Dansende treurwilg

Treurwilg aan de sloot
Zwiert zijn takken in de wind
Dansend met water
25-04-2024

Weerkaatsing

Schitterende zon
Weerkaatst regenboog kleuren
Op rustig water
24-04-2024

De haiku van vandaag

Hoofd op mijn schouder,
In een bubbel van onschuld
Bescherming zoekend
23-04-2024

Zowaar, een paar dagen geen haiku´s. Maar nu toch weer twee

Eenzaamheid verzwijgt En vergetelheid klinkt zoet In een duister brein 19-04-2024

Kille flarden mist

Tinten grijs boven een meer

Ontwakende dag

22-04-2024

Omdat de groep me geïnspireerd heeft

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Door mijn verhaaltje van gisteren, heb ik de geschreven haiku's niet gedeeld.
De eerste had ik al geschreven voor de groep. De tweede gaat over iets dat de laatste tijd bij mij voor onrust zorgt. De derde naar aanleiding van het boek 'Zen mind, Beginner's Mins' dat ik lees. De vierde is naar aanleiding van wat er gister besproken is en dat aan het landen is.

Kom maar tot rust
Scherend over zilte zee
Richting de einder


Soms zou ik willen
Dat mijn emoties stopten
Levend op verstand


Ware kunst van zen
In alledaagse taken
Boeddha-natuur zien

17-04-2024



Levende stilte
Een bevrijdende ruimte
Woordenloos verbond

18-04-2024

'De horizon als Cadeautje'

'De horizon als Cadeautje'

Vanmorgen liep ik na dik anderhalve week ziek zijn de afdeling weer op. En toen ik er twee uur later weer af liep, wist ik het weer helemaal: Dìt is wat ik doen wil!

Het onderwerp was de 'horizon'. Waar denk je dan aan?

Al bij de voorbereiding kwam er bij mij een haiku uit. Maar die laat ik op de groep zelf voor wat hij is. Ik luister graag naar wat de mensen te vertellen hebben. Waar zij aan moeten denken, wat zij zich herinneren. De mooiste verhalen komen naar voren.

En bij de eerste groep - nota bene de groep met mensen met dementie- zit nu een man die als woordsmid ter wereld kwam.

Hij zei dat de horizon in essentie een bevrijdende ruimte is. Verbindend, ongrijpbaar en dat je daar de schoonheid van mag zien.

Wanneer je op een hoog punt staat, is het stil. En dan mag je in die doodse stilte de levende stilte ervaren. Het staat voor woordenloze verbinding met de wereld.

Maar het is ook een verlangen. Een verlangen naar licht, of om iets te ontstijgen en je ergens van te onttrekken. Of juist ergens mee te verbinden. Het is de kunst en levenskunst daar juist de verbinding in te vinden. Leven in het ongewisse, waar we alleemaal in oplossen.

God vindt je wel. Er ligt in alles een heleboel een heleboel Goddelijkheid op voorraad. Je hoeft het enkel maar te openen en te ontdekken.

Het was een gesprek van een uur, met meerdere mensen. Maar dit pareltje mocht ik meenemen. Vol energie en inspiratie liep ik naar de volgende groep.

Wat kunnen mensen mooi zijn.

Geheel de Uwe, Mystic M

Nog steeds wachtend op antwoord

Spanning in het lijf Die opbouwt in afwachting Van sluitend antwoord

16-04-2024