Aan mijn Heerser

Laat mij zijn: Jouw muze, jouw godin en vereeuwig mij. 

In geschrift, muziek of tekening, het is mij om het even. Maar laat mij niet sterven. En als ik dan toch mijn stoffelijk lichaam van mij af moet schudden, laat het dan in jou armen zijn. Dan wil ik sterven in de lava van mijn liefde voor jou. 

Maar vereeuwig mijn ziel! Vergelijk mij met zon, sterren en maan. Maak mij jou inspiratiebron. De oorsprong van elk idee dat jou de snaren aan laat raken, elke inktstreek neer doet zetten. 

Brand mij af en herschep uit mijn as jouw godin, jouw Aphrodite. Smelt met mij samen tot één. Eén in lichaam en geest. En over honderd jaar, als wij gestorven zijn, ontdekken mensen jou en mij, ons. De passie, de hartstocht. Samengesmolten en uiteindelijk als ster aan de hemel komen te staan. Zij zien ons, in onze ster; de Noorderster. 

En al reis je naar het einder van de wereld, neem mij mee. Als het niet in lichaam is, neem mij dan mee in de geest. En schrijf, zing, vertel, teken… Vertel de mensen op jou manier over jouw godin. Jouw onsterfelijke van vlees en bloed, met al haar menselijke fouten. 

Aanbid mij en vereeuwig mij, zoals ik jou zal adoreren en verafgoden. 

Vertel over jouw godin, die dagelijks de reden is dat jij opstaat en adem haalt. De oorsprong van elk idee dat er in je hoofd ontstaat. De vrouw die danst en één met jou wordt. 

Lieve, dans! Dans door de grenzen van de tijd en zet de klok terug naar het prilste begin, nog ongehinderd door de tanden van de tijd. 

Dans met mij, vereeuwig mij. Ik heb je zo lief.