donderdag 18 juni 2020

Waarom ik ga branden deel 7: Ik ben van de regenboogvlag.

Lieve leukerds en leuke lieverds,
 
De zevende reden waarom ik naar het vagevuur ga is simpel. Het is mijn geaardheid. Niet veel mensen weten dit, want ik hang het niet aan de grote klok en handel er niet naar. Maar ik ben dus biseksueel.
 
Mijn eisen pakket bij vrouwen is hoger dan bij mannen. En met mannen doe ik - waarschijnlijk door mijn verleden van misbruik, mishandeling, aanranding en verkrachting- al verschrikkelijk moeilijk.
Wanneer het een vrouw betreft, moet ze ook echt een vrouw zijn. Ik wil jurken, gelakte nageltjes, hoge hakken. De hele rimram. Een wat mannelijk type is niks voor mij. Dan neem ik wel een man. Maar dit is meer uitleg van wat ik dan wil en eigenlijk helemaal niet ter zake doende.
 
Het was in het begin voor mij heel moeilijk te accepteren. Ik heb er namelijk mijn eigen vooroordeel mee blootgelegd.
Ik was altijd overtuigd dat je óf hetero óf homo bent. Wanneer je beweerde bi te zijn was je gewoon seks-belust en kon het je niet schelen waar dat gat zat, als jij maar aan je trekken komt. Je doet het gewoon met iedereen en bent een soort van wissel beker. Onder het mom van: 'Heb jij hem/haar al gehad? Nee? Nou hier dan. Geef je hem/haar ook weer door aan de volgende?'
Ik walg bij dat idee. Ik ben geen merklap waar iedereen zijn/haar naam op kan zetten. Mijn lichaam is een exclusieve tempel en een nog exclusiever amusementspark. De tempel is te betreden voor hen die mij lief zijn in de vorm van een knuffel en een zoen. Een streling en een schouderklop. Het amusementspark is slechts voor één persoon toegankelijk: mijn geliefde.
 
Maar het overkwam me dus. Ik zat op de havo voor volwassenen. En daar was mijn 5 jaar oudere lerares Engels.
O, wat was ze mooi. Lange benen met een mooie ronde kont. Glinsterende ogen en prachtig lang haar. Een prachtige mix van Nederlands en Indonesisch bloed.
Ze kon lachen om mijn mythologische grappen, was bekend met  en bedreven in het maken van taalkundige grappen. Zeer geïnteresseerd in kunst, cultuur en muziek. Ik kon mijn hart bij haar ophalen. En omdat ze les gaf kon ik zo veel van haar leren. Ze was een bron van informatie. En ik nam die kennis op als een spons. Ik wervelde en maakte connecties met die kennis. Alles om haar te plezieren, naar me te laten kijken, haar van me te laten houden.
En ik werd dus met mijn neus op mijn eigen vooroordeel gedrukt. Ik ben bi. En geen seks belust persoon. Ik wilde er immers maar eentje. Mijn droom van 'de eerste en de enige' was toen nog niet vervlogen. Dus mijn hele idee van seks-belust zijn klopte niet.
Daar heb ik het kort moeilijk mee gehad. Tot ik accepteerde dat dit een vooroordeel van mij geweest is. Dat bleek niet te kloppen, dat wist ik nu. Ik kon het dus naast me neerleggen en doorgaan met een frisse start en een nieuw idee. Een wijdere blik, zo te zeggen, op meerdere vlakken.
 
Vervolgens heb ik nog lang geworsteld met mijn identiteit. Want in elke relatie die je aangaat mis je iets. Een relatie met een man is nu eenmaal anders dan met een vrouw.
Vrouwen zijn teder, gepassioneerd. Kunnen je met fluweel zachte handen over golven van genot sturen naar hoogten waarvan je het bestaan niet eens durfde te vermoeden. Een vrouw weet immers hoe die golven stromen, ze heeft ze zelf ook en kan je vrouwelijkheid dus met glorie bespelen.
Mannen zijn wat ruwer. Goed geschikt om je op bed te smijten en te nemen onder zeven atmosferen, waardoor je de rest van de dag rondloopt met het idee dat je bekken twee centimeter uit elkaar is geduwd. Ook dat kan golven van genot geven en geeft het gevoel dat je vrouw bent. Ik heb er in ieder geval niets op tegen als dit af en toe gebeurt. Maar het is toch echt anders.
Het is allebei sensueel, gepassioneerd, verslavend en niet te combineren. Wat je krijgt bij de één, mis je bij de ander. Maar al zou je het willen, het is niet te combineren. Je zult moeten kiezen.
 
Ik heb er heel bewust voor gekozen om de vrouwen naast mij neer te leggen en alleen naar mannen te kijken, op amoureus gebied. Dit omdat het dan gewoon wat makkelijker is. Biseksualiteit wordt ook in de homo gemeenschap niet echt geaccepteerd. En ik ben al gehandicapt, dus laat ik nu niet voor nog meer kruizen achter mijn naam zorgen. Misschien niet de meest optimale reden, misschien verloochen ik mezelf zelfs een beetje, maar het maakt het voor mij wel makkelijker. Mijn leven is al moeilijk genoeg.
Daarnaast... Veel ervaring met vrouwen heb ik niet. Om dat te krijgen, zul je eerst uit de kast moeten komen. En daar had ik niet de beste ervaringen mee. Te vaak de vraag gekregen of er met mij dan een triootje in zat. Met een blik daarbij waar ik spontaan de neiging van kreeg om over te geven.
Luister lieverd... Dat ik nu zo open en eerlijk over sensualiteit en mijn leven praat, houdt niet in dat jij nu alles kunt en mag. Ik ben eerlijk in mijn verhaal en oprecht. Maar details over wat er in de slaapkamer gebeurt houd ik liever voor mezelf. Wat ik precies wel en niet doe en met wie, gaat jou niks aan. En ik verwijs je voor de rest graag naar het eerder gegeven verhaal over het zijn van een tempel en amusementspark.
 
Maar in essentie ben ik dus bi. En dat valt onder de regenboogvlag.
In Leviticus staat dat dit niet mag. En ik heb wel eens geroepen dat Jezus helemaal niets gezegd heeft over het zijn van homo en dat we Zijn leer aanhouden, dus dat je over homo's niet zo moeilijk moet doen. Maar dat zag ik dan toch verkeerd, niet eens anders.
Ik begreep het geloof ik sowieso niet. In de Bijbel staat ook dat een man zijn dochter als slaaf mag verkopen. Ja mensen. Dat staat er echt. Net zoals dat je gestenigd moet worden wanneer je kleren draagt van een mixdraad. Een mixdraad is een stof die bestaat uit minimaal twee grondstoffen. Katoen met elastan bijvoorbeeld, of een wol met katoen mix. Daar moet je dan voor dood.
Van deze regels wordt dan gezegd dat je het in de tijd moet zien. Dat dit niet houdbaar is en dat het aangepast moet worden.
Is het echt zo moeilijk om een kledingstuk enkel van zijde, katoen of wol te maken? Oké.
Deze regel wordt dus aangepast.
Maar we blijven wel mensen veroordelen om hoe ze liefhebben. Dat moeten ze wel aanpassen. Doen ze dat niet, dan mag je ze beschimpen, in elkaar slaan en buitensluiten. Dan moet je ze zelfs terechtwijzen op hun 'wandaad'.
 
Voor deze zonde ben ik niet zo bang. Ik geloof namelijk echt niet, dat God daar echt onderscheid in maakt. Hij heeft elke homo/lesbo/etc. immers ook gemaakt. En Hij wist dat ze zo zouden zijn. Dat is Zijn werk.
En mocht het toch niet zo zijn, dan is dat een zaak tussen Hem en die homo/lesbo/etc om op te lossen. Niet aan jou of mij.
Wanneer jij het niet fijn vindt om het te doen met iemand van jouw geslacht, doe je dat niet. Je wordt er niet door veroordeelt, ze zullen je geen pamflet geven dat jij je bekeren moet. Doe dat dan svp bij hen ook niet.
Oordeelt niet, opdat gij niet beoordeelt wordt.
 
 
Geheel de Uwe,
Mystic M.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten