Vakantie log 1

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

Wij zijn op Vlaamse vakantie. Even twee weken weg. De afgelopen dagen ben ik vergeten te loggen. Dus nu even snel een samenvatting. Ik hoop nu meer te vertellen

31 augustus.

Afgelopen vrijdag kwamen we aan. In de rust, het boerenleven. Wat je hoort zijn trekkers en andere apparaten die thuishoren op het platteland.

En insecten. Heel. Veel. Insecten.

Het is nu dinsdag en manlief heeft serieus minstens 25 muggen over de kling gejaagd. We hebben citronella gekocht en sinds gisteren branden we die bij ons bed. Binnen 5 minuten zat er dus prompt een giga mug, schuim boven de kaars.

Ander nadeel? In de directe omgeving hebben we de beruchte Belgische wegen. Dus wegplaten, waardoor je door de hele auto schudt als je rijdt. Hoe hard je rijdt doet er niet toe 

Wat een mooie omgeving. Wat een rust! En wat een heerlijk eten en drinken. Van het weekend werkelijk voortreffelijke steak-tartare gehad. Vers, goed bereid. Echt subliem. Dat wil ik nogmaals eten voor we teruggaan.

Verder ook veel hetzelfde. De Zeeman, Kruidvat, Bristol, Hand Anders en zelfs de ING zijn ook hier te vinden. Al is de kleding hier iets anders. Helaas staan de kleuren mij niet. De kleding hier vind ik leuker dan thuis.

Geheel de Uwe,

Mystic M

'Vandaag verkoos ik'

'Vandaag verkoos ik'

Vandaag verkoos ik niet te vechten

Ik haalde adem en blies uit

Ik sloot mijn ogen

En keek naar binnen

En terwijl ik zat

In stilte en sereen

Kwamen allerlei varianten van mijzelf

Vragen om een antwoord

'Geef mij een aai over mijn bol' jengelde de peuter

En ik gaf het haar

'Ik ben gevallen. Ik wil een kus op mijn schaafwond' piepte de kleuter

Ik knielde en mijn lippen beroerden de zere plek

Het schoolgaande kind vroeg om bescherming

En ik drukte het tegen mijn boezem

De tiener liet ik luisteren naar het kloppen van mijn hart

Zodat zij wist dat het goed zou komen en bang mocht zijn

Maar nimmer op mocht geven

De jonge vrouw liet ik krijsen, schreeuwen en huilen

Ik liet haar onder een deken liggen

Omdat zij zich wilde afschermen van de wereld

Haar pijn, wanhoop en haar angst

Ik liet het zijn en huilde

De tranen die zij destijds niet weende

Omdat zij sterk wilde zijn

En huilen voor zwakkeren vond

Al het verdriet dat opgeslagen lag liet ik zijn

Komen en gaan zonder oordeel

Ik herkende het en erkende het

Het was daar en het mocht gaan

Angst liet ik vloeien

Wanhoop liet ik zijn.

Ik vroeg niet naar waarom En ook niet wie er schuldig was Ik liet het komen en weer gaan, Zoals de zee die met haar golven Het land beroerd en vervloeid

Vandaag verkoos ik niet te vechten maar te helen

En daarmee won ik het halve gevecht

24-08-2021 Geheel de Uwe, Mystic M.

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel 4: Trouw.

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel 4: Trouw.

Ik sta voor mijn groep en steun hen, ongeacht de obstakels. Ik ben trouw aan mijn soort en natie.


Trouw volgens de Van Dale:

1trouw (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)1iem. niet verlatend, ook niet in moeilijke omstandigheden2zijn plichten nauwgezet vervullend2trouw (de; v(m))1het trouw-zijn: te goeder trouw zonder kwade bedoelingen2gehechtheidtrou·wen (trouwde, heeft, is getrouwd)1een huwelijk aangaan2in het huwelijk verbinden3ten huwelijk nemen

Nu kun je trouw aan een groep, soort of natie erg verkeerd invullen. Tenminste, fout als in racistisch. "Jij hoort niet bij onze groep, soort of land en dus hoor jij er niet bij." Een oprecht Asatrúar zal niet zo denken. Wanneer jij de Roep der Goden hebt gehoord, hoor je er bij. Je achtergrond, kleur, ras, geslacht of seksuele voorkeur staat daar geheel los van. Jij gaat een band aan met de Goden, een ander heeft daar geen invloed op, noch daar iets over te zeggen.
Helaas zijn er mensen die er anders over denken. En  dit zijn vaak ook nog eens de mensen die de meeste aandacht krijgen. Omdat zij de aandacht op aparte manier naar zich toe weten te trekken. Dit zijn geen echte Asatrúars. Zij misbruiken ons mooie geloof om zieke beelden de wereld in te krijgen. Ik ga hen niet verdedigen, noch mezelf verdedigen over waarom zij niet echt zijn. Net zoals bij andere religies, zijn er helaas ook idioten die ons geloof misbruiken.

Een waar Asatrúar is trouw aan de groep, de familie, de sibbe. Die mensen die hij of zij liefheeft.
Een Asatrúar kiest de mensen om zich heen zorgvuldig uit. Natuurlijk zijn er altijd mensen waar je het gewoon mee te stellen hebt. Wanneer je ergens gaat werken, kom je nu eenmaal met mensen in aanraking. Daar zulk je op een nette wijze mee om moeten gaan. Maar hen bewijs je geen trouw. Je behandeld ze gewoon netjes en eervol. Respectvol. Dat is normaal en wel zo wenselijk.
Maar trouw zweren doet een Asatrúar aan hen die dat verdienen, of hen die erbij horen.
Ja, ook wel eens aan mensen van wie je het niet direct zou verwachten. Trouw aan hen die de Asatrúar niet direct liefheeft of respecteert. Een Asatrúar staat bijvoorbeeld voor zijn of haar land. Je komt daar voor op. En elk land heeft dingen waar de Asatrúar in kwestie het niet mee eens zal zijn. Dat is dan een obstakel waar overheen gekomen zal moeten worden. Of de Asatrúar conformeert, of vertrekt naar elders waar het beter is. Soms dient men gewoon aan e passen en te accepteren.
Sterker nog zal de trouw zijn aan de gekozen groep. De groep van vrienden die de persoon in kwestie om zich heen verzamelt. Er wordt van je verwacht dat je de mensen om je heen met zorg uitzoek. Eerbaarheid en eerlijkheid staan hoog in het vaandel. Wanneer je dit soort mensen gevonden hebt en tot je vrienden rekent, sta je voor hen. Je verdedigt ze waar nodig, staat ze bij in vreugde en verdriet, zegt ze de waarheid mocht dit nodig zijn en prijst waar dat terecht is.
Banden worden geslagen. En niet lichtzinnig. Als je eenmaal voor iemand gekozen hebt, doe je dit veelal voor het leven. Met je levenspartner geldt dit helemaal.

Houdt dit in dat een Asatrúar nooit een vriendschap kwijtraakt en nooit van een liefdespartner weggaat? Nee.
Niks menselijks is ons vreemd en onder de Asatrúars, Paganisten en iedere andere betiteling van Heidenen komt het scheiden van de wegen dus ook voor. Sterker nog. Van wat we weten van de oude religies hadden zij in hun vorm van wetboek regels om te scheiden en redenen waarom er gescheiden mocht worden. In onze huidige ogen zullen ze wat achterhaald zijn en niet echt eerlijk ten opzichte van de vrouw. Als je ze gaat vergelijken met regels van andere religies uit die tijd, waren ze zeer vooruitstrevend en komt de vrouw er nog goed vanaf.
Er wordt van de Asatrúar gewoon veel verwacht, voordat de band verbroken wordt. Ongeacht de vorm van band, wordt er verwacht dat je alles op alles zet om de band te laten duren. Dat ruzies worden uitgevochten, offers worden gebracht. Je moet alles op alles zetten om het te laten slagen. Maar er zijn altijd redenen waardoor dit niet meer gaat. En dan zijn er speciale wegen om onder de band uit te komen.

Voorbeeld uit mijn eigen leven...
Voordat ik mijn huidige man leerde kennen, heb ik twee keer samen gewoond. De eerste keer was echt een verschrikking, met geweld en erger.  Veel van de problemen die ik nu nog aan het oplossen ben, komen daar vandaan.
De meeste mensen om mij heen vroegen zich -geregeld zelfs hardop- af wat ik daar deed. Het duurde voordat ik het zelf ook zag. Ik heb geprobeerd om de band te helen, maar dit kostte mij en ik kreeg niets terug. Dus ik verbrak het.
De tweede keer was ook geen rozengeur, al was het niet zo erg. Ik werd vooral mentaal verwaarloosd. Het was gewoon dat ik er was, het huishouden deed en ervoor zorgde dat alles  aanwezig was. Wat ik verder wilde, werd niet naar geluisterd.
Ik heb geschreeuwd, gehuild, gesmeekt. Ik heb geprobeerd alles in het werk te stellen om het te laten slagen, maar wanneer de andere kant niet meewerkt, kom je niet ver. Ik ging mijn eigen pad, vervreemde in korte tijd van mijn partner, voelde me opgesloten en wilde meer. Hij wilde dat niet en dus bleek er maar één optie: uit elkaar gaan.

Liefde, een band aangaan met een levenspartner, is een werkwoord. Van alle soorten banden die je aan kunt gaan, vind ik persoonlijk de partner de moeilijkste. Omdat je samen problemen op moet lossen die je in je eentje nooit gehad zou hebben. Omdat je altijd ergens tot de gulden middenweg zult moeten komen. Wanneer je een partner hebt, kun je nooit meer alleen maar vanuit jezelf denken. Je zult wel degelijk aan jezelf moeten denken, omdat je jezelf niet kwijt mag raken. Je zult af en toe een pas op de plaats moeten nemen om te kijken of jij nog wel bent wie je moet zijn. Maar tegelijkertijd zul jij je wederhelft in acht moeten nemen. Krijg je van hem/haar wat je nodig hebt, zonder vanuit behoefte lief te hebben? Geef jij je partner wat hij/zij nodig heeft, zonder enkel een behoefte te vullen? Heb je lief uit het liefhebben? Of heb je lief uit een nood? Sta je sterk in de relatie, met elkaar en tegen de buitenwereld? Staan de neuzen dezelfde kant op of moet daaraan gewerkt worden? En als daaraan gewerkt moet worden.... Doe je daar dan allebei je best voor?
Liefde is moeilijk. Trouw daarin is moeilijk. Mijn ervaring is dat het geregeld is: 'Ik sta op en iedere dag kies ik ervoor om van jou te houden. Elke dag kies ik ervoor jouw geliefde te zijn, jouw vrouwe, jouw meisje. Elke dag kies ik ervoor jou trouw te zijn. Ik kies er elke dag voor je lief te hebben.'
Hij maakt mij dat soms heel moeilijk. Hij is geen makkelijk man.
Maar weet je. Ik ben ook een temperamentvolle dame. Hij zei van leven in de brouwerij te houden. Geloof me, dan ben je bij mij aan het juiste adres.
En de wetenschap dat ik het hem ook niet makkelijk maak om van mij te houden, zorgt er wel voor dat ik veel respect heb voor het feit dat hij met mij door wil gaan. Ondanks dat ik hem geheid ook af en toe tot waanzin zal drijven.
Maar dat hoort ook bij de trouw. Soms moet je gewoon op je tanden bijten en doorgaan.

Een Asatrúar houdt vol. Een Asatrúar bijt zich vast en zet alles op alles.
Berg je wanneer een waar Asatrúar je laat vallen.


Ga met de Goden!





Geheel de Uwe,

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel drie: Eer.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel drie: Eer.

Ik sta voor mijn eed en eer mijn voorvaderen door mijn naam hoog te houden onder het volk.

Eer volgens de Dikke Van Dale:

1eer (voegwoord)

1(formeel) voordat: eer het te laat is

2eer, ere (de; v(m))

1hoog aanzien; = lof2eerbewijs, eerbetoon; = onderscheiding: ter ere van; iem. de laatste eer bewijzen zijn begrafenis, crematie bijwonen3goede naam, reputatie: naar eer en geweten eerlijk, oprecht; daar is geen eer aan te behalen dat biedt weinig uitdaging; de eer aan jezelf houden toegeven, voordat je daartoe gedwongen wordt; dat is mijn eer te na het gaat tegen mijn eergevoel in dat te doen of te laten

Eer is iets dat erg van buitenaf komt. Negatief gezien kun je het zelfs verbinden aan het ego. Maar dat zal er binnen de Asatrú niet mee bedoeld worden. Eer staat voor het reine geweten. het hoog houden van moraal en ergens voor staan. Het erkennen en eren van de voorvaderen staat hoog in het aanzien bij de Asastrúar.
Met deze voorvaderen kan letterlijk je bloed bedoeld worden, maar ook je streek, sibbe, groep of land. De band die voor jou belangrijk is. Sommige mensen hebben immers niet veel met hun eigen familie, om de meest uiteenlopende redenen. Helaas wordt niet iedereen geboren in een warm nest en zijn lang niet alle families van dusdanige houding dat je er echt trots op kunt zijn. Dus voor diegenen die uit bloed weinig steun kunnen halen, kunnen er altijd nog groepen zijn die ze zelf uitkiezen om eer te bewijzen.

Je doodshemd heeft geen zakken en je bent pas ècht dood wanneer niemand meer over je praat. Dus heb invloed over hóé men over je zal praten, bij leven en bij dood. En dat doe je onder andere door de reputatie die je opbouwt.
Helemaal invloed hebben op hoe men over je denkt heb je niet. Mensen kunnen je met zwartmakerij helemaal te gronde richten.

Ik spreek wat dat betreft direct uit ervaring.
Ik heb drie jaar in een kerkje rondgehangen waar een vrouw MOEST doen wat elke man haar opdroeg. En ik weigerde dat. Ik ga niet doen wat mij wordt opgedragen, enkel en alleen omdat het door een man gezegd wordt. Ik maak zelf de keuzes wel. En als ik doe wat mij gezegd wordt, is dat omdat die ander echt verstand heeft van het betreffende onderwerp of omdat diegene hoger in rang is, niet op basis van geslacht.
In datzelfde kerkje zat een jongen die erg op zijn strepen stond en mij het hoofd wilde doen laten buigen. Hij commandeerde wat af en blafte dat ik moest doen wat hij zei, want hij was 'de man' en ik maar 'de vrouw'. Ik haalde over het algemeen mijn schouders op en liep weg. Zoek het maar uit. Al ben ik 'maar' een vrouw, ik ben nog steeds niet de jouwe, dus je kunt de boom in.
Op een dag hoorde hij dat ik niet ging beloven maagd te blijven tot mijn huwelijksnacht en in die hoek was maagdelijkheid heilig. Hij wist gelijk hoe mij aan te pakken. Hij liet de woorden 'hoer' en 'slet' vallen. Hij verbond mij met die termen. Ik heb het nog een jaar uit weten te houden, toen was ik weg. Mij werd van alles toegedicht. Ik zou makkelijk zijn en alles toelaten. Zijn zwartmakerij heeft gigantisch gewerkt.
Toegegeven, ik had al een naam als dwarsligger. Iemand die vervelende en rake vragen stelde. En ik was luidruchtig en  aanwezig. Daar was men in het algemeen al niet blij mee, dus velen volgden hem maar wat graag in de zwartmakerij.
Maar beide titels verdiende ik niet. Ik verliet die kerk in dezelfde maagdelijke status als waarmee ik er binnen was gekomen. En ik wist voor een feit dat een deel van de mensen die mij zwart maakten zelf alles behalve heilig waren. Er is veel modder naar mij gegooid, die ik niet verdiende. Ik was dwars, niet eerloos en geen losbol.
En ik ben nog steeds dwars. Vol trots en met opgeheven hoofd zeg ik: 'Ik ben volgzaam, niet onderdanig. Ik ben meegaand, maar een kracht om rekening mee te houden. Probeer mij niet te temmen, het wordt je ondergang. Stuur mij hooguit een beetje bij, de goede kant op. Ik zal luisteren en ben je eeuwig dankbaar.'

Termen als 'slet' en 'hoer' zijn gif en ellende voor vrouwen. Het zijn namen die makkelijk gegeven worden, nog makkelijker blijven hangen en verschrikkelijk moeilijk weg te poetsen zijn. Al was het maar omdat de uitgescholden persoon vaak haar onschuld moet bewijzen. En dat is een haast onmogelijke opgave.
Op zo'n moment is het zaak om de eer aan jezelf te houden. Laat maar praten en doe je eigen ding. Vroeg of laat komt men er dan wel achter dat je dat niet bent. En dan bewijs je eer. Eer aan jezelf, je voorvaderen, je groep.

Eer is ook juist dat soort termen NIET te gebruiken. Te erkennen dat je misschien boos bent op iemand, dat diegene je onrecht heeft aangedaan, maar niet heeft verdient dat jij diegene zwart maakt. Zwartmakerij is immers een tenietdoening van eer.

Eer is ergens voor staan. Een code, een moraal. Ergens aan vasthouden, ook als het je moeilijk wordt gemaakt. Soms zelfs ergens alleen voor staan. Maar liever alleen en op één knie, dan lopend met de meute en het onrecht mee.
Eer is voldoening halen uit wat je doet. Dat kan zijn omdat jij je land verdedigd in het leger, omdat jij je groep vertegenwoordigt en voor hen uitkomt in een sport, maar ook omdat jij een jurk naait voor de buurvrouw. Of omdat je simpelweg onkruid aan het wieden bent of een taart bakt voor een bijeenkomst.
Maar bovenal: Eer is datgene doen dat juist is. Niet omdat je er eer voor krijgt, maar omdat je er voldoening uit haalt te weten dat je doet wat juist is.

Bepaal voor jezelf waar jij eerbaar van wordt. Wat het is dat jij wilt bewerkstelligen. Bedenk hoe jij wilt dat men over jou zal spreken, wanneer jij je laatste adem hebt uitgeblazen. Leef naar dat ideaal. Niet omdat men dan juist over je spreekt, maar omdat jij weet dat dit het juiste is. En bewijs daarmee het allerhoogste dat er is: Eer aan de Goden.


Ga met de Goden!






Geheel de Uwe,

Mystic M.

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel twee: Waarheid

Lieve leukerds en leuke lieverds,

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel twee: Waarheid.

Ik zoek altijd de waarheid en verdedig haar tegen hen die haar niet eren. Ik spreek woorden van waarachtigheid, of sta in stilzwijgen.

Wat is waarheid?

Waarheid is het in overeenstemming zijn met de werkelijkheid. In dagelijks taalgebruik wordt 'waarheid' in de eerste plaats toegeschreven aan overtuigingen, uitspraken en theorieën.

Mijns inziens is waarheid één van de moeilijkste begrippen die er zijn. Dit omdat er velen zijn die in de overtuiging leven dat er meerdere waarheden zijn. 'Jij leeft in jouw waarheid en ik in de mijne  en dat is - o ironie- maar ten dele waar.

Je zou kunnen beweren dat elke religie een andere waarheid verteld. Maar dat is niet waar! Elke religie geeft de boodschap en waarheid. En dat is één en dezelfde boodschap en waarheid. Ze geven het echter allemaal in een iets ander jasje. De verpakking is anders. Maar noem mij één religie die niet aangeeft dat je lief moet hebben. Één overtuiging die zegt dat je geen respect moet hebben voor je naasten. En geef één geloof dat predikt dat je de wereld bij elkaar mag liegen. Zul je niet vinden.

Allemaal hebben ze het over eer, respect, genegenheid, vergevingsgezindheid, liefde. Allemaal zullen ze zeggen dat je voor naasten moet zorgen en je ouderen moet eren. De manier waaróp ze dit vertellen, verschilt. De namen die ze geven aan het hogere, varieert. Maar de boodschap die gebracht wordt is overal hetzelfde. In religie is er in de kern dus echt maar één ware boodschap en waarheid: liefde. Hoe zoetsappig dit ook klinken mag.

Groen blijft groen, ook als jij besluit om het vanaf nu stoelpoot te noemen. Dan geef je er een andere definitie aan.

En dat is gelijk het moeilijke van waarheid. Het is niet subjectief, in de meeste gevallen. De tweede wereldoorlog is geweest. De Koeweit oorlog ook. Je kunt ontkennen dat er dagelijks mensen sterven aan honger, dorst en uitbuiting, maar dit maakt het niet minder waar.

Ook is het een feit -en wonder- dat de aarde elke dag een rondje rond de zon draait en niet andersom. En dat er al millennia lang geen noemenswaardige meteoriet ingeslagen is op onze aardbol, om het leven in één keer weg te vagen.

Wat het subjectief lijkt te maken, is dat naast de feiten daar vaak allerlei meningen over gegeven worden. Interpretaties en waardebepalingen. En die interpretaties en waardebepalingen worden weergegeven als de waarheid, in plaats van de feiten. Feiten en waarheid, dat zijn de punten waar het om draait.

De kunst is om deze uit de wirwar van emoties te halen en je daardoor te laten leiden, zonder de emoties uit het oog te verliezen. Want emoties zijn soms knap lastig, maar wel wat ons mens maakt en ons verbindt.

Sommige mensen geven de feiten en waarheden bewust een andere definitie, bijvoorbeeld om dingen gedaan te krijgen die in hun straatje te pas komen. Omdat ze macht willen hebben, geld of status. Of omdat ze een nare waarheid niet willen erkennen. Dan vindt men het persoonlijke belangrijker dan de waarheid. En net zoals er een verschil zit tussen dingen die persoonlijk zijn en dingen die belangrijk zijn, zit er een verschil tussen dingen die de waarheid zijn en dingen die belangrijk zijn.

Soms worden dingen persoonlijk. En dan is het verschil vinden tussen belangen en wat waarheid is erg moeilijk. Ook is het niet makkelijk om, wanneer er dan over geschreven wordt, die lading van persoonlijke malaise niet mee te geven.

Voorbeeld uit mijn eigen leven:

Zoals ik eerder en vaker openlijk heb toegegeven, heb ik te maken gehad met aanranding, intimidatie, geweld, verwaarlozing en verkrachting. Wanneer ik in de tijd dat ik dit allemaal meemaakte een boek of verhaal zou moeten schrijven over mannen in het algemeen, zou deze er niet rooskleurig hebben uitgezien. Het zijn gevaarlijke wezens, die niet te vertrouwen zijn en er enkel op uit zijn om je schade te berokkenen. Dat zou voor mij DE waarheid zijn.

Nee, dat was DE waarheid niet. Het was persoonlijk en geschreven vanuit mijn pijn, angst en teleurstelling. Persoonlijke waarheid misschien op mijn minieme niveau. Maar over het algemeen beschouwd zijn er meer mannen in de wereld die echt wel deugen. Die keurig netjes hun handen thuis houden, vriendelijk naar je lachen en geen kwaad in de zin hebben. Als dat niet zo was, zouden de gevangenissen veel groter zijn en zouden er nauwelijks mannen buiten rondlopen.

En ondertussen ben ik er ook wel achter dat over het algemeen mannen magische wezens zijn waar ik weinig van begrijp, maar waar je op allerlei vlakken een hoop lol mee kunt hebben. Echt niet alle exemplaren zijn fout. Sterker nog. De meeste mannen deugen wel.

Maar wat nu als ik een boek geschreven zou hebben in die pijnlijke tijd, of een schrift vol met mijn ellende en deze zou op wat voor manier ook over pak hem beet 5000 jaar gevonden worden? Zou er dan gezegd worden dat het slechts de visie was van één enkele vrouw, in een tijd van duisternis? Of zou mijn versie de geschiedenisboeken in gaan als DE waarheid? Waar voeden we onszelf mee? Feiten? Of emoties?

Het is de taak van de Asatrúar om feiten en emoties uit elkaar te houden. Alleen dan is er waarheid. Lukt dit niet, of weet je het niet zeker, zwijg dan.

Met mijn persoonlijke noot dat je bij twijfel wel wat mag zeggen, als je maar duidelijk  aangeeft waar je aan twijfelt en wat je niet zeker weet. Je bent immers ook altijd op zoek naar de waarheid. En daar kom je niet achter in stilzwijgen, zonder onderzoek of zonder overleg met anderen om te toetsen.

Ga met de Goden!!!

Geheel de Uwe,

Mystic M.

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel één: Moed.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik ben even uit geklaagd over mijn eigen leven. Ten eerste omdat het enigszins de goede kant op lijkt te gaan -al durf ik nog niet al te hard te hopen en schreeuw ik het al helemaal niet van de daken-, ten tweede omdat ik er gewoon even klaar mee ben. Mijn leven is altijd niet even interessant. Ik ben immers ook maar een gewone stervelinge met gezin en dagelijkse beslommeringen. Bij mij thuis gaat het er echt niet zoveel anders aan toe dan bij jou. je leest hier enkel de hoogtepunten en de dieptepunten.

Dus ik zoek iets anders om over te schrijven. En mijn eigen religie is daar een punt van.

Binnen de grote groep van Heidenen en Paganisten, zijn vele stromingen te vinden. Er zijn vele definities te vinden van wat een Heiden is en wat een Paganist. En hoe dat te uiten.

Velen weten dat ik er een aparte religie op nahoud. Sommigen van mijn vrienden ken ik daardoor, anderen willen daarom vrienden zijn zodat ze over mijn schouder mee kunnen kijken. Maar zelf ben ik ook zoekende. En dat zal ik mijn hele leven wel blijven. Want Heidenen en Paganisten leiden een apart bestaan. Wanneer je met een vraag komt, zul je eerder huiswerk meekrijgen om op onderzoek te gaan met een vingerwijzing, dan dat ze je een omlijnd antwoord geven.

Ik noem het gekscherend wel eens een Ikea-religie. Bouw uw eigen geloof. U krijgt hout en onderdelen. Maar geen beschrijving en u houdt gegarandeerd schroefjes, moertjes en boutjes over.

De definities van wat het inhoudt zijn in de loop der tijden veranderd en het hangt af van wie je het vraagt wat voor definitie je krijgt. Misschien dat ook ik het daar een keer over ga hebben, maar voor nu waag ik me er niet aan. Ik wil een negen delen tellend relaas gaan houden over de deugden van de Asatrúar. Het zijn ook de Negen Wetten van Odin. De benaming verschilt., maar de negen deugden zijn overal hetzelfde.

Ik wil ze gaan behandelen, met wat het betekent conform het woordenboek, het idee en hoe je deze kunt toepassen. Dat laatste doe ik door middel van voorbeelden uit mijn eigen leven.

Daar gaan we dan. Met als allereerste een dikke disclaimer... De negen deugden zijn een richtlijn. Nergens staan ze daadwerkelijk in steen gebeiteld. Om 'Pirates of the Caribbean' te citeren: They're not rules, they're guidlines. En ook mijn interpretatie van de regels is niet heilig. Het is zoals ik het zie, op dit moment. De kans is groot dat een ander gelovige er totaal anders over denkt. Dat kan en mag en is ook goed. En de kans dat ik er over tien jaar nog exact hetzelfde over denk is net zo groot als de kans dat ik er dan nog uitzie als een jonge blom van dertig.

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars.. Deel één: Moed.

Ik zal niet toestaan dat onrecht zegeviert. Ik vecht tegen de vijanden van familie, natie, ras en geloof.

Wat ís moed?

Conform Wikipedia het volgende:

Moed is de bereidheid de confrontatie met lichamelijke pijn, tegenslag, levensbedreiging, onzekerheid, angst en intimidatie aan te gaan en te doorstaan. Het is een van de vier kardinale deugden, een psychologisch kenmerk en een karaktertrek. Soms wordt er onderscheid gemaakt tussen lichamelijke moed en morele moed.

En met dat verschil tussen lichamelijke moed en geestelijke moed komen we gelijk op het punt dat het moeilijk maakt. Want er zijn nogal wat punten van moed.

Iedereen zal het ermee eens zijn dat je een moedig mens bent wanneer je ervoor kiest om in het leger te dienen, brandweerman wordt, of bij de politie gaat. Het zijn gevaarlijke beroepen, waarbij je lijf en leden in de waagschaal stelt. Er wordt veel van je geëist. Je moet zowel fysiek als mentaal in topconditie zijn en er wordt vaak een beroep gedaan op je vermogen om met de meest verschrikkelijke situaties om te gaan.

Een andere vorm van moed is in de zorg.

De mensen die daar werken staan onder veel stress. Levens liggen letterlijk en figuurlijk in hun handen en soms moeten zij beslissen wie er blijft leven en wie niet.

Maar hoe zit het dan met al die Asasúars die gewoon een normale baan hebben in bijvoorbeeld de ICT? Of vrachtwagenchauffeur zijn.

Ook geestelijke moed is nodig, in allerlei vormen en maten.

Bij die chauffeurs bijvoorbeeld denkt ik gelijk: Ze hebben op dagelijkse basis te maken met een stel idioten op de weg waar je moedeloos van wordt. En óf je moed moet hebben om daar op dagelijkse schaal mee om te gaan.

Maar ook in je eigen leven. De moed om oude patronen te doorbreken, oude idealen los te laten, of oude angsten.

Mensen houden vaak vast aan oude ideeën en gewoonten. Niet omdat ze het per sé eens zijn met die oude patronen, gewoonten of idealen, maar omdat ze bang zijn niets meer te hebben.

Voorbeeld van mijzelf.

Ik ben geboren en getogen in een familie van pacifisten en totaal-weigeraars. Het leger was per definitie fout en iedereen die daarmee te maken had was en is niet welkom. Daar kon niet verder over gesproken worden, het stond in steen gebeiteld.

De eerste keer dat dit hele idee wankelde bij mij was toen ik nog net 18 was. Hij heette Michel, was 8 jaar ouder dan ik, gek op mythologie en water, had ogen als de zee, een diepe stem en was marinier. Ik was in de wolken. Ik zag geen fout mens, zoals mijn ouders mij altijd hadden voorgeschoteld over alles wat in een uniform loopt. Ik zag een magische man met idealen, waar hij letterlijk voor vocht.

Het mocht echter niet en ik werd voor de keus gesteld: Maak het uit of pak je spullen en vertrek.

Ik wilde destijds nog heel graag de brave dochter zijn die alles deed met goedkeuring van de ouders, dus ik wees hem de deur.

Voorwaarts een jaar of 17. Ik kom te werken in een bedrijf. Een leer en werk situatie, waarin er mensen in koppels worden gezet, om samen te leren. Uiteraard wordt ik gekoppeld aan de oud militair. En hij verteld mij af en toe eens over wat ze deden, doen en waar hij is geweest. Dat het echt niet alleen maar 'bommen gooien' is, zoals mijn ouders mij altijd vertelden. Wat er wèl gebeurde en wat er nog meer gebeurt, zonder dat je daar met regelmaat over hoort in het nieuws. Tenten bouwen zodat er gevaccineerd kan worden bijvoorbeeld, of oude bommen opruimen uit de tweede wereldoorlog, die nog steeds op de bodem van de Noordzee liggen.

In twee maanden tijd heeft hij àlles wat mij voor waarheid is geleerd over het leger met de grond gelijk gemaakt.

En daar stond ik dan.... Wat nu?

Het vergt nog steeds moed. De moed om mijn oude 'waarheden' los te laten. In te zien en te erkennen dat wat mij geleerd is een leugen was. Dat de waarheid echt in het midden ligt.

Maar ook om wanneer mijn moeder weer eens haar antipathie over het leger uit, te zeggen dat ik het daar niet mee eens ben en dat ze nog veel meer doen. Dat daar best wel wat respect voor opgebracht mag worden.

Hoe ik er exact over denk, weet ik nog steeds niet. Ik kijk in het rond, doe mijn vizier open - wat zeg ik, ik heb dat hele harnas maar even uitgetrokken voor de makkelijkheid- en ben aan het rondkijken. Voorlopig heb ik nergens een mening of een oordeel over. Ik kijk, stel vragen en hoop te leren. Ik moet immers een nieuwe basis vinden voor mijn leven.

En ik hoop ooit die oud militair weer tegen het lijf te lopen. Om hem te zeggen dat ik hem eeuwig dankbaar ben voor zijn lessen.

Dit is moed om een oud ideaal los te laten.

Ook ben ik bang voor water. Ik ben een aantal keren bijna verdronken en als de dood voor verstikking. Maar tegelijkertijd is over het water scheren in een bootje echt helemaal GEWELDIG. Dus ik heb altijd gevochten tegen de angsten. En dat doe ik nog steeds. Ik overwin elke keer als ik natuurwater in loop een stukje angst. En elke keer weer doe ik dat opnieuw.

Moed houdt vele verschillende dingen in. En het houdt ook niet altijd in dat je er komt. Kijk maar naar mijn hoogtevrees en watervrees. Ik vecht en vecht ertegen, maar ik kom er niet van af. En ik heb me erbij neergelegd. Geaccepteerd dat dit twee reisgezellen van mij zijn die mij met regelmaat het leven moeilijk maken. Overwinnen zal ik ze misschien niet. Maar ik zal het niet toestaan dat zij mijn leven en wensen overheersen. En daar is ook moed voor nodig.

Ga met de Goden!!!!

Geheel de Uwe,

Mystic M.