Je bent luid, zo luid.
Je bent een stormvloed aan energie, gebabbel en vrolijkheid. Je stuitert rond mij heen, neemt me mee in de verhalen over alles dat je bezighoudt. En jij hebt wat interesses. Bijna alles en iedereen vind jij interessant. En zelfs als je een onderwerp niet interessant vindt, probeer jij er nog iets positiefs over te vinden. Maar wanneer jij stilzit, me aankijkt en vragen stelt over mij, dan transformeer jij. Weg is de stuiterbal, binnen komen het luisterend oor en de zorgzaamheid.
Je kookt voor mij. Één van de vele paradepaardjes die jij kunt maken. De heerlijkste gerechten, bol met groenten en vitaminen. Of het heerlijkste gebak. Allemaal zelf gemaakt, niets komt uit een pakje.
En ik praat terwijl jij kookt en luistert. Over wat ik aan het leren ben, wat me dwarszit. Ik mag tieren, ik mag huilen. En jij drukt mijn hoofd tegen je boezem, omdat ik mijn kin niet kwijt kan op je schouder. Je streelt door mijn haar, drukt mij tegen je boezem en neuriet een wijsje. Je wiegt me heen en weer alsof ik een kind ben. Maar zo voelt het helemaal niet. Ik voel me geborgen, beschermd en je laat me groeien.
En vanuit het niets trek jij de energie uit lucht, water, aarde, vuur en ether, om dat door mijn lijf te pompen. Zodat ik weer opgeladen door kan met wat ik maar moet doen.
Jij harten-heks, tover-oog fee. Keuken heks met magisch eten. Je weet exact welke energie ik nodig hebt. En geeft het in overvloed.
Je deur staat altijd open. Ik weet altijd waar ik kan aanschuiven. Het is niet veel, maar er staat een bed, warm en welkom, waar ik altijd gebruik van mag maken. Ook als ik niet wil praten, ook als ik niet wil vertellen waarom.
Je geeft wat je zelf hebt gemist. En ik vraag me af of dat gemis weg is. Ik denk eerlijk gezegd van niet. Je geeft. Het is niet speciaal, geen koninkrijk. Maar het is dat wat je te bieden hebt in liefde en genegenheid, getransformeerd tot materie. En je geeft zonder grenzen. Jij Stormwind van Heling, Licht en Leven.
Alles wat ik hoefde te doen om in je inner-sanctum door te dringen, was door die luidheid heen te prikken. Te zien dat dit ook maar een façade is. En ik zit voor mijn leven gebakken.
Ja, jij bent luid. Maar ook een ster in observeren. De Stormvlaag van Heling, Licht en Leven, zingt de stemmen van de ander. Wanneer ik niet weet hoe te praten, draag jij aan mij op: je stem. En jij dicht in een paar strofen, wat ik niet vertellen kan. Je voedt en praat en geeft. Heling aan eenieder, die haar wereld binnen wandelt.
Mag ik nog wat eten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten