vrijdag 17 september 2021

Geesteszieken. Voor de enkeling die dit nu even lezen moet.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Angst is de oudste emotie van de mensheid. Naast lust en liefde.
Ik durf zelfs te stellen dat deze drie de basis vormen van elke andere emotie die de mensheid rijk is.

Angst is een slechte raadgever. Tenminste... Als er te veel van is. En dat is er nogal snel, helaas. En angst is er in overvloed.
Angst is de reden dat we dingen willen verklaren en de schuld willen geven aan. En waar we dat dan aan doen, dat verschilt nogal. Meestal gaven en geven we de schuld aan datgene of diegene wat en wie we ook niet begrijpen. Dingen en mensen die anders zijn dan het gros. Datgene dat niet direct helder en vertrouwt is. Vaak gebaseerd op uiterlijke schijn.
Neem het fenomeen 'heksen'. De -over het algemeen- vrouwen die beschuldigd zijn van hekserij waren vaak anders dan de rest in de gemeenschap. Ze waren arm, waardoor ze de middelen niet hadden zich te verweren. Ze waren zelfstandig, spraken zich uit, waren te mooi, te lief, wilden niet met iemand naar bed of waren juist rijk waardoor er jaloezie ontstond. Vervolgens werden ze voor heks uitgemaakt en werden er allerlei wilde verhalen verteld. Vaak over dingen die een geestelijke oorsprong hadden en dus niet direct hard te maken zijn.
En door de angsten en het verduisteren van het geestelijke leven, is het in ons bloed gekropen. En ik denk persoonlijk, dat dit de reden is dat men zo bang is voor geestesziekten en geesteszieken. Of het nu gaat om iemand met schizofrenie of een depressieveling, of om iemand die tijdelijk door een nare gebeurtenis de weg kwijt is.

De gekkenhuizen door de eeuwen heen helpen niet in het beeld. Ze zijn niet voor niets een standaard beeld geworden in verhalen en spellen in het horror- en thriller genre. In die huizen ging het er verschrikkelijk aan toe. Er zijn daar dingen gebeurd en uitgevoerd, die de meest heldere geest tot waanzin zou drijven. Wanneer je nog niet geestelijk instabiel was, werd je dat vanzelf wel. De helft van de methodes die de medische wereld nu rijk is, is in gekkenhuizen uitgetest. Op gruwelijke en mensonterende wijze. Mensen liepen er naakt rond, werden vastgebonden, in elkaar geslagen en verkracht.

In het bloed gebakken lijkt dan ook wel de angst voor het zoeken van geestelijke hulp of het intern gaan. De meesten van hen die het doen, gaan pas wanneer er echt geen andere optie meer is. De kans is best aanwezig dat eerdere opname de beste optie was. Maar angst voor wat er gebeurt houdt mensen tegen. Je geeft je leven immers uit handen.

Vandaag de dag is dat tot op zekere hoogte niet meer zo. Je houdt veel meer zelfbeschikking dan dat je tot nog niet eens zo heel erg lang geleden had. Wanneer je nee zegt, mag men je niet dwingen. Voordat iemand onder dwang opgenomen kan worden, ben je echt al een heel stuk verder, daar wordt niet licht over gedaan. Wanneer iemand dus TBS en dwangverpleging krijgt, is iemand langer in de radar dan je denkt. Want als er twee jaar TBS en verpleging gezegd wordt, houdt dit in dat het na twee jaar opnieuw onder de loep genomen wordt. Vaak komt er dan nog een verlenging van de uitspraak wat betreft de behandeling.

Maar goed. De gruwelijke manieren waarop mensen tot nog niet eens zo lang geleden werden 'behandeld' omwille van allerlei geestesziekten, zorgden voor angst.
Mensen die depressief zijn, durven daar niet voor uit te komen. De historie heeft ons geleerd ons te schamen voor deze zwarte emoties. En bang te zijn voor de represailles. Je wordt immers door onbegrip makkelijk uit de groep gegooid, gezien als paria. Of je overdrijft. Je hoeft immers enkel alleen maar aan iets vrolijks te denken. Mensen beseffen kortom niet wat een geestesziekte inhoudt en hoe zwaar dat is. Je ziet het immers niet.
Een gebroken been zie je. Er is iets stuk. Je laat het spalken, blijft een tijd op je krent zitten en komt vervolgens stapje voor stapje weer in beweging.
In de geest kan een soortgelijk proces zich afspelen. Maar die wond zie je niet. En in de geest en soms letterlijk het brein, zal er altijd een litteken blijven zijn dat af en toe op zal spelen. Niet omdat het in ene koud is waardoor je jicht opspeelt, maar omdat die situatie een nare herinnering triggert die je niet altijd onder controle hebt.
Nog steeds zal menigeen niet vertellen dat ze geestelijke problemen hebben gehad, wanneer ze op sollicitatie zijn geweest. Wanneer je een jaar uit de roulatie bent geweest door een ongeluk, is er niemand die dat gek vindt. Alle begrip is aanwezig. Een burn-out is gelukkig ook niet ernstig meer. Ook dat wordt geaccepteerd. Maar vertel dat jij je door depressie vocht. Laat een glimp zien van een halve suïcidale gedachte die je ooit had en je stuit op een muur. Een muur van vooroordeel en onbegrip.

Terug naar een paar alinea's terug. Want ik zei iets heel essentieels. Namelijk 'Vandaag de dag is dat tot op zekere hoogte niet meer zo'.  Het gaat specifiek om 'zekere hoogte'.. Even heel belangrijk... De dwangbuis en de zachte kamertjes bestaan niet meer. De kans dat je door twee stevige broeders in elkaar gerost wordt is naar bijna nul gereduceerd. Ik zeg bewust ook geen nul, want ik weet niet hoe het er aan toe gaat in de huizen over de hele wereld. Wat zeg ik, dat weet ik niet eens meer over de huizen in ons eigen land.
Wat ik wel weet... Wanneer je geestelijke hulp zoekt, ben je ten dele aan de Goden overgeleverd. Of je helemaal zelf mag beschikken, is afhankelijk van de hulpverlener.. Vaak dicteren die vanaf hun stoel evengoed nog wat er wel en niet gaat gebeuren en welke behandeling jij wel of niet krijgt. Wanneer je een therapie volgt, moet je wel degelijk doen wat de therapeut zegt. Anders 'werk je niet mee en saboteer jij je eigen genezing'. Soms houdt dit dus in dat je hele begeleiding stop word gezet. Dus de meesten gaan dan toch nog maar braaf mee in een 'behandeling' waarvan je je af kunt vragen of dit nu daadwerkelijk helpt.
In de situatie die ik nu schets, laat ik zien dat je als patiënt erg bent overgeleverd aan de goede wil en zelfkennis van de therapeut. Wanneer je met een machtswellusteling te maken hebt -die er binnen de psychiatrie meer zijn dan je lief is- heb je een probleem als deze persoon je niet ligt.
Ook willen de therapeuten je wel eens zitten te dicteren wat jij nu wel en niet voelt, want zij hebben erop gestudeerd en jaren ervaring. Er wordt maar wat graag vergeten dat jij degene bent die al jouw hele leven in jouw koppie zit. En dat jij dus de meeste ervaring hebt met de donkere gedachten of stemmen of wat ook, waar jij  geregeld zo niet dagelijks mee te kampen hebt. Je bent ziek, niet gek. En dat wordt nogal makkelijk vergeten.
Helemaal moeilijk is het, wanneer je meerdere keren bent opgenomen. Het feit dat het steeds terugkomt kan ervoor zorgen dat je ervan overtuigd raakt dat je een mislukking bent. Of -zoals je wel eens om je heen zult horen- dat je alleen maar aandacht wilt. Dat jij je aanstelt en... Ach... Welke nare opmerkingen ben ik nog vergeten? Zij die met geestelijke problemen kampen kunnen mij nu aanvullen. En zullen waarschijnlijk uit pure herkenning al meerdere keren hebben zitten knikken achter hun scherm.
Nogmaals lieverd... Je bent ziek, niet gek. Misschien ben je wel ziek, juist omdàt je niet gek bent, maar dat is een geheel andere filosofie, die ik nu niet uitwerk. Misschien, ooit. Maar niet nu.

Het zou zo fijn zijn als mensen met een geestelijk beeld wat serieuzer genomen zouden worden. Niet als een patiënt, van wie het wereldbeeld en de leefwijze aangepast dient te worden. Maar als kleurrijke mensen met een eigen palet. Die spullen moeten hebben om zich staande te houden. En die geef je in waardigheid en gelijkheid. Niet vanaf een troon.

Je bent ziek lieverd, niet gek.





Geheel de Uwe,

donderdag 9 september 2021

Vlaamse vakantie log 8

 Lieve leukerds en leuke lieverds,


De meeste spullen zijn ingepakt.

Vanmorgen zijn we over de markt geweest en hebben we wat eten gekocht en de trui waar ik het vorige week over had.

Snel door de Delhaize heen -die door Branwen tot de leeuwen supermarkt is gedoopt, zie hun logo- en de laatste benodigdheden gehaald. Vanavond na het eten pakken we de laatste dingen in en stoppen we het in de auto.


Zelfs het weer vertelt dat we weg moeten. De hele dag stralend weer, tot ongeveer 15.50 het begon te betrekken. En nu -16.22- regent het toch echt. In de verte hoor ik wat rommelen.

Het is niet dramatisch, geen erge regen. Maar de wind trekt aan en de lucht wordt van dat dreigende grijs met wit, zwart en blauwig.

Het voelt anders dan in Nederland, minder dreigend dan bij ons. Maar de scout in mij schiet op til. Gewoon omdat het LIJKT op wat je kent, houdt niet in dat het ook hetzelfde zal reageren.

De natuur neemt in ieder geval afscheid van ons, met lichte donder. Daar haal ik uit op dat we welkom waren.


Observatie...

Sommige dingen zijn in Nederland en Vlaanderen exact hetzelfde. Zoals op de markt. Je moet even kijken, maar eten is op de markt veelal goedkoper dan in de supermarkt.

En.... Ook in Vlaanderen worden de kleding stalletjes veelal gedreven door Indiërs. Soms. Soms lijken mensen en gebruiken heel veel op elkaar.


Lief Vlaanderen. Ge zijt zo schoon.

Ik ben verliefd geworden op uw tongval, geobsedeerd geraakt door uw rust.

Ik zie U graag, schone dame. En ik hoop u nog vaak te mogen bezoeken.



Geheel de Uwe,


Mystic M

woensdag 8 september 2021

Vlaamse vakantie log 7

 Lieve leukerds en leuke lieverds,



11:48

Vandaag is de laatste dag dat we wat kunnen doen.

Online wordt beweerd dat het vandaag voorlopig de laatste mooie dag is en dat het morgen gaat regenen. Aangezien we vrijdag alweer naar huis moeten, hebben we maar besloten dat morgen inpak-dag is. En even naar de markt voor eten.

Op dit moment stiefelen manlief en dochterlief weer ergens door het bos. Ik wilde ook, maar mijn hart is weer van de kook. Ik zit tussen de 169 en de 185 aanslagen per minuut. Erg vermoeiend. En verdrietig, want dit deel van dat hele grote bos dat we al een week aan het exploreren zijn is erg mooi.


Voor mijn gevoel hebben we nog geen tiende van de omgeving gezien. En Brugge en Gent zijn we niet eens in geweest.

We zijn er al helemaal uit. We komen in deze omgeving nog minstens twee keer terug. Ik zou hier wel ergens een vakantiehuisje willen hebben.


17:45

Hartritmestoornis is weer onder controle. Maar door de energie die zo'n aanval kost en de warmte, gebeurt er verder niet veel meer.

Een laatste was in de machine gegooid, de afwasmachine gevuld en aangezet. Het huis wat schoongemaakt. Ik heb alvast mijn tas ingepakt en ben spullen gaan opruimen die we hier niet meer zullen gebruiken.

Hier inpakken is een stuk makkelijker dan in Nederland was. Nu hoef ik natuurlijk niet na te denken of ik alles wat nodig is aanwezig is. Ik moet gewoon herkennen wat van ons is en wat daarvan de vuilnisbak in moet en wat mee.


Ik sta er een beetje tweeslachtig in. Aan de ene kant wil ik heel graag weer naar huis. Naar waar alles bekend is en waar ik niet bang ben om een fout te maken. Waar ik de mensen weer volledig kan verstaan en waar mijn vrienden zijn.

Aan de andere kant ben ik smoorverliefd op het mooie landschap, de mensen, het eten en de rust. Ik denk serieus een plek te hebben gevonden waar ik zou kunnen aarden, zonder dat ik er (in de buurt) ben opgegroeid.

Maar bovenal hoop ik mee te kunnen nemen dat je ook hard kunt werken en alles kunt doen zonder stress. Daar zijn Vlamingen echt meesters in. Hopelijk mag ik daar ook een graantje van meepikken.



Geheel de Uwe,


Mystic M

dinsdag 7 september 2021

Vlaamse vakantie log 6

 Lieve leukerds en leuke lieverds,


Gisteren hebben we een dagje strand gedaan. We zijn geëindigd bij Oostende, vlak bij de veerpont. Daar waren twee waterbrekers en dat is met een bangige dochter wel handig. De golven zijn dan immers minder intens. Bang was ze evengoed wel, maar ze is de zee in geweest. En heeft lekker lopen ravotten in het zand. Wat ik weer minder vond, want ik veranderde in een zandfiguur. Ook dankzij manlief, die zijn kleding en handdoek uitklopte naast me -tot drie keer toe- terwijl de wind mijn kant op stond.

Om bij het strand te komen, liepen we langs een fort dat door de legers van Napoleon gebruikt is. Wat een nare, beklemmende sfeer. Ik werd er onpasselijk van. Daar is echt niet veel gelachen. Heel veel pijn, verdriet en angst. Ook al is er nu een mooie tentoonstelling en een brasserie. Ziet er gezellig uit, maar ik wil er niet eten. 

Dat we op het strand lagen, dacht ik zelfs geluid van marcherende mannen en trompetgeschal te horen. Ik word een beetje wappie, denk ik. 

Zee en strand is in Vlaanderen niet heel anders dan in Nederland. Ze hebben bij Oostende minder duinen met helmgras en er loopt een nette boulevard langs het duin. Verder is het strand gewoon het strand.

Wat ik wel apart vond.... Het water voelt en ruikt anders. Minder zout. En dat terwijl het ook gewoon de Noordzee is.

Op het strand was ook een gat, waar een hal fort in was gemaakt. Ja, je raad al waar Branwen zich uiteindelijk het meest vermaakte. Met het bouwen van een fort, uiteraard. Kind van d'r moeder.🥰


Vandaag naar het zwembad nabij Brugge geweest. Ze hebben er een leuke wildwaterbaan, sauna, wildwaterbaan en meerdere kinderbaden. Was dik anderhalf uur leuk en gezellig. Het rook er ook niet super erg naar chloor, zoals in Nederland gebruikelijk is en dus DE reden dat ik een hekel heb aan zwembaden.

Branwen vond de waterglijbanen eng. Water is nog niet echt haar ding en ze moest echt ontdooien.

Ik kwam alleen maar tot de conclusie dat mijn zwempak te groot is (yeah!!!) en dat mijn haar chloor niet fijn vindt. Dat wordt een halve dag in de crème spoeling zitten, vrees ik.


Observatie... Belgische vrouwen lijken zich minder druk te maken om hun uiterlijk en lichaam dan Nederlandse vrouwen. Ik zag de meeste moeders in ieder geval met een maatje meer. En gewoon in vol ornaat in bikini. Ik duik nog steeds weg in mijn badpak en maak mezelf zo klein mogelijk, zodat je me niet zo erg ziet. Ik schaam me nog steeds voor mijn lijf. Ik zag de andere vrouwen vol vertrouwen hun lichaam tonen. Zij durven wel.

Ik wil dat ook, maar durf nog niet. Maar ach... Een jaar geleden had ik geweigerd om überhaupt dat zwembad in te gaan om te zwemmen. Dikkie dik gaat echt niet. Dus ik ben alweer een stap verder.


Geheel de Uwe

Naamloos gedicht

Spieren spannen samen

Laat los

En ontspan

Nog een keer


Spieren spannen samen

Spastisch in genot

Ontspannend

In overgave


Eb en vloed

Opkomende golven

Trillend van verwachting

Volgend aan het getij


Drink

Verdrink

Neem op

In de kamers van verlangen


Overgave

Een zucht

Laat los

In ontvankelijkheid


6-9-'21




Niet het beste gedicht. Maar voor 10 minuten geklad met een halve fles vermouth in mijn maag best aardig.

zondag 5 september 2021

Vlaamse vakantie log 5

Lieve leukerds en leuke lieverds,


Vanmorgen en vanmiddag hebben we door Torhout gedwaald. Er was een route die je kon volgen langs oude gebouwen. Helaas staan ze veelal ingebouwd tussen nieuwere gebouwen en bedrijven. Het valt niet altijd op. En ook niet alles is nou interessant.

Het kerkhof was mooi. En oud. Er stonden echt hele oude graven, waarvan er een aantal echt in verval waren. Zonde. Wat ik wel 'grappig' vond was dat ik op het kerkhof een aantal keren de naam 'Damman' voorbij zag komen. Dat is een naam die op mijn geboortegrond ook voorbij komt. Vandaar het 'grappig'. Vlaanderen en Nederland zijn meer en dieper met elkaar verbonden dan ik in eerste instantie vermoedde.

Torhout is niet echt mijn stad. Ik kan er mijn vinger niet echt opleggen, maar mijn hele lichaam reageerde gespannen. Het was echt fysiek. Ik kon verder niet iets speciaals ontdekken.


Observatie..

Wij Nederlanders mogen ons in onze handen knijpen, zoveel geluk als dat wij hebben gehad.

In België herdenkt men elk jaar op acht mei -net als in Frankrijk- de twee oorlogen.

De eerste wereldoorlog werd in Frankrijk en België het ergst uitgevochten. Dat dit in Frankrijk zo was en dat daar veel slachtoffers bij gevallen waren wist ik al. Waar ik nog niet van doordrongen was, waren de vele slachtoffers en soldaten die gevallen zijn in België. In elke stad, elk dorp, ieder gehucht. Overal staan monumenten van lokale mensen die vielen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ieder monument met andere namen. Elk plakkaat met minstens 10 namen. Oftewel... In 1919 was iedereen in België minstens 1 geliefde of bekende kwijtgeraakt aan die verschrikkelijke oorlog.

Voor wie dit niet weet.... De Eerste Wereldoorlog wordt enkel overschaduwd door de tweede omwille van de gaskampen en genocide.

De Eerste was de ware hel voor de soldaten, die letterlijk kanonnenvoer waren. Het was de oorlog met de meeste voor het leven getekende mensen. Meer slachtoffers, levend en dood. Meer destructie.

Wat Nederland ermee te maken heeft? Niets. En daar mogen wij de Goden voor danken.

De soldaten van destijds liepen letterlijk langs onze grens om België in te trekken. Hoe moeilijk was het geweest om ook even bij ons binnen te komen?


En ja, die oorlog is al meer dan 100 jaar geleden. Maar ik word er toch wel nederig en dankbaar van.


Ik heb trouwens ook een Vlaamse kaaskroket geproefd. Hij is echt anders dan de Nederlandse. Sowieso lijk hij hier gebakken te worden, in plaats van gefrituurd zoals bij ons. Anders, maar lekker. En echt een kroket en als zodanig herkenbaar.


Geheel de Uwe,

Mystic M

zaterdag 4 september 2021

Vlaamse vakantie log 4

Lieve leukerds en leuke lieverds,


Gisteren zijn we bij het Romeins Archeologisch Museum geweest. In de omgeving van Oudenburg hebben de Romeinen een vesting gehad, waar in de loop der eeuwen dingen van gevonden zijn.

Sinds de jaren 50 van de vorige eeuw wordt er daadwerkelijk onderzoek gedaan en dingen worden bewaard.

In de middeleeuwen stond de omgeving bekend in de wijde omtrek als vindplaats voor kant en klare bouwmaterialen. Tja, die Romeinen bouwden niet met halve maatregelen. Maar een heel deel is dus verwerkt in vestingen en bouwwerken van later datum.

Was een klein maar interessant museum. En die zes euro per volwassene wel waard. Zeker omdat ze het in de filmpjes specifiek over de omgeving hebben met betrekking tot de Romeinen.

Er schijnen in de buurt tussen Oudenburg en Jabbeke ook nog resten te vinden te zijn waar je langs kunt lopen. Helaas hebben we daar geen duidelijke verwijzing naar gevonden.


Observatie.

Er wordt beweerd dat Belgen niet kunnen rijden. En dan met name de jongeren.

Mijn conclusie is dat dit echt een Ieniemienie kleine groep moet zijn, die er vervolgens wel het (internationale) nieuws mee weet te halen. Want wat is de rijstijl van de gemiddelde Belg een verademing in vergelijking met die van de Nederlanders. Veel hoffelijker en rustiger. Ze geven makkelijk voorrang, dringen zich er veel minder tussen, zitten minder op je bumper en maken makkelijker ruimte.

Ook hechten zij overduidelijk minder waarde aan de auto. Iedereen heeft er (minstens) 1. Maar je ziet veel minder patser bakken en van die 'ik heb geen geld maar ik wil wel doen of ik belangrijk ben' mini-macho bakkies, voorzien geblindeerde ramen, debiele spoilers en andere onzin. Mensen hebben hier gewoon een auto. En geregeld wat oudere. Ik heb sterk het idee dat de lease- instructies die wij hebben hier niet zijn.

Ook is in (west) Vlaanderen aanzienlijk minder asfalt. De natuur is hier veel belangrijker en alom aanwezig. Wegen zijn smaller en je rijdt maar gewoon netjes. Een voorbeeld voor Nederland.



Vandaag, 4 september 2021,

Vanmorgen lekker wezen lopen in een groen deel met landerijen. Er is een groot bos, ontstaan door geschakelde landerijen van rijke heren. Dat is nu samengevoegd en wordt op een natuurlijke wijze onderhouden. Onder andere door een deel van de landerijen gewoon te laten begrazen door koeien en runderen.


Vanmiddag zijn we door een doolhof gelopen bij Loppem. Dat was echt voor dochterlief en ze vond het fantastisch. Ze rende als een kip zonder kop hard lachend rond. Maar gevoel voor richting had ze niet.

Ik wel, blijkt. En ik vond het hoogst verbazend, maar wel een opsteker. Op één keer na, bleek er iedere keer dat ik zei 'die kant op' zei dat ik ook gelijk had. Maar door al het geraas van dochterlief raakte ik de draad toch ook kwijt.

Aangezien het gewoon een weg was, met aangelegde bossages, was ik wel redelijk snel op zoek naar het midden -dat we niet gevonden hebben- en de uitgang. Wat ook jammer was, was het geraas van de doorgaande weg, die ernaast ligt. En het gebons van het techno feest dat vandaag daar in de buurt is. Ik denk dat het feest bij het kasteel is. Hoe gaaf is dat? Een feest op een kasteel. Jammer dat de muziek die er gespeeld wordt -op zijn zachtst gezegd- niet mijn ding is.


Al met al een actieve en lekkere dag. Ik heb 15000 stappen op mijn Fitbit staan. Dus ik heb mijn biertje vanavond verdient.


Observatie...

Wielrenners in Vlaanderen zijn exact hetzelfde als in Nederland. Oftewel: ze nemen de gehele weg in beslag, fietsen andere weggebruikers omver en van de sokken, kijken boos naar je omdat jij überhaupt adem haalt laat staan ook gebruik maakt van de weg, steken gewoon over zonder uit te kijken en voelen zich boven elke regel. En dat terwijl andere weggebruikers vaak juist zo galant zijn.





Geheel de Uwe,


Mystic M


donderdag 2 september 2021

Vlaamse vakantie log 3

Log drie.


Lieve leukerds en leuke lieverds,

Welnu, gisteren dus de blond en tripel van tafelbier getest.

De blonde is lijkend op Nederlands festival bier. Maar dan met ietsiepietsie meer 'kruidigheid'. Ik weet het, dat is geen woord. Maar ik zou niet weten hoe het anders te omschrijven. Er zitten wat kruiden in. Maar veel is het niet en ook niet de beste kwaliteit. Hij is niet vies, maar de bruine is lekkerder

De tripel.... Ach. Dat was water met 3,4% alcohol erin. Eerlijk gezegd een beetje zonde van de calorieën.

Conclusie? Wij zitten lekker aan de bruine variant. Lekkerste, minste calorieën ook. En de Vlamingen zijn dit met me eens, want de bruine variant is degene die het breedst staat opgesteld, waar het meeste van is en die evengoed als eerste is uitverkocht.


Vanmorgen zijn we over de lokale markt geweest. Dat is hetzelfde als in Nederland. Groente, fruit, vlees, kaas, zuivel, een sokken dame en wat kleding stalletjes. Bij één van die stalletjes hadden ze prachtige truien. Dus misschien dat ik volgende week toch lief ben voor mezelf en zo'n trui koop. Hangt ervan af hoe ruim we zitten. Apart is hij in ieder geval wel. In Nederland zul je dat niet snel zien. En dat is dan ook één van de redenen dat ik hem graag hebben wil.


Kleding is hier trouwens kostbaar. Of ik heb echt bij de verkeerde winkels gekeken. Ik zal een zaak die En Ligne heet. Grappig, dat betekent online in het Frans. Prachtige kleding. Ik zag één top met rok, echt subliem. Lila met paars taftzijde, met grote bloemen erop geborduurd. Zit je goed? €670.  Voor. Een. Rok. De bijpassende top? Slechts €435.

Even verderop zag ik nog een prachtige rok. €170. Jeetje, voor dat bedrag ben ik vandaag volledig aangekleed! Inclusief ondergoed, schoenen, tas en jas.

Hopelijk heb ik gewoon de luxe boetiekjes te pakken en kun je bij de E5 -een Vlaamse winkel- wel voor een normaal bedrag goed slagen.


Observatie..... Vrouwen en kort haar. In west Vlaanderen hebben alleen oudere vrouwen kort haar, lijkt. Het is niet verplicht, er zijn ook zat 65 Plus dames met lang haar. Maar vrouwen onder de 50 zie ik niet met kort haar. Halflang is het kortste dat ik tegenkom. En ik ben er echt op aan het letten.


Persoonlijke observatie. Soms erger ik me zelf stijf aan mijn eigen taal gevoeligheid. Als ik niet oplet, merk ik dat ik licht de Vlaamse tongval over neem. Zij spreken de W en de R iets anders uit dan wij, alsook de IJ en de I. Ze hebben het bijvoorbeeld over kiepen, maar bedoelen kippen. En ik merk dat ik ook begin te doen, als ik niet echt sterk oplet.


Vanmiddag een wandeltocht gemaakt door het bos. Volgens de kaart was het een route van 2,7 km. Nou, ik denk daar anders over. In het bos heb ik bijna 8000 stappen gezet. Nu zet ik kleinere stappen dan een man, dus voor mij zouden het geen 2800 stappen zijn om aan de 2,8 km te komen. Maar al verdubbel je dat. Dan nog heb ik meer gelopen.

Niet dat ik het erg vond, mijn stappenteller is er blij mee. Maar Branwen kon het niet echt aan.

Wel was het mooi. Echt mooi. Zo veel verschillende kleuren groen. Zoveel geuren, zoveel pracht en praal. Echt heerlijk om er te zijn.



Geheel de Uwe,


Mystic M.

woensdag 1 september 2021

Vakantie log 2

Lieve leukerds en leuke lieverds,

31augustus.


In de supermarkt vonden we een kleine afdeling tafel-bieren. Ik gokte dat het voor bij het eten is. Het is in ieder geval bier dat laag in alcohol is. Echt laag.

'Zul je zien dat het op Shandy lijkt.' zei ik nog in de winkel.

Eenmaal aan tafel met warme hap, dacht ik er weer aan. Glazen en fles gepakt, vol spanning ging de fles open.

Een donkere vloeistof verlaat de fles en klikt moeilijk schuimend het glas in. Het schuim verdwijnt snel, de vloeistof is zo donker dat je er niet doorheen kunt kijken.

Wat het is? Shandy. Maar dan donker en veel hoger in percentage (1,1%).

Zo maar testen ten opzichte van de andere (goedkope) versie die we ook meenamen.


Persoonlijke observatie... Soms ben ik een waardeloze vrouw. Net voor de derde keer terug naar de tekentafel.

Na bijna 11 jaar maak ik dan toch eindelijk een trui voor manlief. Met garen dat ik ergens online gekocht heb. Ergo: met dit garen moet ik het doe, want ik kan geen zelfde garen meer bij kopen.

Mouw was te groot uitgedacht. Dus manlief zwom erin en het kwam niet uit met garen. Opnieuw uitdokteren en uittekenen. Tijdens de vakantie zou ik ze haken.

Maar nu blijkt de hals aan de voorkant ook niet goed. Een heel gedeelte uit moeten halen. En nu mag ik -op de gok- een boothals gaan maken en hopen dat ik dat straks aan de achterzijde kan spiegelen.

*Zucht*  En waarom wilde ik ook weer met alle geweld een trui maken voor manlief?


Huiselijke observatie... Vandaag is onze rode je-weet-wel kater Samuel 10 jaar geworden.


1 September.

Vanmorgen een aantal pamfletten doorgewerkt die hier in het huisje aanwezig zijn. Er zijn vele looproutes en we zijn erachter gekomen dat er zelfs een Romeins Archeologisch Museum is. Erg interessant.

We hebben echter ook een financiële strop, blijkt. We zitten -zacht gezegd- krap. Dus terug naar de tekentafel. Al die uitjes moeten goedkoper, zomaar ergens koffie drinken lukt niet en ook uit eten gaan kunnen we deze maand verder op de buik schrijven. Pijnlijk. Het zorgt ervoor dat ik veel stress ervaar. Op onverklaarbare wijze trekt het mij naar een flashback van vroeger, toen ik notoir in armoede leefde. Hopelijk kan ik de stress na een nacht slapen loslaten.

In ieder geval is het zaak om inkomsten en uitgaven bij terugkomst op een rij te zetten, strak te budgetteren en onszelf op rantsoen te gaan zetten.


We zijn een wandeling gaan maken. Wat opvalt is dat de voetpaden in Vlaanderen begroeid zijn met gras. Waar in Nederland de boel of aarde is, of een schelpenpad, is het hier gewoon gras. Met als gevolg dat de grond een stuk minder zompig is na regen. Eergisteren heeft het geregend, maar daar merkten we nauwelijks iets van. Oké, echt heftig was de regenval niet, maar toch... In een Nederlands park had je dit nu nog geweten.

Ook in de plaatselijke kerk geweest. Zoals in elke rechtgeaarde katholieke kerk kun je ook hier een beeltenis van Jezus aan het kruis vinden, met de twee wenende Maria's erbij. Maar deze kerkbouwers hebben alles veel praktischer aangepakt. Op de steunbalken bovenin het schip is de beeltenis opgesteld. Op deze manier is er minder ruimte in gebruik. De hele kerk was praktisch en voor katholieke normen zeer sober ingericht.

Geen idee waarom, maar ik voelde mij er zowaar thuis. Erg uitzonderlijk voor mij, gezien mijn verleden


Net is dochterlief weer wezen mama-hangen. Ze is al sinds vrijdag niet echt lekker. -Gaat weer naar de peuterspeelzaal hè. Dan heb je in 2 uur tijd weer een hele rits bacteriën te pakken.- Ze is hangerig en heeft soms verhoging. Één van de tekenen dat ze niet lekker is, is dat ze veel wil hangen met speen en deken. Een ander teken is dat ze continu de dokter speelt. 

Eergisteren heeft ze anderhalf uur bij me gelegen, net ongeveer eer kwartiertje.

Ik maak me zorgen. Maar welke moeder doet dat niet.


Ook hebben we weer het tafelbier aangeschaft. Aanzienlijk goedkoper, lager in alcohol èn calorieën dan het andere bier. Kunnen we toch nog genieten op budget.

Morgen naar de plaatselijke markt. Hopelijk kunnen we daar wat juweeltjes vinden.



Geheel de Uwe,


Mystic M

dinsdag 31 augustus 2021

Vakantie log 1

 Lieve leukerds en leuke lieverds,


Wij zijn op Vlaamse vakantie. Even twee weken weg. De afgelopen dagen ben ik vergeten te loggen. Dus nu even snel een samenvatting. Ik hoop nu meer te vertellen


31 augustus.

Afgelopen vrijdag kwamen we aan. In de rust, het boerenleven. Wat je hoort zijn trekkers en andere apparaten die thuishoren op het platteland.

En insecten. Heel. Veel. Insecten.

Het is nu dinsdag en manlief heeft serieus minstens 25 muggen over de kling gejaagd. We hebben citronella gekocht en sinds gisteren branden we die bij ons bed. Binnen 5 minuten zat er dus prompt een giga mug, schuim boven de kaars.

Ander nadeel? In de directe omgeving hebben we de beruchte Belgische wegen. Dus wegplaten, waardoor je door de hele auto schudt als je rijdt. Hoe hard je rijdt doet er niet toe 


Wat een mooie omgeving. Wat een rust! En wat een heerlijk eten en drinken. Van het weekend werkelijk voortreffelijke steak-tartare gehad. Vers, goed bereid. Echt subliem. Dat wil ik nogmaals eten voor we teruggaan.


Verder ook veel hetzelfde. De Zeeman, Kruidvat, Bristol, Hand Anders en zelfs de ING zijn ook hier te vinden. Al is de kleding hier iets anders. Helaas staan de kleuren mij niet. De kleding hier vind ik leuker dan thuis.




Geheel de Uwe,


Mystic M


dinsdag 24 augustus 2021

'Vandaag verkoos ik'

'Vandaag verkoos ik'


Vandaag verkoos ik niet te vechten
Ik haalde adem en blies uit
Ik sloot mijn ogen
En keek naar binnen

En terwijl ik zat
In stilte en sereen
Kwamen allerlei varianten van mijzelf
Vragen om een antwoord

'Geef mij een aai over mijn bol' jengelde de peuter
En ik gaf het haar

'Ik ben gevallen. Ik wil een kus op mijn schaafwond' piepte de kleuter
Ik knielde en mijn lippen beroerden de zere plek

Het schoolgaande kind vroeg om bescherming
En ik drukte het tegen mijn boezem

De tiener liet ik luisteren naar het kloppen van mijn hart
Zodat zij wist dat het goed zou komen en bang mocht zijn
Maar nimmer op mocht geven

De jonge vrouw liet ik krijsen, schreeuwen en huilen
Ik liet haar onder een deken liggen
Omdat zij zich wilde afschermen van de wereld
Haar pijn, wanhoop en haar angst
Ik liet het zijn en huilde
De tranen die zij destijds niet weende
Omdat zij sterk wilde zijn
En huilen voor zwakkeren vond

Al het verdriet dat opgeslagen lag liet ik zijn
Komen en gaan zonder oordeel
Ik herkende het en erkende het
Het was daar en het mocht gaan
Angst liet ik vloeien
Wanhoop liet ik zijn.

Ik vroeg niet naar waarom En ook niet wie er schuldig was Ik liet het komen en weer gaan, Zoals de zee die met haar golven Het land beroerd en vervloeid

Vandaag verkoos ik niet te vechten maar te helen
En daarmee won ik het halve gevecht


24-08-2021 Geheel de Uwe, Mystic M.

dinsdag 17 augustus 2021

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel 4: Trouw.

 Lieve leukerds en leuke lieverds,

De Negen Nobele Deugden der Asatrúars. Deel 4: Trouw.

Ik sta voor mijn groep en steun hen, ongeacht de obstakels. Ik ben trouw aan mijn soort en natie.


Trouw volgens de Van Dale:

1trouw (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)1iem. niet verlatend, ook niet in moeilijke omstandigheden2zijn plichten nauwgezet vervullend2trouw (dev(m))1het trouw-zijnte goeder trouw zonder kwade bedoelingen2gehechtheidtrou·wen (trouwde, heeft, is getrouwd)1een huwelijk aangaan2in het huwelijk verbinden3ten huwelijk nemen

Nu kun je trouw aan een groep, soort of natie erg verkeerd invullen. Tenminste, fout als in racistisch. "Jij hoort niet bij onze groep, soort of land en dus hoor jij er niet bij." Een oprecht Asatrúar zal niet zo denken. Wanneer jij de Roep der Goden hebt gehoord, hoor je er bij. Je achtergrond, kleur, ras, geslacht of seksuele voorkeur staat daar geheel los van. Jij gaat een band aan met de Goden, een ander heeft daar geen invloed op, noch daar iets over te zeggen.
Helaas zijn er mensen die er anders over denken. En  dit zijn vaak ook nog eens de mensen die de meeste aandacht krijgen. Omdat zij de aandacht op aparte manier naar zich toe weten te trekken. Dit zijn geen echte Asatrúars. Zij misbruiken ons mooie geloof om zieke beelden de wereld in te krijgen. Ik ga hen niet verdedigen, noch mezelf verdedigen over waarom zij niet echt zijn. Net zoals bij andere religies, zijn er helaas ook idioten die ons geloof misbruiken.

Een waar Asatrúar is trouw aan de groep, de familie, de sibbe. Die mensen die hij of zij liefheeft.
Een Asatrúar kiest de mensen om zich heen zorgvuldig uit. Natuurlijk zijn er altijd mensen waar je het gewoon mee te stellen hebt. Wanneer je ergens gaat werken, kom je nu eenmaal met mensen in aanraking. Daar zulk je op een nette wijze mee om moeten gaan. Maar hen bewijs je geen trouw. Je behandeld ze gewoon netjes en eervol. Respectvol. Dat is normaal en wel zo wenselijk.
Maar trouw zweren doet een Asatrúar aan hen die dat verdienen, of hen die erbij horen.
Ja, ook wel eens aan mensen van wie je het niet direct zou verwachten. Trouw aan hen die de Asatrúar niet direct liefheeft of respecteert. Een Asatrúar staat bijvoorbeeld voor zijn of haar land. Je komt daar voor op. En elk land heeft dingen waar de Asatrúar in kwestie het niet mee eens zal zijn. Dat is dan een obstakel waar overheen gekomen zal moeten worden. Of de Asatrúar conformeert, of vertrekt naar elders waar het beter is. Soms dient men gewoon aan e passen en te accepteren.
Sterker nog zal de trouw zijn aan de gekozen groep. De groep van vrienden die de persoon in kwestie om zich heen verzamelt. Er wordt van je verwacht dat je de mensen om je heen met zorg uitzoek. Eerbaarheid en eerlijkheid staan hoog in het vaandel. Wanneer je dit soort mensen gevonden hebt en tot je vrienden rekent, sta je voor hen. Je verdedigt ze waar nodig, staat ze bij in vreugde en verdriet, zegt ze de waarheid mocht dit nodig zijn en prijst waar dat terecht is.
Banden worden geslagen. En niet lichtzinnig. Als je eenmaal voor iemand gekozen hebt, doe je dit veelal voor het leven. Met je levenspartner geldt dit helemaal.

Houdt dit in dat een Asatrúar nooit een vriendschap kwijtraakt en nooit van een liefdespartner weggaat? Nee.
Niks menselijks is ons vreemd en onder de Asatrúars, Paganisten en iedere andere betiteling van Heidenen komt het scheiden van de wegen dus ook voor. Sterker nog. Van wat we weten van de oude religies hadden zij in hun vorm van wetboek regels om te scheiden en redenen waarom er gescheiden mocht worden. In onze huidige ogen zullen ze wat achterhaald zijn en niet echt eerlijk ten opzichte van de vrouw. Als je ze gaat vergelijken met regels van andere religies uit die tijd, waren ze zeer vooruitstrevend en komt de vrouw er nog goed vanaf.
Er wordt van de Asatrúar gewoon veel verwacht, voordat de band verbroken wordt. Ongeacht de vorm van band, wordt er verwacht dat je alles op alles zet om de band te laten duren. Dat ruzies worden uitgevochten, offers worden gebracht. Je moet alles op alles zetten om het te laten slagen. Maar er zijn altijd redenen waardoor dit niet meer gaat. En dan zijn er speciale wegen om onder de band uit te komen.

Voorbeeld uit mijn eigen leven...
Voordat ik mijn huidige man leerde kennen, heb ik twee keer samen gewoond. De eerste keer was echt een verschrikking, met geweld en erger.  Veel van de problemen die ik nu nog aan het oplossen ben, komen daar vandaan.
De meeste mensen om mij heen vroegen zich -geregeld zelfs hardop- af wat ik daar deed. Het duurde voordat ik het zelf ook zag. Ik heb geprobeerd om de band te helen, maar dit kostte mij en ik kreeg niets terug. Dus ik verbrak het.
De tweede keer was ook geen rozengeur, al was het niet zo erg. Ik werd vooral mentaal verwaarloosd. Het was gewoon dat ik er was, het huishouden deed en ervoor zorgde dat alles  aanwezig was. Wat ik verder wilde, werd niet naar geluisterd.
Ik heb geschreeuwd, gehuild, gesmeekt. Ik heb geprobeerd alles in het werk te stellen om het te laten slagen, maar wanneer de andere kant niet meewerkt, kom je niet ver. Ik ging mijn eigen pad, vervreemde in korte tijd van mijn partner, voelde me opgesloten en wilde meer. Hij wilde dat niet en dus bleek er maar één optie: uit elkaar gaan.

Liefde, een band aangaan met een levenspartner, is een werkwoord. Van alle soorten banden die je aan kunt gaan, vind ik persoonlijk de partner de moeilijkste. Omdat je samen problemen op moet lossen die je in je eentje nooit gehad zou hebben. Omdat je altijd ergens tot de gulden middenweg zult moeten komen. Wanneer je een partner hebt, kun je nooit meer alleen maar vanuit jezelf denken. Je zult wel degelijk aan jezelf moeten denken, omdat je jezelf niet kwijt mag raken. Je zult af en toe een pas op de plaats moeten nemen om te kijken of jij nog wel bent wie je moet zijn. Maar tegelijkertijd zul jij je wederhelft in acht moeten nemen. Krijg je van hem/haar wat je nodig hebt, zonder vanuit behoefte lief te hebben? Geef jij je partner wat hij/zij nodig heeft, zonder enkel een behoefte te vullen? Heb je lief uit het liefhebben? Of heb je lief uit een nood? Sta je sterk in de relatie, met elkaar en tegen de buitenwereld? Staan de neuzen dezelfde kant op of moet daaraan gewerkt worden? En als daaraan gewerkt moet worden.... Doe je daar dan allebei je best voor?
Liefde is moeilijk. Trouw daarin is moeilijk. Mijn ervaring is dat het geregeld is: 'Ik sta op en iedere dag kies ik ervoor om van jou te houden. Elke dag kies ik ervoor jouw geliefde te zijn, jouw vrouwe, jouw meisje. Elke dag kies ik ervoor jou trouw te zijn. Ik kies er elke dag voor je lief te hebben.'
Hij maakt mij dat soms heel moeilijk. Hij is geen makkelijk man.
Maar weet je. Ik ben ook een temperamentvolle dame. Hij zei van leven in de brouwerij te houden. Geloof me, dan ben je bij mij aan het juiste adres.
En de wetenschap dat ik het hem ook niet makkelijk maak om van mij te houden, zorgt er wel voor dat ik veel respect heb voor het feit dat hij met mij door wil gaan. Ondanks dat ik hem geheid ook af en toe tot waanzin zal drijven.
Maar dat hoort ook bij de trouw. Soms moet je gewoon op je tanden bijten en doorgaan.

Een Asatrúar houdt vol. Een Asatrúar bijt zich vast en zet alles op alles.
Berg je wanneer een waar Asatrúar je laat vallen.


Ga met de Goden!





Geheel de Uwe,