Het moment tussen waken en slaap
Van slapen naar waken
Die roes, die sereniteit
Daar sta ik, met een glimlach op de lippen
En met uitgestrekte hand
Maar raak mij niet aan
Ik vervlieg
Als rook uiteen
Ik verval
Als as op de grond
Voel de wind door je haren
Het zijn mijn kroelende vingers
Die zucht langs je wang
Is mijn stem
Ik fluister je naam
Zonder geluid te maken
Ik klater door je brein
Als een kabbelende beek
Nestel mij in je essentie
Om nooit meer te vertrekken
Draag mij mee
In je hart
In gedachten
In je ziel
In de zekerheid en wetenschap
Dat wij elkaar daar zien
Waar realiteit en droom elkaar raken
Vrees niet dat je bent gekust
Door een streling van de wind
Het waren mijn lippen
Ik heb je zo lief
Geen opmerkingen:
Een reactie posten