Spirituele Stalker Update

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Een update aangaande mijn spirituele stalker. De energie is namelijk veranderd.

Ja, de stalker komt nog steeds langs. En ik denk nog steeds dat dit deels mijn eigen schuld is. Stomweg omdat ik de energie als prettig ervaar en de deur dus ook niet dichtsmijt. Dan kan ik een kilo wierook opstoken om het te verwijderen, maar ik houd zelf de deur open.

Desalniettemin... De energie veranderd. De seksuele lading is grotendeels verdwenen, al komt die nog steeds af en toe langs. De aaien gaan hoofdzakelijk over mijn haar, soms lijken ze mijn hersenen te masseren. (Ja, dit klinkt raar. Maar laat ons wel zijn, het hele idee van een spirituele stalker is vreemd te noemen, dus dit kan er dan ook nog wel bij.) Ook gaan de handen steeds vaker over mijn rug heen, om me wat rillingen te bezorgen. Het was en is fijn.

En ik ben weer in verwarring. Want één: Degene die van wie ik vermoedde dat hij het was, praat sinds een aantal weken tegen me. Hij praat af en toe zelfs uit zichzelf eerst. Hij zoekt het contact indirect op. Meestal legt hij via een omweg contact. Of hij reageert op iets dat ik in het algemeen gezegd heb, om daar op te reageren en dan wel het oogcontact met mij te zoeken. Een andere keer zegt hij uit zichzelf iets in het algemeen, let een beetje op hoe ik reageer en kijkt naar mij als ik zit te knikken. Ook een manier is door kleine dingen die ik zeg te herhalen.

Zo zei ik ergens in de ochtend dat ik het Goddelijke kan ervaren in de schittering van het water. In de middag lessen haalde hij dat schitterende water weer aan, zij het in een andere context.

We hebben in ieder geval iedere dag dat we elkaar tegen komen actief contact met elkaar. Dus hij kan doen wat hij wil. En ook vragen wat hij wil. Dat doet hij niet, het blijft - zij het veel gezelliger dan ooit te voren- gewoon algemeen. Met verschrikkelijk veel lol, raakvlakken en gelach.

Twee: Gisteren hadden we les. Ik zit in mijn bank, hij in de zijne, een stukje van mij verwijderd. Ja, we hebben geregeld oogcontact. Het viel me wel vaker op dat als ik de klas rondkeek zijn ogen al mijn richting op stonden. Wat mij dan weer verlegen maakt en me weg laat kijken. Een beetje kinderachtig is dit eigenlijk wel. Maar ach, het heeft ook weer iets heel grappigs.

In ieder geval... Ik kreeg in de middag weer aaien over mijn rug. Heftig en intens. Ik kon een huivering niet onderdrukken en begon me er zelfs een beetje voor te schamen. Gelukkig leek het er niet op dat iemand het in de gaten had. Mocht het wel zo zijn, dan hebben ze het aan mij in ieder geval niet laten blijken. Maar toen ik die rilling had en de ergste huivering te boven was, keek ik in ieder geval zijn richting op. Niets. Hij keek naar de leraar, met zijn hand omhoog omdat hij ergens iets over wilde zeggen. Uit niets leek te blijken dat hij ook maar een seconde aandacht aan mij besteedde.

Dat zegt dan dus weer dat hij het niet is. Tenminste, dat denk ik. En dat is goed nieuws dan, want dan is hij dus wel eerbaar bezig. Hoe hij dan ook bezig moge zijn. Hij doet in ieder geval geen sneaky dingen.

Maar wie is de stalker dan wel?

Dit wordt nog eens een hele aflevering voor een verschrikkelijke, horror en pseudo-paranormaal psychologische soap. En dit keer waar gebeurd.

Geheel de Uwe,

Mystic