Lieve leukerds en leuke lieverds,
Vandaag deel 5 in mijn epistels waarom ik de sauna voor eeuwig ga verblijden met mijn aanwezigheid: Ik heb de Heere niet (genoeg) lief.
Mijn ouders hebben mij altijd een Christelijke opvoeding gegeven, met de bijbehorende normen en waarden. Nu ja, eigenlijk was het haast meer een Christelijk sausje. Pa en ma hielden er een aantal aparte ideeën op na. Onder andere dat ik vooral zelf op onderzoek moest gaan over wat ik wel en niet geloof. Onderzoek alles, behoud het goede. En ga vooral ook eens kijken bij de andere religies. Dus ik was met mijn 14e en 15e in de bibliotheek te vinden om te lezen over het Jodendom, Hindoeïsme, Boeddhisme, Islam.
Het Hindoeïsme en Boeddhisme vielen al snel af. Het geboren worden in kasten, als westerling ben je wel een kasteloze maar toch niet zo erg als een kasteloze in het oosten. Je moet door verlichting hopen in een volgend leven een sportje hoger te komen, de Goden staan in een complexe dans tegenover elkaar en de mens, maar dienen dan weer wel. Ik begreep er niets van. En datgene wat ik er wel van begreep, daar was ik het dan weer niet mee eens. Of ik vind dat de houding niet werkt in deze westerse maatschappij. Het tolde me voor de ogen en ik raakte erdoor van slag.
Het Jodendom boezemde mij ontzag in. Het is immers de bakermat. De oorsprong van de drie Abrahamistische religies. Zonder Joden geen Christendom, geen Islam. Dus, respect en buigen voor deze heren van wijsheid, welke religie je ook kiest. Maar het is het niet voor mij. De regels waren zo strak.
Ik kwam er geen wijs uit, die koosjere keuken. Moeilijk is het niet om geen varkensvlees, zeevruchten en vlees-met-zuivel-combinaties te eten. Dat is zo in je systeem gezet. Maar dat 'wanneer eet je dit, wanneer dat' en de dubbele keuken om alles te kunnen bereiden... Ik werd al gek als ik daar alleen maar aan dacht. En toetreden zou niet kunnen. Ik ben geen Jodin, mijn moeder is geen Jood. Interessant ben ik dus niet voor een Joodse man. Ik zou er nooit bij horen. Dus ook dit was het niet voor mij.
De Islam. De Koran heb ik van kaft tot kaft gelezen. Dit is dan ook de reden dat ik nog wel eens in de clinch lig met Moslims. Dan zeggen ze dat iets niet mag van hun geloof. 'Dat is niet zo', is dan mijn antwoord. 'Dat mag niet volgens je tradities. Je cultuur heeft niets te maken met je religie. In de Koran staat daar helemaal niets over.'
Dat is moeilijk natuurlijk. Tradities uit de omgeving verworden vaak tot één met een religie. Van de helft van de Christelijke gebruiken weten wij ook niet meer of het bij het geloof hoort, of het een oudere traditie is of iets typisch Nederlands.
Euvel blijft natuurlijk... Aan tradities mag je tornen. En als iets niet mag van een religie, heb je gelijk het recht verworven om ermee door te gaan. Aan geloof wordt niet gesleuteld. Maar als voorbeeld: In de Koran staat helemaal niet dat een vrouw zich moet sluieren of met een burka moet lopen. Er staat dat ze zichzelf beschermen moet tegen de aandacht van de man. (Ik lees daar dan altijd in: want mannen kunnen zichzelf niet beheersen. Vandaar dat vrouwen overal de schuld van krijgen en de restricties. Maar dat is dan weer mijn dwarse kop.) Vrouwen moeten zich beschermen. Nergens staat hoe of wat dat is. Wat is te bloot? Wat is te uitdagend? Ik loop met blote armen en een rok tot op de knie. Er zullen mensen zijn die dit te uitdagend vinden. In vergelijking met anderen kleed ik mij als een preutse tut. Ik bedek mijn haren niet, maar heb ook nooit in een naveltruitje gelopen. (En zal dit ook niet doen.)
Over bijna alles valt te twisten. Wat kan er wel, wat kan er niet. In ieder geval kwam ik tot de conclusie dat de Islam een prachtige religie is en ik dank Mohamed voor zijn lessen, maar ik zal de sluier nooit opnemen.
Christendom. De Bijbel heb ik ook van kaft tot kaft gelezen. Meerdere keren zelfs. Hele delen kon ik citeren en thuis werd er veel, vaak en uitgebreid over gesproken. Ik kan uren dwalen door de verhalen. Ze zijn zo mooi. Er zitten zoveel levenslessen in. Ook een atheïst zou dat boek eens moeten lezen. Gewoon voor de verhalen, de vele lessen en de uitleg van waarom onze maatschappij werkt zoals hij nu doet. (Ja, de westerse maatschappij is nog altijd gefundeerd op de Bijbel. Met het democratische systeem van de Griekse wijsgeren.
Het verhaal van Jezus grijpt mij in het speciaal. De liefde die hij predikt. De oproep tot het helpen van anderen, vergeving te schenken. Liefde, hoop , geloof en vertrouwen. Voor hem waren dat de Goddelijke bronnen waar hij altijd en eeuwig uit putte. Ik vind zijn verhaal prachtig. Hij is een lichtend voorbeeld en ik doe echt mijn best meer te leven volgens de leer van Jezus.
Maar ik faal. Ik kan namelijk niet geloven, het niet over mijn lippen krijgen en te zeggen, dat Jezus is gestorven opdat ik verlost mag worden en in de hemel kom. Ik geloof niet dat hij voor mij gestorven is.
Hij stierf omdat hij mensen leerde voor zichzelf te denken. Zijn dogma's gingen tegen die van de Schriftgeleerden in. En dat konden diezelfde geleerden niet hebben. Dus zij besloten dat Jezus dood moest, op de gruwelijkste wijze die destijds bestond.
Dat ik niet kan geloven dat Jezus voor mij stierf is het enige punt dat ik nu heb waardoor ik ook niet actief mijn best doe om mijn weg terug te vinden naar kerk en geloof. Ze zien me immers aankomen met dit idee. Ik ben bang dat ik gevierendeeld ga worden, als ik dat hardop zeg tegen een kerkleider of gelovige.
Daarnaast kan ik niet geloven dat er maar één weg is tot God. God is liefde. Onnoemelijk veel en groot. Meer dan wij mensen, wij zondaars, kunnen beseffen. Stel dat het Christendom inderdaad de enige weg is.... Welke stroming dan? Want er zijn immers nogal wat takken. En wat gebeurt er met al die andere zielen? Allemaal voor eeuwig de hel in? Niet omdat het slechte mensen waren, maar omdat ze het verkeerde geloof aanhielden.
Ik kan daar met mijn hoofd en hart niet bij. Ik kan het niet eens zijn met die bewering. Mijn zondig hart zou breken als ik wist dat de mooiste zielen zouden vervagen, niet omdat ze slecht zijn in essentie, maar door hun belijdenis. Ik zou ze niet in de kou kunnen laten staan, mochten ze bij mij op de deur kloppen.
Ik kon dit vroeger al niet en ik dacht dat ik wist wat liefde is. En toen werd ik moeder. Liefde voor je kind(eren) geeft een extra dimensie aan 'houden van' die ik nog nooit heb kunnen bevatten en ook nu niet zou kunnen beschrijven. En mijn moederhart breekt helemaal, als zuivere zielen moeten branden.
En dan denk ik: Als ik dat al niet kan, met mijn zondig hart en ziel die gaat branden... Hoe zou Onze Vader, die hemel, aarde en het leven gecreëerd heeft dat dan kunnen? Dat houdt wel even in dat Hij het meeste wat Hij maakte laat branden. Inclusief Zijn Eigen Volk, de Joden.
Ik kan dat niet geloven. Ik wíl dat niet geloven. Ik geloof liever dat alle religies gelijk zijn. We kijken ieder misschien door een ander raam naar de wereld, maar we zien allen door dezelfde zon. En of je die kracht nu Siddharta, Jaweh, God of Allah noemt, mij maakt het niet uit. Ik noem jou mijn broeder, kus je als mijn zuster. We zijn allen mens en moeten het hier op aarde met elkaar rooien. Dus laat ons respect hebben voor elkaars tradities en gebruiken. Laat ons samenkomen en praten, samen het leven en de liefde vieren. En bovenal: Laat ons, ieder op onze eigen wijze, God en Zijn creaties loven en eren.
Ik begrijp nog steeds niet wat er zondig is aan deze oproep tot liefde. Maar het is blijkbaar zo. En dit is dan ook een zonde, waar ik schuldig aan zal pleiten. Niemand die een vinger hoeft te wijzen. Ook zal ik niet geboeid naar het schavot moeten worden gesleurd. Op blote voeten , in gescheurd hemd en met losse polsen zal ik uit mezelf de brandstapel oplopen. Ik leef echt in deze overtuiging van liefde, hoe zondig zij ook is. En ik zal branden voor mijn liefde.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten