel tinten pijn
Niemand die het ziet
30-08-2024


Bloed- en zandtinten
Gaven ritme en hun richting
Beheersen mijn zijn
30-08-2024


Ik klim er wel uit
Wanneer alles is doorvoelt
en ik ruimte krijg
30-08-2024


Het is niet moeilijk
Je legt gewoon de puzzel
Stukje voor stukje
30-08-2024


Eeuwig onderweg
Stilstaand en in beweging
Zijn wij allen thuis
31-08-2024

Het nut van een existentiële crisis

Lieve leukerds en leuk lieverds,

Het hebben van een crisis kan voordelen hebben.

Ja, je leest het goed. Lees hem gerust nog eens. Het hebben van een crisis kan voordelen hebben. Het ankert je namelijk uiteindelijk in je ware zijn, wanneer je naar de zingeving in de crisis zoekt. Daaruit wordt je ware identiteit geboren. Los van alle regels en moraal, de cultuur waar je in bent opgegroeid.

Omdat je door de problematiek belandt in een existentiële crisis -eender of het nu om een identiteitscrisis, een geloofscrisis, leefsituatie of een andersoortige- ga je opnieuw waarde bepalen. Kijken wat er voor jou nu essentieel is en hoe dan vorm moet krijgen.

Wanneer je dat doet vanuit de bodem van de put van jouw bestaan ontstaat er een visie die trouw is aan de kern van wie jij bent. Niet beïnvloed door de mening van een ander, waarde van een omgeving en ga zo maar door. Dat werkt, omdat het je kern is, dan weer door op hoe jij je overtuiging uitdraagt. Daar zit je ware zingeving.

In die put ontstaat je zingeving en daarbij je kernpunt. De absolute Noorderster in jouw bestaan, Je ankerpunt, je ijkpunt. In die crisis wordt je gestript van alle overbodige onzin die je ooit meekreeg en die niet op jou van toepassing is. Je komt terecht in je basis van waaruit jij je levenswerk kunt gaan doen. Datgene waar jij daadwerkelijk bij kunt floreren. Niet datgene waarvan je familie, vrienden, cultuur en dergelijke wil dat jij je ernaar conformeert. Je zult je altijd een beetje aan moeten passen. Maar een crisis leert dat jij je veel minder aan hoeft te passen dan je omgeving je in eerste instantie wil doen geloven.

In je kern kom je onder andere door crisis. En daar wordt een plek gecreëerd van verbinding in jou met je omgeving, jezelf en eventueel een hogere macht. (Vul bij hogere macht in wat voor jou van toepassing is; de Kosmos, het Al, God/Goden/Godinnen) Daar kun je altijd bij terugkeren. Het heeft je immers je zielenzin gegeven, je ware roeping. Dus wanneer je verward raakt in overbodige rompslomp, kun je daar altijd naartoe terug.

Zo'n crisis is niet leuk. Het zou fijn zijn wanneer je de lessen lieflijker zou kunnen leren.

Maar wanneer je eenmaal in zo'n crisis zit, kun je er veel meer uithalen dan enkel een helingsproces voor trauma, verlies en/of pijn.

Goed. Dit stukje had ik gister in mijn kladblock geschreven.

Mede omdat ik nu eindelijk doorheb waarom ik dit jaar een paar vrienden ben kwijtgeraakt met alle plannen die erbij kwamen. Buiten veel verdriet raakte ik in een crisis met betrekking op mijn religie en mijn hoger zijn. Wat doe ik fout? En hoe moet ik dit aanpassen?

Het is onderdeel van mijn leerproces. Ik moet dit onder andere door om een goed begeleider te worden. Wanneer ik weet hoe het i s om meermalen door zo'n crisis te gaan, kan ik mijn cliënten beter begrijpen. Door deze crisis te doorgaan, stripte ik nog meer van de overbodige BS die mij tegenhoudt in mijn leven.

Één van die overbodige overtuigingen: Ik moet nuttig zijn. Dat uitte zich vooral in mijn hobby's. Al mijn hobby's vind ik fantastisch om te doen. Maar ze zijn allemaal nuttig. D&D is om te verbinden, koken en bakken lijkt me logisch, haken en breien is handig voor (warme) kleding.

Schrijven deed ik enkel nog maar in crisis of om mensen van dienst te kunnen zijn in uiten. Voor de lol deed ik het zelden meer. Borduren vond ik leuk, vind ik leuk, maar deed ik niet want het heeft nergens toegevoegde waarde. Daarmee kon ik dus niet laten zien waarom ik het waard was om van te houden. Waarom je mij in je clubje moet willen hebben.

Ja, ik weet het: Hoezo minderwaardigheidscomplex? Je bent het waard om van te houden, gewoon om wie je bent. Maar in mij blauwdruk was zo ingeprent dat ik vergeving moet vragen, dat alles nut moet hebben. Mijn respijt en vergeving heb ik al verspeeld omdat ik gehandicapt ben. Dus ik kan maar beter verder alles perfect doen, een uitmuntend karakter hebben en nergens meer voor overlast zorgen.

Niet te doen, kan ik je zeggen. Je wordt er zwaar depressief van. Wat ook niet mag, dus compenseren die hap! (Zie je het vicieuze cirkeltje?) De druk wordt te hoog, de boel klap en dus ruzie Vaak met hen die je juist liefhebt.

Ook mij is dit weer overkomen. Maar ik ben nu dus gaan kijken naar hoe ik al de pijn, het verdriet, de rouw, kan ombuigen. Ombuigen tot iets waar ik iets mee kan. En wat ik ervan kan leren. Les één: Doe weer eens iets voor de lol. Niet omdat het nut heeft.

Dus ik had zo'n twee maanden geleden een borduurpakket besteld. Gewoon, omdat ik borduren leuk vind. Gewoon leuk.

Het heeft nog geduurd voordat ik dan eindelijk begon. Een intern schuldgevoel. Maar ik ben begonnen.

Het duurt nog een eeuw voordat het af is. Maar dat maakt niet uit. Ik doe het. Net zoals dat ik van de week weer eens door de kamer danste, in mijn eentje. Omdat ik het leuk vind. En dat het er dan niet meer uitziet door die manke poot die de boel torpedeert... Jammer dan. Nergens staat dat je perfect moet zijn om te mogen dansen, noch dat je het moet kunnen. Ik kan niet dansen. Maar ik vind het leuk. En daarom doe ik het.

Dank je wel existentiële crisis. Ik kan niet wachten tot je voorbij bent, maar ben je eeuwig dankbaar voor deze les.

Geheel de Uwe,

Mystic M