Stukje van 3 juli 2015.

Het is warm.

De zon schijnt.

Dus ik mis je weer. Voel weer een exra steek, omdat je er niet bent.

Want dit weer betekent bbq. En bbq betekent fikkie stoken.

Zeker na het eten. Naast elkaar voor de kooltjes. Vuur opporren en het voeden met houten satéprikkers. Het was snikheet, maar dat gaf niet. Praten deden we dan ook niet. Op de één of andere manier was dat niet nodig. In de bubbel van zwijgzaamheid, knapperend vuur en zingende vogels begrepen we elkaar.

Dat is vaak anders geweest. Maar op dit soort momenten was alles goed.

Ik wil fikkie stoken. Samen met de pyromaan die mijn leermeester was. Vlees eten tot we barsten. En blij zijn dat we geen vegetariërs zijn. Met een glas rode wijn in de hand. (Nee, geen Canti voor mij. Ik wil graag de Merlot)

Staren in de vlammen, en gelukkig zijn. Het leek altijd of de tijd stilstond.