Lieve leukerds en leuke lieverds,
Epistel nummer acht alweer. En hiervoor gaan we toch weer terug naar het bekende kerkje.
Ik ben een heks, ik heel en heul met de duivel. Dus hup! De brandstapel op met mij!
Ondertussen snappen we allemaal wel dat mijn leven een beetje anders is verlopen dan dat van de gemiddelde Nederlander. Op sommige punten ben ik bevoorrecht. Daar ben ik mij van bewust en dankbaar voor. Op andere punten heb ik het zwaar gehad, ben ik achtergesteld of zelfs aan de kant gezet.
Doordat ik een fysieke beperking heb dachten mensen nogal eens dat ik dom ben. Wat zeg ik... Nog steeds zijn er holbewoners die een handicap scharen aan dom. En die holbewoners komen in alle lagen van de bevolking voor. (Voor enig bewijs verwijs ik u naar de geslagen flater in Den Haag die de participatiewet heet. Kijk eens naar wat er in de loop der jaren met gehandicapten gedaan is. Zie dat er vooral OVER deze mensen gepraat is en geconcludeerd. Er is niet MET ze gepraat of aan hen gevraagd wat een oplossing zou zijn. En weet dan dat de beslissingen die gemaakt zijn, zogenaamd door intelligente en niet geestelijk achtergestelde mensen gedaan is. Goed. Dit was even een stukje persoonlijke extra frustratie. Sorry.)
Maar ik ben anders op meerdere vlakken. Al dat ik een jonge meid was zag en hoorde ik dingen die anderen niet zien en horen. Ik voel in kastelen waar de kelders eindigen en de kerkers beginnen. Ik ruik en proef de stalen geur van bloed, de pek, het angstzweet. Ik voel de pijn, de vernedering. Ik hoor soms ook vlagen van gekrijs of andere stemmen.
Op plekken waar veel gebeurt is en er een lange geschiedenis is, moet ik me echt afsluiten. Na het donker moet ik er niet komen.
De slagvelden van de Eerste Wereldoorlog bijvoorbeeld. Als ik daar in het donker zou komen, word ik helemaal gek. Want het is daar zo druk met al die zielen. Zielen die geen rust hebben, maar ook nog resten van emoties van al die arme mannen. De angsten en pijnen, de wanhoop en frustraties. Dat gaat een eigen leven leiden. Al die emoties ballen zich samen en worden hun eigen entiteit. En ik kan die waarnemen. Raak erdoor beïnvloed als ik niet oppas.
Ook voel ik emoties aan. Ik weet redelijk snel wanneer iemand echt liegt of dingen verzwijgt. Ook als ik die persoon eigenlijk helemaal niet ken. Emoties kunnen nog zo goed verborgen worden, ik kom er redelijk snel achter wanneer ik me ertoe zet.
Met één uitzondering: Wanneer iemand verliefd is op specifiek mij. Dat zie ik NOOIT. En dat ligt hem voor de volle 100% aan mij. Komt omdat ik niet kan begrijpen dat iemand mij seksueel aantrekkelijk zou kunnen vinden. Ik ben immers niet mooi, niet slank, niet meer de jongste, geen pronkstuk en ook niet een van de slimsten van de klas. Dus ik zie niet hoe hard die ander probeert mij het hof te maken. Als de liefde voor iemand anders is echter, dan zie ik dat gelijk.
Ik zie en voel een soort van trillingen. Alsof ik hertzgolven uit de lucht pik. Je trilt op een bepaalt niveau. Wanneer er iets uit balans is, verstoort dat de trilling. Ik voel dat, kan iets aanpassen en die verstoring weghalen. Vraag me niet hoe het kan. Geen idee hoe ik het doe. Maar ik doe het en het helpt. Het geeft energie, heling, verlichting. Mensen zijn erbij gebaat.
Ik kan een trucje uithalen waardoor wonden sneller genezen. Een eventueel litteken wordt kleiner en minder goed zichtbaar. Ik heb mensen van hun hoofdpijn afgeholpen.
Vraag me niet hoe ik het voor elkaar krijg. Ik focus mijn energie. Dat is het enige dat ik kan vertellen. Geen idee hoe ik het doe, maar het werkt.
Daarnaast was ik veel bezig met planten en kruiden. En dan met name de geneeskrachtige werking ervan. Bij blaasontsteking bijvoorbeeld. Drink Cranberriesap. Minimaal een liter per dag. Ga op de wc wonen met een boek, spoel af en toe door en probeer bij elke plas die je voelt komen niet tegen te houden. In het begin is dat hel, ik weet er alles van. De pijnscheut is voelbaar van het puntje van je plasbuis tot het einde van je anus. Maar er zal steeds meer lukken. Drie dagen Cranberriesap en je bent ervan af. Het is een hardcore methode, maar hij werkt. Ik heb hem tussen mijn 12e en 28e minimaal 4 keer per jaar gebruikt.
Dat ik in de kerk vertelde dingen te zien en te kunnen, werd ik gelijk als heks weggezet. Wat ik deed was duivels. Deze heling was absoluut niet goed. Ook de plantenkunde moest ik links laten liggen. Ik moest naar de dokter of vertrouwen op God. Zelf uitzoeken mocht absoluut niet.
Ik moest ermee stoppen, me ervoor afsluiten en bidden om vergeving. En hoe meer ik me probeerde af te sluiten, hoe meer er werd getrokken. Hoe meer er naar voren kwam.
Maar het is slecht, het mag niet.
Volslagen over mijn toeren, je wilt immers God's Wil doen en dat gaat zo niet, heb ik de Bijbel ter hand genomen, eerst gebeden en toen lukraak de Bijbel opengegooid. Het moest blijkbaar zo zijn, want ik kwam uit bij 1 Korinthiërs 12 vers 1 tot en met 10. Hierin worden de Gaven van de Geest uitgelegd. De kunsten die God uitdeelt aan Zijn communie, om elkaar te helpen en Hem te dienen. Hierin staat letterlijk dat God de gave geeft om zieken te genezen. Dat mensen dat kunnen.
Nu, in de tijd dat dit geschreven werd bestond er nog helemaal geen ziekenhuis. Een huisarts hadden ze ook nog nooit van gehoord en een chirurgijn ook niet. Er werd wel aan handoplegging gedaan.
En dat ik daarmee aan kwam, met de Bijbeltekst in de hand, had ik weer ruzie. Hoe durfde ik allereerst iets uit te zoeken. Ze hadden toch gezegd dat. Daarnaast... Handoplegging wordt door de dominee gedaan. Dat doet hij uit naam van Jezus Christus. En wat ik zou doen is enkel van de duivel. Onder geen beding zou wat ik doe Goddelijk kunnen zijn. Ik moest met mijn opleggingen, poeders en zalfjes naar de hel. Ik was slecht tot op het bot. En ik kreeg dit te horen waar best wat mensen bij stonden.
Nog steeds weet ik niet wat er fout is aan wat ik deed. Ik begrijp het als mensen het eng vinden wat ik kan. Ik snap zelfs dat mensen het de grootst mogelijke onzin vinden en dit hele stuk met ongeloof lezen. Dat is je goed recht.
Maar ik heb het gedaan en het hielp echt. En dat was ook mijn intentie. Ik zal nooit iets doen met de intentie wie dan ook schade te berokkenen. Zelfs die hufters die me verkrachtten, hebben niets van mij te vrezen. Daarvoor vertrouw ik op God en Zijn oordeel.
Wanneer ik mijn handen gebruik om te helen, doe ik dat uit liefde, anders niet. Ik zie dat iemand lijdt, ik kan daar wat aan doen. Wat is er mis met de geboden hulp?
De redenen die ik aangedragen kreeg vond ik apart. Ze hadden het over het oproepen van geesten en glaasje draaien. Ze hadden er zelfs een avond aan geweid op de jeugdsoos. En ik mocht die avond niet komen. Want ik zou er een verkeerde interpretatie aan geven.
Dat klopt. Want er zit een wezenlijk verschil. Ik heb nog NOOIT iets opgeroepen. Glaasje draaien is een gevaarlijk spel waar iedereen ver weg van moet blijven. De zogenaamde sceance's zijn bloedlink. Ik laat me er niet mee in.
Maar ja, zij hadden al lang besloten dat ik slecht was. Dat wat ik zei een leugen was. Dus ook nu kon ik met Korinthiërs aankomen zetten. Ik had er nog 5 teksten bij kunnen halen. Ik was slechts een kind en een meisje, dus ik wist dat niet.
Ik zeg het nog maar eens. Álles wat ik doe, doe ik met liefde. Elke aanraking, elke liefkozing en dus ook elke handoplegging. Ik beweer niet dat de kracht die je ervaart van mij komt. Sterker nog, ik denk dat ik op dat moment gebruikt word. Maar dat word ik niet door de duivel. Volgens de Christelijke leer werkt de duivel immers met verleiding, niet met liefde. En wat wint Hoorntje nu precies wanneer ik jou van jouw hoofdpijn afhelp? Je bedankt mij, hopelijk ook God. Je zult je niet wenden tot Bokkenpoot. Ik verdien er niks mee, ik ga niet in blote bips in het maanlicht staan en Beëlzebub vereren. Ik ben immers moeder, dus ik heb wel betere dingen te doen met mijn tijd. Ik wil liefde verspreiden. Liefde, leven, hoop, geloof en licht. En daar doe ik alles voor.
Mochten mensen nog andere teksten vinden die mij helpen in mijn verweer, dan hoor ik het graag. Ik voel me zwaar onbegrepen en een roepende in de woestijn.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten