maandag 24 augustus 2015

Eer

Een woord dat mij bezig houdt. Met een betekenis die ik hoger acht, dan bloed.
Liegen tast eer aan.
Ergo: ik trek één lijn. En die geldt voor iedereen. Leuk dat je familie bent, of een maat. Wanneer je die lijn overschreidt, vervallen rechten. Je ondergaat hetzelfde lot als elk ander.

Nu klinkt dit zwaarder dan het is. Je krijgt geen gevangenisstraf. Ook word je niet met pek en veren de straat uitgejaagd. Maar ik trek wel één lijn. En die geldt voor iedereen, ongeacht de band die ik met hem of haar heb.
Ik merk dat daar niet altijd even enthousiast op gereageerd wordt. 
Anderen hebben andere regels dan ik. Mag, kan. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Wat ik echter niet begrijp.... Hoe kun je de ene persoon afstraffen voor iets, en datzelfde van een ander vergoelijken? Enkel omdat het familie of een maat is.


Hallo. Fout blijft fout. Ongeacht door wie het is gedaan.
Waarom meet men met zoveel verschillende maten?

En waarom krijg ik steeds op mijn kop omdat ik dat niet doe?
Als er iets is wat ik geleerd heb: Wat men als waar bestempeld, is afhankelijk van de belangen. De waarheid of eer hebben daar anno nu NIETS meer mee te maken. Zij die recht spreken, worden voor leugenaar uitgemaakt als dit zo uitkomt. Zelfs door familie.

maandag 17 augustus 2015

Victorie en Verlies

Omdat ik aan je denk.
Op mijn laatst wakend ogenblik voor sluimer.
Het eerste beeld,
Op mijn netvlies in de ochtend.

Omdat je bent,
Al wat mij lief is,
Al wat mij ten gronde richt

Mijn alles,
Mijn niets.
Mijn grootste kracht,
Oorzaak van mijn jammerlijke ondergang.

Ik heb je lief
Zo ontegenzeggelijk lief,

Zonder jou,
Adem ik water.
Zonder jou,
Leef ik van de lucht.

Jij bent mijn zwakke plek,
En mijn victorie tegelijk.
Mijn dans des levens,
Mijn trommel van de dood.

Bloed in mijn aderen,
Lucht in mijn longen.
Grijs in mijn brein,
Mijn alles en niets
En al, wat daar tussen ligt.


14-08-2015