Ik wil weer mediteren

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Stilte want pijn.

Dat kunnen we wel zeggen.

Ik heb vanaf ongeveer mei regelmatig zitten mediteren met iemand, die me daarvoor had uitgenodigd.

Zo af en toe hadden we via mail contact. We kennen elkaar van school. Hij is een zen leerling en heeft een online meditatie groep.

Ik deed met veel genoegen mee. Ik merkte dat ik er rustiger van werd, meer inzichten kreeg. Mijn dag begon in regelmaat en kalm. Ik had het idee wat steviger in mijn schoenen te staan.

En toen wat ik er een dag niet, ik had me verslapen. Maar hij ook. Dus ik kreeg een lief mailtje waarin hij wat uitleg had gegeven. Hij schreef aan mij, dus ik dacht dat hij wat aandacht van mij behoefde. Dit omdat hij  ook aangaf de anderen uit de groep nog een mail te sturen met uitleg. Hij had mij dus apart genomen.

Stom als ik was, begon ik in te vullen en aannames te doen.

Ik kreeg een wat fel bericht terug dat hij daar niet van gediend was en dat ik dat niet meer mocht doen.

Mij stroomden de tranen over de wangen. Dat hij niet wil dat ik zo dichtbij  kom, kan ik hebben. Ik vind het jammer, want ik wil heel graag vriendjes zijn. Maar ik kan accepteren dat hij mij -om welke reden dan ook- niet te dicht bij wil hebben. Ik heb een idee waarom dat zou zijn, maar dan ga ik weer voor hem invullen en dat mag niet. In ieder geval. De boodschap die hij heeft begrijp ik en kan ik accepteren. Maar de manier waarop hij het bracht niet.

Ik ben volledig uit het lood geslagen. Ik durf nu al dik een maand niet meer mee te doen met de sessies. En ik leef in het duister.

Er is in de tussentijd wel iets van een gesprekje geweest, maar daar kwam ik niet wijs uit. Hij was vaag en liet me in verbijstering achter, toen ik vertelde dat hij me triggerde met de manier waarop hij communiceert.

En ik wil zo graag dat het werkt. Ik vind wat hij doet zo mooi. En alleen ben ik maar een beetje aan het kloten. Het stelt gewoon zo weinig voor.

Nu bid ik tot de Goden. Dat ze me steunen, wijsheid geven. Geef ons een weg waarop we kunnen communiceren. Want ik weet dat hij en ik een taak hebben, in elkanders leven. Hopelijk kan dat op een prettiger manier gaan.

Geheel de Uwe,

Mystic

Terug naar de Bieb

'Internet geeft je in 0.04 seconden wel 100.000 antwoorden; een bibliothecaresse geeft je binnen 10 minuten het juiste'

Lieve leukerds en leuke lieverds,

School laat bruisen. Ik word geïnspireerd door de mooie mensen waar ik mee mag praten, de stof die ik mag leren. Maar ik word ook geconfronteerd. Met leerpunten in mijzelf, onderdelen van mezelf waar ik nog 'iets mee moet' en waar ik naar moet kijken. Punten die zorgen voor frictie en wrijving.

Filosofie is zo'n vak. Ik raak ervan in verlamming. Ben ik nu niet slim genoeg? Heb ik niet genoeg algemene kennis? Denk ik te simpel? Of juist te ingewikkeld? Of heb ik domweg mijn denkers nog niet gevonden?

Oosterse filosofie gaf een stroomstoot. En ik kwam er al snel achter dat één van de redenen daarvoor was dat men in het oosten de denkwijze niet zo gestript heeft als dat we hier in het westen doen. Religie is daar niet per sé losgekoppeld van, het kàn. En kunst loskoppelen van filosofie is daar ondenkbaar. Dat is voor mij persoonlijk veel logischer dan al die aparte scholen die wij hier in hebben.

Maar nu ben ik dus bezig met existentiële filosofie. En ik raak de draad een beetje kwijt. Zo veel vragen die ik heb, maar geen antwoord, behalve wikipedia. Terry Pratchett noemde dat -mijns inziens volledig terecht- Wickedpedia. Ook ik vertrouw dat niet geheel.

Dus? Ik pak zo mijn computer, aantekeningen en reader. Alles in een tas, met pen en papier. Ik zit zo meteen weer heel ouderwets te werken in de bibliotheek. Daar hebben ze vast wel boeken die mij kunnen helpen. En anders een aardige medewerker die soelaas kan bieden.

Ik vind wroeging, ik vind wrijving. En ik mag onderzoeken waar die vandaan komt. Is dat misschien het grondbeginsel van de filosofie?

Geheel de Uwe, Mystic M

Intense liefde van een te groot hart

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Soms HAAT ik dat grote hart van mij intens en al omvattend.

Niet omdat het groot is op zich, maar omdat het nauwelijks een filter heeft over van wie het besluit te gaan houden. Het heeft diep en intens lief, zonder te kijken naar wat het daarvoor terugkrijgt.

Waarom verkiest het te gaan houden van mensen, zo diep en intens? Waarom houdt het daarbij geen rekening met het feit dat lang niet iedereen die liefde waardig is, verdient, kan beantwoorden of wil? En waarom verkiest het lief te hebben, ongeacht hoe veel pijn dat ook doet?

Ooit leefde het in harnas, afgesloten van de wereld. Vizier naar beneden, geen plekje onbedekt en tot de tanden toe bewapend. Veel pijn was er niet, maar nog minder liefde. En eenzaamheid paste zo slecht. Dus het besloot om uit te trekken, de kilo’s staal en hardheid. Om open en in liefde, te gaan stralen in de nacht.

Wie er ook op afkomt, wat er ook gebeurt. Het geeft en geeft, aan elke ziel en elke geest, zonder oordeel, zonder einde.

Het weet immers hoe het voelt, om in kilte en kou te leven. Het geeft liever aan iedereen, wat het zelf nooit gehad heeft. Simpelweg omdat het weet hoe het is, te leven in ongewenste stilte en eenzaamheid.

Dus het geeft een geeft, zonder te vragen of de liefde gewenst is. Zonder te kijken of men de liefde net zo innig kan beantwoorden. En het geeft geen oordeel over of men de onbegrensde liefde waardig is. Het geeft, in onschuld. Het zingt, in overvloed. Het straalt, om te verwarmen.

Liever offert het alles op, liever stapt het zelf de brandstapel op. Liever gaat het door een hel van lijden, dan op te houden met het kloppen voor.

Een zwaard wordt niet meer opgenomen, het klopt en bloed met tranen. Snikt en wankelt op de plaats, om door te gaan met houden van.

Het zal altijd blijven praten, over het zonlicht van de ander. De potentie die het ziet, dat sluimert in de ziel.

Zie jezelf eens door die ogen, hoor je stem eens met dat oor. Zie de schittering van je essentie, met de fluistering van die aanbidding.

Het heeft je lief, onnoemlijk lief. Ongeacht of jij nu antwoord met gezang of getrokken zwaard.

Dat hart komt, open en in vertrouwen. Ontvangt zonder represailles -wat je haar ook antwoord- en heeft je innig, innig lief.

Geheel de Uwe,


Mystic M