Start een groepje. Als ik maar mee mag doen op zondag

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Het is echt niet alleen maar haiku wat de klok slaat, er gebeurt nog van alles.

Al heb ik er even over gezwegen. Ik kan het niet echt goed verwerken. Dat bekende plekje dat je het geven moet, dat lukt niet. En ik heb sowieso een gruwelijke hekel aan iets 'een plekje geven'. Donder op met je plekje, schuif het in je.....

Maar goed.... Degene waar ik regelmatig mee mediteer, die ik ken van school. Die gaf te kennen te stoppen met de opleiding. Hij voelt niet meer de motivatie om de opleiding te doen.

Nu zag ik dat al aankomen, begrijp me goed. Vaak en echt te laat, niet aanwezig, weg. Hij gooide er al een tijdje met de pet naar. Maar toch. De gesprekjes die we hadden, de meditaties die we voor de lessen deden, die koester ik. Simpelweg omdat hij met interessante opmerkingen kwam, goede boeken aandroeg. Ik miste hem al eerder, vanaf september. Hij zat niet meer bij me in de klas, omdat hij een jaar mocht overslaan. En zijn aandeel miste ik al enorm. Omdat hij grappig uit de hoek kan komen, wijs is, veel weet. 

Ik had hem ook al aangegeven (eerder) dat ik hem graag vaker wilde zien. En de gevolgen daarvan heb ik al in een eerder log gezet. (Over dat ik weer mediteren wil en een volgend log dat het weer mag, ergens september oktober vorig jaar) Ik denk dus niet dat ik hem, buiten de meditaties om via internet, nog zal zien.

Nu ben ik verdrietig. Dat hij afscheid kwam nemen afgelopen zaterdag, gaf hij aan dat hij nog wel wat lessen zou komen volgen en hoopte mij nog te zien. De manier waarop hij dat zei en de blik in zijn ogen. Ik geloof echt dat hij het meende. Dat hij me echt nog een keer zou willen zien. Dat het niet het standaard verhaal is dat je zegt. -Je kent het wel. Je zegt bij het vertrek van de opleiding of het afsluiten van een carrière dat je elkaar nog ziet. En het moment dat je het zegt wéét je gewoon: nope. Die zie ik nooit meer.- Maar hij leek het te nemen. Mijn gevoel gaf aan dat hij het echt wil.

Maar ik zie dat niet zo snel gebeuren. Het enige contact dat we hebben is immers die stilte-meditatie en het fysieke was op school. Nou, vooruit... Af en toe mailen we wat heen en weer. Maar dat is meer zakelijk en mag niets heten.

Ik ben verdrietig. Ik begrijp heel goed dat hij gestopt is. En hij is vrij te gaan. Maar ik hoop echt dat hij nog eens langskomt. En dat hij iets van een meditatie club of boek-bespreek groep opricht. Bijvoorbeeld beginnend met Zen mind, Beginners mind. Voor elke samenkomst een aantal hoofdstukken lezen en dan met zijn allen bespreken. Meditatie erbij, misschien een thee-ceremonie. Lijkt me fantastisch en ik hoop dat hij dat dan op zondag doet. Ik wil meedoen.

Geheel de uwe,

Mystic