Dansende treurwilg

Treurwilg aan de sloot
Zwiert zijn takken in de wind
Dansend met water
25-04-2024

Weerkaatsing

Schitterende zon
Weerkaatst regenboog kleuren
Op rustig water
24-04-2024

De haiku van vandaag

Hoofd op mijn schouder,
In een bubbel van onschuld
Bescherming zoekend
23-04-2024

Zowaar, een paar dagen geen haiku´s. Maar nu toch weer twee

Eenzaamheid verzwijgt En vergetelheid klinkt zoet In een duister brein 19-04-2024

Kille flarden mist

Tinten grijs boven een meer

Ontwakende dag

22-04-2024

Omdat de groep me geïnspireerd heeft

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Door mijn verhaaltje van gisteren, heb ik de geschreven haiku's niet gedeeld.
De eerste had ik al geschreven voor de groep. De tweede gaat over iets dat de laatste tijd bij mij voor onrust zorgt. De derde naar aanleiding van het boek 'Zen mind, Beginner's Mins' dat ik lees. De vierde is naar aanleiding van wat er gister besproken is en dat aan het landen is.

Kom maar tot rust
Scherend over zilte zee
Richting de einder


Soms zou ik willen
Dat mijn emoties stopten
Levend op verstand


Ware kunst van zen
In alledaagse taken
Boeddha-natuur zien

17-04-2024



Levende stilte
Een bevrijdende ruimte
Woordenloos verbond

18-04-2024

'De horizon als Cadeautje'

'De horizon als Cadeautje'

Vanmorgen liep ik na dik anderhalve week ziek zijn de afdeling weer op. En toen ik er twee uur later weer af liep, wist ik het weer helemaal: Dìt is wat ik doen wil!

Het onderwerp was de 'horizon'. Waar denk je dan aan?

Al bij de voorbereiding kwam er bij mij een haiku uit. Maar die laat ik op de groep zelf voor wat hij is. Ik luister graag naar wat de mensen te vertellen hebben. Waar zij aan moeten denken, wat zij zich herinneren. De mooiste verhalen komen naar voren.

En bij de eerste groep - nota bene de groep met mensen met dementie- zit nu een man die als woordsmid ter wereld kwam.

Hij zei dat de horizon in essentie een bevrijdende ruimte is. Verbindend, ongrijpbaar en dat je daar de schoonheid van mag zien.

Wanneer je op een hoog punt staat, is het stil. En dan mag je in die doodse stilte de levende stilte ervaren. Het staat voor woordenloze verbinding met de wereld.

Maar het is ook een verlangen. Een verlangen naar licht, of om iets te ontstijgen en je ergens van te onttrekken. Of juist ergens mee te verbinden. Het is de kunst en levenskunst daar juist de verbinding in te vinden. Leven in het ongewisse, waar we alleemaal in oplossen.

God vindt je wel. Er ligt in alles een heleboel een heleboel Goddelijkheid op voorraad. Je hoeft het enkel maar te openen en te ontdekken.

Het was een gesprek van een uur, met meerdere mensen. Maar dit pareltje mocht ik meenemen. Vol energie en inspiratie liep ik naar de volgende groep.

Wat kunnen mensen mooi zijn.

Geheel de Uwe, Mystic M

Nog steeds wachtend op antwoord

Spanning in het lijf Die opbouwt in afwachting Van sluitend antwoord

16-04-2024

Één dag overgeslagen, maar vandaag lever ik er drie

 Elke drup water

Oneindige potentie

Op foton niveau

15-04-2024

(De kwantumfysica houdt me erg bezig. Hopelijk is dat essay nu klaar en goedgekeurd.)

Muziek vraagt om dans

Mijn ziel verlangt een wonder

Combineer de drie

15-04-2024

Rauw licht op mijn ziel

Stilte is drijvende kracht

In mijn vertelstijl

15-04-2024

Waar ben ik trotser op?

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik weet niet waar ik trotser op ben. Maar trots ben ik!

Gisteren heb ik voor school een presentatie moeten houden (net als mijn klasgenoten). Echt zenuwachtig was ik niet. Ik wist wat ik wilde zeggen. Het jammere was alleen dat ik veel meer te vertellen had dan ik in mijn tien minuten kon zeggen.

In ieder geval: een 9.

Blij en vrolijk naar het station, waar ik mijn leraar Oosterse Filosofie tref.

Ik vertel heb dat ik sinds halverwege maart weer probeer elke dag een haiku te schrijven. En dat het redelijk gaat.

"O. Is zij degene die geschreven heeft in haiku?' vraagt een andere student die er ook bij staat.

Wat blijkt? Hij vertelt nu regelmatig in zijn lessen dat hij een leerling heeft gehad die een verslag heeft geschreven in haiku's. En niet alleen dat.... Hij heeft ook nog een aantal van mijn haiku's opgenomen in zijn lesstof.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Dansen

 ‘Dansen’

Berk op het schoolplein
Zwiert zijn takken in het rond
Spelend met zonlicht
13-04-2024

Witte port en laat me zijn.

'Witte port'

Goud glijdt door mijn keel
In schitterende kleuren
Van ware luxe

12-04-2024




Ik vraag geen begrip
Daar ben ik te wazig voor
Laat me gewoon zijn

12-04-2024

Jouw observatie en ik rijk buiten mezelf

Zie je me groeien Of zie je me opbloeien Tot mijn ware zelf

10-04-2024



Pijn in de hersens
Door denken buiten grenzen
Van eigen idee

11-04-2024

Depressie

Kronkel in mijn brein
Het vierkant in mijn cirkel
Duister in mijn Geest
10-04-2024

Eerste stralen zon

Wonderlijk wezen
Zoekt zoemend de zomerzon
Hommel in een bloem.
09/04/2024

Twee nieuwe

Eenzame takken Rijken verlangend omhoog In rood paarse lucht 07-04-2024

Liever voor een paar

Het glas echt goede whiskey

dan ieders kop thee

08-04-2024

Lege handen

Voor iemand die zegt
Dat hij niets te bieden heeft
Geef je wel heel veel

06-04-2024

Start een groepje. Als ik maar mee mag doen op zondag

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Het is echt niet alleen maar haiku wat de klok slaat, er gebeurt nog van alles.

Al heb ik er even over gezwegen. Ik kan het niet echt goed verwerken. Dat bekende plekje dat je het geven moet, dat lukt niet. En ik heb sowieso een gruwelijke hekel aan iets 'een plekje geven'. Donder op met je plekje, schuif het in je.....

Maar goed.... Degene waar ik regelmatig mee mediteer, die ik ken van school. Die gaf te kennen te stoppen met de opleiding. Hij voelt niet meer de motivatie om de opleiding te doen.

Nu zag ik dat al aankomen, begrijp me goed. Vaak en echt te laat, niet aanwezig, weg. Hij gooide er al een tijdje met de pet naar. Maar toch. De gesprekjes die we hadden, de meditaties die we voor de lessen deden, die koester ik. Simpelweg omdat hij met interessante opmerkingen kwam, goede boeken aandroeg. Ik miste hem al eerder, vanaf september. Hij zat niet meer bij me in de klas, omdat hij een jaar mocht overslaan. En zijn aandeel miste ik al enorm. Omdat hij grappig uit de hoek kan komen, wijs is, veel weet. 

Ik had hem ook al aangegeven (eerder) dat ik hem graag vaker wilde zien. En de gevolgen daarvan heb ik al in een eerder log gezet. (Over dat ik weer mediteren wil en een volgend log dat het weer mag, ergens september oktober vorig jaar) Ik denk dus niet dat ik hem, buiten de meditaties om via internet, nog zal zien.

Nu ben ik verdrietig. Dat hij afscheid kwam nemen afgelopen zaterdag, gaf hij aan dat hij nog wel wat lessen zou komen volgen en hoopte mij nog te zien. De manier waarop hij dat zei en de blik in zijn ogen. Ik geloof echt dat hij het meende. Dat hij me echt nog een keer zou willen zien. Dat het niet het standaard verhaal is dat je zegt. -Je kent het wel. Je zegt bij het vertrek van de opleiding of het afsluiten van een carrière dat je elkaar nog ziet. En het moment dat je het zegt wéét je gewoon: nope. Die zie ik nooit meer.- Maar hij leek het te nemen. Mijn gevoel gaf aan dat hij het echt wil.

Maar ik zie dat niet zo snel gebeuren. Het enige contact dat we hebben is immers die stilte-meditatie en het fysieke was op school. Nou, vooruit... Af en toe mailen we wat heen en weer. Maar dat is meer zakelijk en mag niets heten.

Ik ben verdrietig. Ik begrijp heel goed dat hij gestopt is. En hij is vrij te gaan. Maar ik hoop echt dat hij nog eens langskomt. En dat hij iets van een meditatie club of boek-bespreek groep opricht. Bijvoorbeeld beginnend met Zen mind, Beginners mind. Voor elke samenkomst een aantal hoofdstukken lezen en dan met zijn allen bespreken. Meditatie erbij, misschien een thee-ceremonie. Lijkt me fantastisch en ik hoop dat hij dat dan op zondag doet. Ik wil meedoen.

Geheel de uwe,

Mystic

Weer twee dagen, drie haiku's

Het zoemende scherm
Vertelt mij hoe te denken
Vraagt geen mening meer
04-04-2024


Altijd vrij te gaan
Maar geloof me als ik zeg
Dat ik van je hou
05-04-2024


Niet te serieus
Ook jij kunt het mis hebben
Zie menselijkheid
05-04-2024

Kabbelende beek

Ook de rots wordt klein Door alle druppels water Die zijn bast kussen

03-04-2024

Weer twee dagen

Elfjes op bankjes
Rij na rij op dode boom
Een waar flatgebouw
01-04-2024


Vele uitingen
In een bewust gewaarzijn
Wezenlijk bestaan
02-04-2024

Stampende herrie
Vliegende poepmachine
Ook wel de zeemeeuw
02-04-2024

Een haiku is niet altijd vrolijk, lichtzinnig, filosofisch of abstract. Soms is het ook gewoon een chagrijnig inzicht.