Lieve leukerds en leuke lieverds,
Gisteren hebben we een dagje strand gedaan. We zijn geëindigd bij Oostende, vlak bij de veerpont. Daar waren twee waterbrekers en dat is met een bangige dochter wel handig. De golven zijn dan immers minder intens. Bang was ze evengoed wel, maar ze is de zee in geweest. En heeft lekker lopen ravotten in het zand. Wat ik weer minder vond, want ik veranderde in een zandfiguur. Ook dankzij manlief, die zijn kleding en handdoek uitklopte naast me -tot drie keer toe- terwijl de wind mijn kant op stond.
Om bij het strand te komen, liepen we langs een fort dat door de legers van Napoleon gebruikt is. Wat een nare, beklemmende sfeer. Ik werd er onpasselijk van. Daar is echt niet veel gelachen. Heel veel pijn, verdriet en angst. Ook al is er nu een mooie tentoonstelling en een brasserie. Ziet er gezellig uit, maar ik wil er niet eten.
Dat we op het strand lagen, dacht ik zelfs geluid van marcherende mannen en trompetgeschal te horen. Ik word een beetje wappie, denk ik.
Zee en strand is in Vlaanderen niet heel anders dan in Nederland. Ze hebben bij Oostende minder duinen met helmgras en er loopt een nette boulevard langs het duin. Verder is het strand gewoon het strand.
Wat ik wel apart vond.... Het water voelt en ruikt anders. Minder zout. En dat terwijl het ook gewoon de Noordzee is.
Op het strand was ook een gat, waar een hal fort in was gemaakt. Ja, je raad al waar Branwen zich uiteindelijk het meest vermaakte. Met het bouwen van een fort, uiteraard. Kind van d'r moeder.🥰
Vandaag naar het zwembad nabij Brugge geweest. Ze hebben er een leuke wildwaterbaan, sauna, wildwaterbaan en meerdere kinderbaden. Was dik anderhalf uur leuk en gezellig. Het rook er ook niet super erg naar chloor, zoals in Nederland gebruikelijk is en dus DE reden dat ik een hekel heb aan zwembaden.
Branwen vond de waterglijbanen eng. Water is nog niet echt haar ding en ze moest echt ontdooien.
Ik kwam alleen maar tot de conclusie dat mijn zwempak te groot is (yeah!!!) en dat mijn haar chloor niet fijn vindt. Dat wordt een halve dag in de crème spoeling zitten, vrees ik.
Observatie... Belgische vrouwen lijken zich minder druk te maken om hun uiterlijk en lichaam dan Nederlandse vrouwen. Ik zag de meeste moeders in ieder geval met een maatje meer. En gewoon in vol ornaat in bikini. Ik duik nog steeds weg in mijn badpak en maak mezelf zo klein mogelijk, zodat je me niet zo erg ziet. Ik schaam me nog steeds voor mijn lijf. Ik zag de andere vrouwen vol vertrouwen hun lichaam tonen. Zij durven wel.
Ik wil dat ook, maar durf nog niet. Maar ach... Een jaar geleden had ik geweigerd om überhaupt dat zwembad in te gaan om te zwemmen. Dikkie dik gaat echt niet. Dus ik ben alweer een stap verder.
Geheel de Uwe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten