Oordelen over karma

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Omdat ik nu dus een spirituele opleiding volg post ik uiteraard regelmatig over de onderwerpen die de revue passeren. En over alles dat er maar in me opkomt.
Prima allemaal, niets aan het handje. Maar mijn algoritme krijgt dat ook door. Al was het maar omwille van de boeken die ik online bestel en het aantal winkels dat ik bezoek voor noveenkaarsen, wierook en andere spirituele en mystieke snuisterijen die ik verzamel in mijn leven. Zoals bijvoorbeeld een meditatiekussen. Heel mystisch. ;)

Maar daar gaan de filmpjes die je te zien krijgt dus ook op inhaken.
Op zich nog steeds niets mis mee. Tot men maar van alles gaat beweren, omdat hij of zij hogepriester(es) is en dus is ingewijd. Vervolgens hebben ze eens een boekje of drie gelezen over religies over de hele wereld, wanen zich een kenner en beweren van alles. Hooglijk irritant.
Maar waar ik dus echt jeuk van krijg: Al dat gegooi met Karma.
Laat karma zijn werk doen!
Hij/Zij moet nog wat aan zijn/haar karma doen.
Wat betekent dat voor je karma?

Euhmmmmm. Geen idee wat er met mijn karma is en hoe dat op te lossen. Wat ik wel weet is dat jij er niets over te zeggen hebt. Waar haal je de arrogantie en het lef vandaan te oordelen over het leven van een ander? Wie heeft jou de mogelijkheid gekregen om al mijn levens te overzien?
Het zijn verdorie mijn levens en ik weet het al niet eens. Dus hoe kan een ander daar nou een zinnig woord over zeggen?
De meeste mensen die van alles brullen over karma, hebben geen verstand van wat karma nou is, wat darma is, waar het vandaan komt, hoe de ideeën zijn ontstaan. Als ze dat wel wisten, hadden ze namelijk niet zo losjes over het karma van een ander gepraat. Dan beseffen ze dat het een groots iets is, waar je niet te lichtzinnig mee om moet gaan.
Dus doe mij -maar vooral jezelf!- een plezier. Stop met praten over het karma van een ander. Lees eens meer dan drie boeken over het onderwerp. Ga er een cursus over volgen! Praat met mensen die verstand hebben van de cultuur, religie en filosofie.

En ik houd er nu verder ook mijn mond maar over dicht. Want zo veel weet ik er nu ook weer niet van. Dus ik ga mijn eigen advies eens opvolgen en er nog maar wat meer over lezen.




Geheel de Uwe,

Mystic M

Oude regels en overtuigingen

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Als iets nu niet waar is.... Is het dan altijd een leugen geweest? Ervan uitgaande dat 'niet de waarheid' dan ook hetzelfde is als een leugen.

O, wat een twijfeltaal. En hoeveel punten die klaar staan voor debat en socratisch gesprek. Maar om niet te verzanden in de zijsporen.. hopelijk begrijp je de strekking waar ik in spreek. Het gaat nu even niet om de details. Niet wat dit betreft in ieder geval.

Door de jaren heen is er van alles geprogrammeerd in mijn brein. Enkele voorbeelden:

Maak grappen, dan kunnen mensen lachen en houden ze van je.

Laat niet je duistere gedachten zien, want anders houdt men niet van je

Niemand zit te wachten op de verhalen van jouw pijn.

Ja, er is jouw narigheid overkomen. Maar je bent niet de enige dus hou je mond.

Niemand zit op jou te wachten.

Men is jou liever kwijt dan rijk.

Misschien harde voorbeelden. Zeker als je de gevolgen daarvan even op je in laat werken. Wat doet dit met een mens wanneer dit de jeugd was en hiernaar geleefd wordt? Dat wens je toch niemand toe.

Toch gebeurt dit vaker dan je denkt en lief is. Het is/was mijn verhaal. Deze zes zinnen maken onderdeel uit van het monster waar ik bijna dagelijks tegen vecht. Ze zijn de basis van mijn jeugd.

Vandaag de dag kloppen ze veelal niet meer. Er zijn mensen die op mij zitten te wachten. Mensen die mij onvoorwaardelijk liefhebben. Maar daar trekken die giftige zinnen zich natuurlijk niets van aan, want daar gedijen zij niet op. Die zien mij liever in die put. Dat kleine, angstige meisje dat heilig overtuigd is.

Had dat kleine meisje het fout?

Ik zou graag anders zeggen, maar ik vrees van niet. Wat haar gezegd is, is nog erger dan wat ik aan het virtuele papier toevertrouw. Maar het gaat om de strekking

Als klein meisje heb ik geleerd dat ik niet waardig ben. Niet waardig om maar het minimale te krijgen. Ook van mensen van wie ik anders zou verwachten en zou mogen verwachten. Maar helaas.

Gelden de regels nog steeds?

Hard gezegd. Een groot deel van de mensen van wie ik vond genegenheid te mogen verwachten zie ik niet meer. Zij hebben veelal mij hun leven uit gekieperd, een enkeling is er door mij uit gezet. Ik verwacht niets meer van ze en geef evenmin.

Maar ik haal ook nieuwe banden aan. Ik ontmoet nieuwe mensen. En kloppen de regels ook voor hen?

Geheel de Uwe,

Mystic M

Kijk naar jezelf door andermans ogen.

Je bent luid, zo luid.

Je bent een stormvloed aan energie, gebabbel en vrolijkheid. Je stuitert rond mij heen, neemt me mee in de verhalen over alles dat je bezighoudt. En jij hebt wat interesses. Bijna alles en iedereen vind jij interessant. En zelfs als je een onderwerp niet interessant vindt, probeer jij er nog iets positiefs over te vinden. Maar wanneer jij stilzit, me aankijkt en vragen stelt over mij, dan transformeer jij. Weg is de stuiterbal, binnen komen het luisterend oor en de zorgzaamheid.

Je kookt voor mij. Één van de vele paradepaardjes die jij kunt maken. De heerlijkste gerechten, bol met groenten en vitaminen. Of het heerlijkste gebak. Allemaal zelf gemaakt, niets komt uit een pakje.

En ik praat terwijl jij kookt en luistert. Over wat ik aan het leren ben,  wat me dwarszit. Ik mag tieren, ik mag huilen. En jij drukt mijn hoofd tegen je boezem, omdat ik mijn kin niet kwijt kan op je schouder. Je streelt door mijn haar, drukt mij tegen je boezem en neuriet een wijsje. Je wiegt me heen en weer alsof ik een kind ben. Maar zo voelt het helemaal niet. Ik voel me geborgen, beschermd en je laat me groeien.

En vanuit het niets trek jij de energie uit lucht, water, aarde, vuur en ether, om dat door mijn lijf te pompen. Zodat ik weer opgeladen door kan met wat ik maar moet doen.

Jij harten-heks, tover-oog fee. Keuken heks met magisch eten. Je weet exact welke energie ik nodig hebt. En geeft het in overvloed.

Je deur staat altijd open. Ik weet altijd waar ik kan aanschuiven. Het is niet veel, maar er staat een bed, warm en welkom, waar ik altijd gebruik van mag maken. Ook als ik niet wil praten, ook als ik niet wil vertellen waarom.

Je geeft wat je zelf hebt gemist. En ik vraag me af of dat gemis weg is. Ik denk eerlijk gezegd van niet. Je geeft. Het is niet speciaal, geen koninkrijk. Maar het is dat wat je te bieden hebt in liefde en genegenheid, getransformeerd tot materie. En je geeft zonder grenzen. Jij Stormwind van Heling, Licht en Leven.

Alles wat ik hoefde te doen om in je inner-sanctum door te dringen, was door die luidheid heen te prikken. Te zien dat dit ook maar een façade is. En ik zit voor mijn leven gebakken.

Ja, jij bent luid. Maar ook een ster in observeren. De Stormvlaag van Heling, Licht en Leven, zingt de stemmen van de ander. Wanneer ik niet weet hoe te praten, draag jij aan mij op: je stem. En jij dicht in een paar strofen, wat ik niet vertellen kan. Je voedt en praat en geeft. Heling aan eenieder, die haar wereld binnen wandelt.

Mag ik nog wat eten?

Trauma's in de moederbuik

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Tot in hoeverre neemt het kind de trauma´s van de moeder over?

Wanneer een kind eenmaal geboren is, krijgt het de ellende van de familie mee. En eventueel extra verdriet van gepest worden of anderszins ellende. De opvoeding heeft veel invloed op hoe een kind ermee omgaat.

Mijn grenzen zijn bijvoorbeeld niet erkend, dus ik trok mij graag terug. Ik bemoeide me met niemand en leefde in de overtuiging dat ik de enige was met dit soort ellende. Ik werd immers afgezonderd. Deels door mezelf, maar ik ben ook wel actief afgezonderd. Ik was niet vaak welkom. Waarom is mij een raadsel. Er werd wel gezegd dat ik druk en luid kon zijn. Maar daar was ik nooit de enige in. En die andere drukke en luide kindjes kregen wel uitnodigingen.

Maar ik dwaal af. Ik wilde eigenlijk weten wat het is dat kinderen overnemen en meekrijgen in de buik. En dan ga ik het wel weer over mezelf hebben, maar in een andere context.

Ik heb minstens dertig jaar in de fight, flight, freeze of fawn status geleefd. Ik ben zo vergroeid met het harnas dat ik altijd droeg, dat ik niet eens meer doorhad dat ik er continu inzat. Vechten was een eerste natuur, niet eens meer een tweede. Nog steeds is mijn brein erop getraind om alles per definitie negatief te interpreteren, gevaar te zoeken en in de verdediging te schieten. Hoe vaker hoe meer blijkt dat wat men tegen me zegt juist positief bedoeld is, maar in het begin ga ik altijd van het negatieve uit.

Die spanning, die ellende. Die heeft zo zijn weerslag op je lijf. Ik ben nog steeds bezig oude spanningen op te lossen. Spanning waarvan ik niet eens meer weet wat de oorzaak is, of hoe oud het is. Ik weet alleen nog dat het er is. En ik kan een kleine indicatie geven -soms- van wanneer het kwam. Een enkele keer lig ik namelijk huilend op mijn yogamat. Er komen gewoon tranen. Tranen van verdriet. En aan het bijkomende gevoel weet ik dan hoe oud ik was toen dat verdriet kwam.

Goed dat het er nu uitkomt, hoog nodig. Maar daar het ik dus wel jaren en jaren mee rondgelopen. En ik heb er ook aardig wat van ervaren toen ik zwanger was. Ik voelde toen aardig wat verdriet en pijn.

Tot in hoeverre heeft mijn kleintje dat ervaren toen ze nog in mijn buik dobberde? En tot in hoeverre neemt zij die van mij over? Tot in hoeverre zit er al stress en angst in haar kleine lijfje?

Dat is iets waar ik me geregeld zorgen over maak. Ik heb namelijk sterk het idee dat ik, ondanks dat ik er hard mee aan het werk ben om patronen te doorbreken, bepaalde fouten met minieme veranderingen heerlijk aan het herhalen ben. Hoe hard ik ook mijn best doe, hoe hard ik ook werk om mijn valkuilen in de gaten te houden, ik ga uit mijn dak tegen mijn meisje. En ik heb zwaar het gevoel enorm te falen.

Ik wil zo graag een goede moeder zijn. Een evenwichtige vrouw, die haar kind opvoed tot een stabiel persoon. Maar ik ben zelf alles behalve stabiel.

Ik hoop zo dat ze niet mijn trauma's en angsten meekrijgt. Dat ze niet leert om te gaan met de omgeving zoals mij dat is geleerd.

Ik wil zo graag een goede moeder zijn. Zo graag. En ik faal. Op briljante wijze.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Een extra gaatje in het lijf

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Mystic heeft iets nieuws.
Een maand of drie had ik al twee nieuwe tattoos toegevoegd in mijn collectie.
Eerst had ik mijn tepelpiercing weer open laten schieten, tot verrassing van mijn man. Ik had er namelijk niets over gezegd, in een opwelling de piercing weer laten plaatsen en 's avond in bed kwam hij in ene  iets extra`s tegen.
Een anderhalve maand later, ergens halverwege april, kwamen er in één keer twee tattoos bij. Met het idee van de bewuste tattoos liep ik al langer rond. Nu ja, eentje van de twee. De laatste kerstkaart die mijn vader geschreven heeft. Die staat nu voor altijd op mijn schouder. Ook het ik het ; teken laten tatoeëren. Ik lijdt al sinds mijn tienertijd aan depressies en heb ptss. Dus ik vond hem wel van toepassing. Die ; was een extraatje, maar manlief was op de hoogte van het feit dat ik de kerstkaart ging laten zetten. Dus dat miezerige extra vlekje kon er ook wel bij

Twee weken geleden kreeg ik weer de kolder in mijn kop. En ik heb mijn man gelijk een rolberoerte gegeven met de vraag: Wat vind je ervan als ik een tongpiercing laat zetten? 
De mond zakte open, hij was serieus 5 minuten stil. Toen vroeg ik maar of hij mij wel gehoord had. Ja, hij had me gehoord. Hij wist gewoon niet wat hij denken moest. Euhmmmm.... Nee??? Ik weet het niet? Het is jouw lijf? Waarom?
Hij heeft er een tijdje over nagedacht. Uiteindelijk werd hij neutraal. Maar nu hij van de ergste schok bekomen is.. Ik wil eigenlijk ook een Virtical Clit Hood. (Zoek maar op. En ja, hij zit inderdaad daar dan.) Daar reageerde meneer dan weer wel enthousiast op. Dat wond hem op. Het feit dat we dan wel weer een maand met condooms mochten gaan rotzooien kon hem niet deren.

Desalniettemin... Vandaag had ik dus een afspraak bij de piercingshop. Er zit een prachtig  staafje door mijn tong. Drie dagen dikke tong, praten met uitdagingen en slis, vier weken mondwater en zoutoplossingen gebruiken, eten met hindernissen en drie weken geen 'oraal verkeer'.

Ik kan sinds vanmiddag mijn mond maar half opentrekken, krampen in de kaken en als ik eet reageren mijn tanden als een gek op hitte en kou. Het lijkt serieus alsof ik in minstens drie kiezen een gat heb zitten, dat mega reageert op het eten. Veel krijg ik dus niet naar binnen, wat dan weer wel een positieve invloed kan hebben op mijn weegschaal. Hé, bekijk het van de zonnige zijde!
Hopelijk gaat het snel beter. Vooral dat trekkende gevoel is drama.

Over twee weken mag er een nieuwe piercing in, wanneer de zwelling in mijn tong minder is geworden.
En ergens halverwege augustus komt er een nieuwe piercing bij.
Daarna even sparen, dan komt er een stippellijn met het bekende schaartje van 'hier afknippen' boven het litteken van mijn keizersnede. En dan wordt het sparen geblazen voor de grotere tattoos.


Geheel de Uwe,

Mystic M

Ik wil niet meer geld manifesteren. Ik wil leven in overvloed aan liefde en genoeg hebben. Dat is wat anders

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik kijk nogal wat filmpjes. Filmpjes die voorbij komen en beweren van alles voor je te kunnen manifesteren.

Daar heb ik tegenwoordig de tijd voor hè. School is klaar. De verslagen zijn de deur uit, ik wacht nu op de boekenlijst voor het nieuwe jaar en de uitslag van twee ingeleverde essays. Verder is het aan mezelf.

Dus ik ben begonnen aan een grote schoonmaak (vooral puin ruimen en weggooien) in het huis en weet verder even niet wat ik nu moet gaan doen. Filmpjes trekken dan automatisch de aandacht.

En omdat ik dus erg bezig ben met paranormale en heidense dingen, komen daar veel filmpjes over voorbij. Zat mensen die tarot kaarten leggen. En allemaal beloven ze dat die ene liefde me een berichtje gaat sturen. (Mocht ik willen.) Zijn hart ligt echt bij mij en hij zoekt een manier om echt contact met me op te nemen. (Tip: Vraag om mijn telefoonnummer en bel af en toe eens. Het liefst niet dagelijks, net zoals dat ik niet zit te wachten op 15 appjes per dag. Maar af en toe wat laten weten mag. Ook kun je gewoon vragen hoe mijn verslagen zijn geworden. Iedereen die mij kent weet dat ik een jaar lang geleefd heb voor school. Dus elke vraag die je daarover stelt zal enthousiast beantwoordt worden.) Maar nu dwaal ik af, ik had het over de filmpjes.

Wat ook vaak voorbij komt is de belofte dat ik de eerste miljonair word in de familie. Dat ik geld kan manifesteren.

Begrijp me goed. Ik zeg echt geen nee tegen een miljoen. (Wie wel?) Ik speel altijd mee als je 30 jaar lang elke maand 10.000 euro kunt winnen. Lijkt me fantastisch. Ergens een huisje kopen dat naar mijn wens is (ergens in de natuur dus), beetje beleggen zodat mijn oude dag er ook nog een beetje rooskleurig uitziet en dan parttime werken. Kan ik vervroegt met pensioen, leef ik leuk en heb ik de tijd om ervan te genieten. Wat wil je nog meer?

Maar al dat manifesteren? Moet dat? Ik krijg daar een beetje een punthoofd van. Alsof geld alles is waar het om draait.

Geld is de oorzaak van ellende! Juist geld zorgt ervoor dat de menselijke ziel geknecht door de wereld doolt. Geldzorgen drijft mensen uit elkaar. En ja, het huilt lekkerder in een dikke auto dan in de bus. Maar is het echt zo gek als ik zeg: Ik zit liever lachend en gelukkig op de fiets?

Ja, ik heb geld nodig. Maar eigenlijk zou ik er zo min mogelijk van afhankelijk willen zijn. En ik wil dus helemaal niet meer geld. Ik wil meer geluk. En een manier om zo te leven dat ik alles kan krijgen wat ik nodig heb, in liefde, genegenheid en geluk.

Noem mij een dochter van hippies. Dat ben ik ook. En op dit soort momenten, momenten waarop je door de omgeving gepusht wordt om zo veel mogelijk geld binnen te harken en statussymbolen aan te schaffen, krijg ik steeds meer aversie.

Ik wil niet meer geld. Ik wil genoeg hebben. Leven in weelde van de geest. En dat kan net zo goed in een Fiat Punto of op de fiets, als in een dikke bak.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Coïtvs Sanctvs

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Soms kan ik best pissig worden op mijn eigen leven.
Nou zal ik daar de enige niet in zijn. Ik wed er een lief ding om dat bijna iedereen zichzelf de haren wel eens uit het hoofd kan trekken. En rond kan lopen, ´Coïtvs Sanctvs' brullend, zichzelf hardop vragend waarom dit toch moet gebeuren. En waarom... wààrom?! moest ik zo nodig dit pad kiezen?

Ik ben een heks, een heiden. Had ik dat al eens gezegd? Dat van dat ik heiden ben wel ja. Maar was ik ooit wel eens uit de bezemkast gekomen? Ik weet het niet meer. Ik vind dingen vaak zo normaal dat ik ervan uitga dat men het al weet. En dan begin ik ergens over te vertellen en valt de halve zaal zo'n beetje van de stoel. Oeps... Was toch nog even vergeten hier uit de kast te komen als bi-seksueel... Aaaaaa. Oké. Euhm. Tsja. Hier wisten ze dus nog niet van mijn hobbys aangaande touwtjes, kaarsvet, kettingen, handboeien en bloed. (Dat laatste gebeurt me eerlijk gezegd zelden. Naast het feit dat ik daar zelden over vertel, let ik heel goed op wat ik vertel en aan wie, op dit vlak. Zeker in het begin ben ik op veel tegenstand gestuit, dus ik houd liever mijn mond.)

Maar goed. Ik kan daar over blijven klagen, ik wilde mijn frustraties uiten over iets anders. In het log van 20 juni had ik het al over loslaten. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe gefrustreerder ik raak.
Ik ben onzeker, weet niet welke kant ik op moet gaan. Ik ben wanhopig op zoek naar waarom ik verliefd werd op mijn man. Ik kijk naar al het goede dat hij mij brengt en probeer me neer te leggen bij de dingen die er nu eenmaal bij schijnen te horen. Ik kan het immers slechter treffen en niet echt veel beter, denk ik. Hij zorgt voor me, klaagt niet dat steeds meer van het huishouden op zijn schouders terechtkomt omdat ik óf bezig ben met school, óf domweg te moe ben om ook maar iets te doen. En als ik dan eens tijd heb, doe ik andere dingen.
Ik hoor wel eens mensen zeggen dat ze altijd willen dat mensen ambitie moeten hebben. Exact moeten weten waar ze over 5 jaar willen zijn, over tien jaar. Dat heb ik nooit begrepen. En zelfs nu, nu ik een idee heb van wat ik de aankomende jaren ongeveer wil bereiken en waar ik wil zijn, begrijp ik die opmerking nog steeds niet. Hoe kun je Godensnaam nou pinpointen wat je over vijf jaar doet? Waar bijtel je dat in welke steen? Waar vind je die steen? Of is het enkel dat vage idee dat je een bankrekening met minstens zes cijfers voor de komma wilt hebben? Is het leven echt zo leeg en oppervlakkig? Ben ik te veel getekend door mijn handicap? Heb ik iets te goed door dat et leven niet maakbaar is en dat er elk moment iets kan gebeuren waardoor al je plannen in de soep lopen?
Ik heb jaren niet geweten wat ik wilde. Als je vroeg wat ik wilde worden, later als ik groot ben, brak het zweet me uit. Te veel gebroken dromen, dromen die niet uit konden komen om verschillende redenen. Te veel desillusies, verdriet en wanhoop. En ik bleef steeds verbouwereerd achter. Dus uiteindelijk durfde ik niet eens meer te dromen. En dat stemmetje dat ergens achter in mijn ziel me altijd vertelde dat ik een heler ben en daar iets mee moet gaan doen, drukte ik de kop in. Dat was ook een droom, die op een opleiding hardhandig de kop in was gedrukt.
En hier sta ik dan. Een vooropleiding te doen zodat ik alsnog het vak van heler uit ga oefenen. Al is het dit keer op geestelijk vlak.

Maar ondertussen... Wat moet ik in vredesnaam op liefdesgebied? Want ik merk dat mijn hart nu alle kanten op aan het gaan is. Het lijkt al een tijd weg te zijn bij mijn man. Wat ik deels wist, maar ik dacht dat het nog te fiksen was.
Tot ik verliefd werd op een ander. Dat had ik in het begin niet door. Omdat ik wist dat ik om hem gevraagd had. Ik had gevraagd om iemand die mij hard met mezelf zou confronteren. Want als ik dan toch de heler uit moet hangen, laat ik dan eens beginnen met mezelf. En hij confronteerde. Wat hebben we een gelijke trauma's. De oorzaak is anders. Maar een zelfbeeld van lik me vestje, altijd geprobeerd mee te draaien op een niveau om liefde te verdienen en mensen te behagen. En uiteindelijk ingestort en niet gehaald. Maar waar ik juist een explosie van emoties ben, is hij een binnenvetter. Hij houdt zijn kaarten angstvallig tegen zijn borstkas gedrukt en laat weinig los. Al zijn er wel degelijk tekens. De woede smeult in zijn ogen. En dat herkende ik. Tot de tanden toe bewapend en vol in het harnas.
Aan het einde van het jaar was dat minder, maar dan nog. Dat harnas heeft hij nog steeds binnen handbereik.
Ik werd verliefd. Op het feit dat hij als een gek aan het studeren is, zich totaal niet bezig lijkt te houden met wereldse zaken. Nou is dat laatste niet geheel waar. Hij maakt zich om genoeg wereldse zaken druk en heeft genoeg stof tot nadenken over zijn toekomst. Maar hij is in ieder geval bezig met spirituele zaken.
Mijn hart werd dus verscheurd. Verscheurd tussen het feit dat ik trouw wil blijven aan mijn afgelegde eed aan de ene kant, de onzekerheid van die 'nieuwe liefde' aan de andere kant en het verlangen het bijltje erbij neer te gooien, ergens een tiny house met extra kamer in te trekken en lekker zelfvoorzienend te gaan leven. Zoek het allemaal maar uit, ik doe het niet meer. Ik ga aan mezelf werken, aan de slag als die heler en ik voed mijn dochter op. En voor de rest zoek je het maar uit.

Maar datzelfde stemmetje dat brult dat ik heler ben, verteld dat ik niet alleen moet blijven. Dat er iemand naast me staat, met wie ik dat licht verspreid in de wereld. Die op zijn eigen wijze ook geneest, de wereld verlicht en mensen helpt.
En voordat je nu brult... Maar Mystic, dan weet je toch wie je moet kiezen? Kies degene die ook heelt! Dat doen ze dus allebei. Allebei proberen ze op hun eigen manier de wereld te verbeteren.
En ik sta maar te twijfelen. Elke keer dat ik vragen stel, krijg ik vage antwoorden. Antwoorden die niet duidelijk uitsluiten of bevestigen, hoe ik mijn vragen ook formuleer. Soms stel ik de vragen met een online programma. Maar daarbij werkt iemand anders, dus echt betrouwbaar is het niet. Wat ik thuis doe, is vaag.
Het meest heldere verhaal is nog altijd die tarot legging, waar ik 20 juni uitleg over gaf.

Ik zou zo graag willen weten waar ik nou in vredesnaam naartoe moet.



Geheel de Uwe,

Mystic

DISCLAIMER HAIKU NARRATIEF

Lieve leukerds en leuke lieverds,

DISCLAIMER HAIKU NARRATIEF

 

Probeer dit niet thuis!

Alleen voor professionals

Van goeden huize

Wij waarschuwen voor

Hoofdpijn, slaapgebrek en stress

Verhoogde spanning

Beïnvloedt dromen

Denken en de woordenschat

Verandert mindset

 

Je denkt eraan hè?

Wat heb ik je nou gezegd?!

Dit is GEEN grapje!

Voordat je het weet

Denk je enkel in haiku

Wordt je obsessief

De grove versie van mijn verslag is klaar. Nu laten sudderen, om vervolgens naar volgorde van onderwerpen te kijken, spelling en vorm te controleren en naar de opmaak te kijken. En dan mag hij naar mijn leraar.

Ik ben een gelukkig mens.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Verlichting

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Nou heb ik altijd geweten dat verandering pijnlijk is.

Jaren lang therapie en mezelf in de ogen staren hebben me dat inzicht wel gegeven. Wat er pijn doet verschilt per keer, maar pijn doet het. Veel.

Ontwaken uit welke droom of nachtmerrie dan ook, begint niet met een weide vol grazende koeien. Nergens komen er eenhoorns voorbij galopperen en ruikt het er naar roosjes. Je zit niet een boek te lezen om in ene in een lichtstraal te zitten, waardoor alles je wordt ingefluisterd en je zingend à la The Sound of Music door de wereld gaat. Je slaapt niet in ene als een baby en kunt niet als een boeddha mediteren.

Vrolijk zijspoor trouwens.... Mediteren is niet echt van de Boeddha's, noch van het oosten. Dat is iets dat wij hier in het westen veelal doen. Boeddhisme is een erg pragmatische filosofie. In de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw kwamen al die hippies langs bij de goeroes en brahmanen. Die vonden die hippies maar gestrest en erg van de boeken. Nog meer boeken hadden ze dus niet nodig, maar wel rust. Dus vonden ze dat die hippies hun geesten eerst maar eens moesten ontspannen. Verlossing zou dan wel in een volgend leven komen.

Desalniettemin.... Verlichting en ontwaking ziet er dus niet rooskleurig uit. Niet voor mij althans. Voor mij is het vooral veel wanhoop, gekrijs, gebrul, coïtus sanctus brullend, me afvragen wie ik suf moet n**ken om deze bruut mijn leven uit te krijgen en inzien dat driekwart van mijn ideeën geen hout snijden.

Daarnaast ga ik twijfelen aan het bestaan van alles en iedereen, met name aan mijn eigen helderheid en inzicht. Ik bedoel..... Welke idioot beloofd nu aan zijn/haar tutor Oosterse Filosofie om een verslag te gaan schrijven in haiku's. En als we toch bezig zijn... Doe er dan ook gelijk eventjes een köan bij.

Nou, ik dus. Ik heb dat beloofd. Al heb ik na drie heftige pogingen (en wat hulp van een mede student) de handdoek in de ring gegooid wat betreft het verzinnen van een eigen koän en er een köan contemplatie van gemaakt. (Zie vorige post, van 28 juni 2023) Zelf zoiets fabriceren conform de gestelde regels is behoorlijk moeilijk. En aangezien ik al alles in haiku mag gieten, heb ik besloten daar wat losser in te doen. Ik ga ervan uit dat mijn tutor dat prima vindt.

Hij zal mij sowieso nooit meer vergeten. Een volledig verslag conform de regels van 5 lettergrepen, zeven lettergrepen, vijf lettergrepen. De andere regels laat ik ook even los, want ik kan niet de hele situatie helder krijgen in 17 lettergrepen. Sommige stukken hebben acht tot 15 haiku's, voor de uitleg. Maar ik doe het! En mijn tutor zal het waarschijnlijk voor de rest van zijn carrière hebben over het feit dat hij een verslag in haiku kreeg. En ik de mijne of het feit dat hij daarover kan vertellen, mij die weken koppijn nou waard waren. Ik hoop in ieder geval er 3 bonuspunten mee gescoord te hebben. 

Vandaag heb ik het even losgelaten, dat verslag. Morgen wil ik verder over de bodhisattva's en kijken of er nog losse eindjes in mijn verslag zitten. Dan wil ik de volgorde bepalen en in een nieuw bestand plaatsen. Wanneer ik dat gedaan heb wil ik mijn laatste beschouwing erop loslaten, het nog even laten sudderen en kijken of ik iemand kan vinden die het wat betreft de inhoud een beetje wil nalopen. (Ik hoop ook een persoon zo ver te krijgen om de haiku's op correctheid na te gaan, maar daar heb ik minder hoop op.) Halverwege/eind volgende week wil ik het afgerond hebben. Ik heb nu lang genoeg rondgelopen met hoofdpijn.

Wat dit verhaal nu met verlichting te maken heeft? Nou... Het is een waarschuwing. Bezint eer ge begint. Want zodra je verlicht raakt, ga je andere keuzes maken. Niet alleen zul je een heleboel tegenstand het hoofd moeten gaan bieden. En dan met name uit een hoek waar je juist steun van verwachtte, je gaat ook andere dingen doen. Vroeger zou ik bv nooit gezegd hebben dat ik dat zou kunnen, een verslag in haiku. Sterker nog... Als je gezegd had dat ik mij zou gaan verdiepen in filosofie en het boeddhisme had ik het als Spaans benauwd gekregen. Ik had nooit geloofd of gedacht dat ik filosofie zou snappen. En wij westerlingen zijn te dom voor boeddhisme. Of in ieder geval ik, ik ben niet slim genoeg. Dat waren een paar van mijn overtuigingen en zelfbeelden.

Wanneer je verlicht raakt, krijg je een ander zelfbeeld. En ja. Verlicht raken klinkt dramatisch. Misschien is het zelfs wat egocentrisch. Dat is dan maar zo. Ik voel me verlicht. Zowel in de zin als dat er een zonnestraaltje door mijn donkere gedachten kruipt, als dat ik een aantal zware keien met nare gedachten kwijt ben. Als dàt egocentrisch is, dan is dat maar zo. Mijns inziens is het een welkome verlichting. Hij betekent totaal niet dat ik beter ben dan een ander, of dichter sta bij welk walhalla, nirwana of welke God dan ook. Het betekent enkel dat mijn eigen weg een stukje makkelijke is geworden.

Geheel de Uwe,

Mystic M