Waarom ik ga branden, deel 1 Ik ben een hoer en een slet. (Volgens hen dan)

Lieve leukerds en leuke  lieverds,

Als ik dan toch ga beginnen met het opruimen van mijn 'geestelijke bagage', laat ik dan maar gelijk goed beginnen. Gelijk naar het kopje 'kerk', 'geloof' en waarom ik eeuwig ga branden in de hel. Of waarom die hel mij beloofd is.

Ik denk niet dat ik het red om het in één keer uiteen te zetten, dus dan maar in etappes.

Bij dezen:

'Waarom ik eeuwig ga branden in de hel, deel 1. Ik ben een hoer en een slet. (Volgens hen dan.)'

Van pakweg 1994 tot 1997 zat ik in een Evangelisch kerkje. Ik ging daar in mijn eentje heen, mijn ouders waren gereformeerd en mijn zuster is niet Christelijk.

Via een jongen die ik tijdens een schoolcompetitie heb leren kennen kwam ik bij de jeugdsoos van dat kerkje terecht. Dat was leuk dus ik bleef komen, ze nodigden me uit voor zondagsdiensten. Ook maar eens naartoe gegaan, want daar zou ik mijn 'vrienden' ook zien. Bleek ook leuk te zijn en ik ging vaker. En zo werd ik langzaam maar zeker dat kerkje ingezogen.

In dat kerkje waren ze erg van.... laat ik het puurheid noemen. Je moest in ieder geval maagd blijven tot het huwelijk. En dat werd breeduit verkondigd, ook tijdens de  zondagsschool. Wanneer je geen maagd bleef, moest je heel hard sparen voor een mooier huwelijkscadeau.

Ik kroop een beetje ineen op de bank en mompelde wat.

'Wat?' vroeg één van de 'leraren'.

'Vertel dat aan een meisje dat verkracht is.' herhaalde ik.

Wat er exact gezegd werd, weet ik niet meer. Wel weet ik, dat ik een hoop bagger over mij heen kreeg en dat ik zoiets niet mocht zeggen. Er werd gevraagd of ik nog maagd was en toen ik dat bevestigde werd er gezegd dat ik mijn mond dan moest houden en eerbaar moest blijven tot mijn huwelijk.

'Nou, ik weet niet of ik dat ga redden,' zei ik, weer eens veel te eerlijk en oprecht. 'Ik weet hoe ik ben. Wanneer ik verliefd ben, wil ik hem bijstaan. Dan krijgt hij alles wat hij wil. Ik verlies mezelf daar zo in, dat ik dan niet meer nee kan zeggen. Dus ik zal mijn best doen, maar ik geef je geen garantie.'

Oeps... Had ik niet moeten zeggen. Ik was een hoer en een slet en dat werd onder de jongeren breeduit verkondigd.

Nu is het misschien niet zo erg, maar wanneer je 15 bent, kun je op zo'n moment wel door de grond zakken. En het is gemeen, want ik kon geen slet of hoer zijn. Op het moment dat ik dit had gezegd was ik nog nooit gekust, laat staan dat ik enige seksuele ervaring had.

Maar zij wisten, ik ga branden.

Ik vertrok in 1997 uit dat kerkje, na de zoveelste ruzie. Ik was het zat dat al mijn woorden letterlijk werden opgevat en gelijk veroordeeld. Er werd nooit gevraagd: 'Wat bedoel je daarmee.' Geen enkele blijk van erkenning. Alles wat ik deed werd onder een vergrootglas gelegd en was fout.

Ik luisterde naar metal. Dat is van de duivel. Dat het metal was van een band die psalmen op muziek zette, wilden ze niet horen. Ik heb hele liedteksten laten zien, die werden zo weggegooid. Dat ik luisterde naar een metal versie van de Toccato und Fuga van Bach, was een zonde. En dat ik riep dat ze eerst eens naar zichzelf moesten kijken, zij luisterden immers naar Thunderdome en dat is niet beter dan metal, had ik het weer gevreten.

Ik ben de kerk uit gevlucht, om niet meer terug te komen. Dat ik 19 was ben ik nog een keer naar catechisatie-cursus gegaan van de gereformeerde kerk van mijn ouders. Ik heb er zelfs aan zitten denken om belijdenis te doen. Maar ik heb het niet gedaan, omdat ik toen een vriendje had die, jawel, satanist was en ik niet dacht dat het handig was om dan naar de kerk te gaan. Ik zou immers vragen over hem krijgen.

En met deze jongen ben ik ook naar bed geweest. Hij was mijn eerste. En ik heb er geen spijt van, maar mijn beweegreden om met hem te slapen en überhaupt met hem te gaan, was verkeerd. Mijn opzet was namelijk om in zijn omarming een andere jongen te vergeten, die ik een paar maanden eerder had ontmoet. Maar dit is meer een voetnoot.

Terug naar de jongen waar ik de lakens mee deelde. En ik wil even melden dat ik intens van hem gehouden heb. Hij is nog steeds één van DE mannen van mijn leven.

Ik weet het nog precies, wanneer het gebeurde. Al heb ik geen exacte datum. Maar... Tweede paasdag 1999. Ik was die nacht blijven slapen en we probeerden het de avond ervoor al. Maar hij was te zenuwachtig, omdat hij wist dat ik nog maagd was. Een essentieel deel wilde derhalve pas de volgende ochtend meewerken.

Ik weet nog dat ik, na afloop dacht: 1 nu ben ik een vrouw, en 2, nu ga ik eeuwig branden in de hel tenzij ik bij deze jongen blijf. Maar het heeft geen stand gehouden. Na 14 maanden maakte hij het uit.

Ik heb van hem gehouden. We hadden tot zijn dood in 2008 af en aan contact. We konden niet met en niet zonder elkaar. Wanneer we elkaar geregeld zagen, hadden we binnen de 4 maanden knetterende herrie. Als we elkaar dan weer 3 maanden niet gezien hadden werden we gek en zochten elkaar op. Het knalde op alle fronten. Het prachtigste vuurwerk, maar we brandden elkaar ook af. 'Like a house on fire. There might be no survivors'.

Hem iets weigeren heb ik nooit gekund. Ik heb hem altijd alles gegeven wat hij wilde, ook als ik wist dat het niet mocht, kon of niet handig was. En ik ben met hem dus een keer vreemdgegaan in een andere relatie.

Die andere relatie liep niet. Hij luisterde niet naar mijn 'nee', vree met mij terwijl ik sliep (en ik duidelijk gezegd had dat dit niet mocht), zeurde om seks terwijl ik ziek was. Uiteindelijk liet ik hem dan maar begaan. Wanneer ik enkel ziekig was of gewoon moe van het werk, viel het wel mee. Na drie minuten was hij toch klaar en dan kon ik me omdraaien. Maar wanneer ik een migraine-aanval had... Op zo'n moment kan ik al geen licht, geluid of beweging verdragen. En dan kwam hij aan met zijn gezeur dat het al drie dagen niet gebeurd was. Dat hij nog maar drie keer per week mocht. Hij zeurde en dreinde en drong gewoon tussen mijn benen. Of, nog erger, hij duwde mijn hoofd naar beneden.

Na een tijdje begon hij te beweren dat ik vreemdging. Op dat moment was het niet zo, maar hij bleef het beweren. En nadat hij het zelfs tegen de familie had gezegd, werd ik het zat. Dus toen die ex van mij me uitnodigde om mee te gaan, deed ik dat. Ik was op zoek naar genegenheid. Maar ook naar lust en het gevoel van vrouwelijkheid. Want dat was ik allang kwijt, door al die dwingelandij. In hem vond ik dat die nacht. Net zoals toen we nog een stel waren. Maar ja, ik heb wel de echt gebroken. En welke wet was het ook weer; Gij zult niet echtbreken.

Ik ben vreemdgegaan, heb meerdere relaties gehad waarin er ook seks was en heb twee keer samen gewoond zonder huwelijk. En heb ook de beide keren besloten dat het einde verhaal was. (Ik neem aan dat je begrijpt dat die verkrachtende ex daar eentje van was.)

Ik heb zo mijn redenen, maar ben nog steeds zondig conform de Bijbel.

En ik begrijp ook wel waarom ze dat zeggen. Het is immers niet de bedoeling dat je maar met iedereen de koffer in duikt. (Al heb ik dat nooit gedaan. Alle partners waar ik vrijwillig seks mee heb gehad, was er sprake van een relatie. Aan one-night-stands heb ik nooit gedaan.) Ik ga branden, want ik heb meerdere bedpartners gehad en voel me daar niet zondig over. Ik hield immers van ze. (En van mijn man nog steeds.)


Geheelde uwe ,

Mystic M.