Coïtvs Sanctvs

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Soms kan ik best pissig worden op mijn eigen leven.
Nou zal ik daar de enige niet in zijn. Ik wed er een lief ding om dat bijna iedereen zichzelf de haren wel eens uit het hoofd kan trekken. En rond kan lopen, ´Coïtvs Sanctvs' brullend, zichzelf hardop vragend waarom dit toch moet gebeuren. En waarom... wààrom?! moest ik zo nodig dit pad kiezen?

Ik ben een heks, een heiden. Had ik dat al eens gezegd? Dat van dat ik heiden ben wel ja. Maar was ik ooit wel eens uit de bezemkast gekomen? Ik weet het niet meer. Ik vind dingen vaak zo normaal dat ik ervan uitga dat men het al weet. En dan begin ik ergens over te vertellen en valt de halve zaal zo'n beetje van de stoel. Oeps... Was toch nog even vergeten hier uit de kast te komen als bi-seksueel... Aaaaaa. Oké. Euhm. Tsja. Hier wisten ze dus nog niet van mijn hobbys aangaande touwtjes, kaarsvet, kettingen, handboeien en bloed. (Dat laatste gebeurt me eerlijk gezegd zelden. Naast het feit dat ik daar zelden over vertel, let ik heel goed op wat ik vertel en aan wie, op dit vlak. Zeker in het begin ben ik op veel tegenstand gestuit, dus ik houd liever mijn mond.)

Maar goed. Ik kan daar over blijven klagen, ik wilde mijn frustraties uiten over iets anders. In het log van 20 juni had ik het al over loslaten. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe gefrustreerder ik raak.
Ik ben onzeker, weet niet welke kant ik op moet gaan. Ik ben wanhopig op zoek naar waarom ik verliefd werd op mijn man. Ik kijk naar al het goede dat hij mij brengt en probeer me neer te leggen bij de dingen die er nu eenmaal bij schijnen te horen. Ik kan het immers slechter treffen en niet echt veel beter, denk ik. Hij zorgt voor me, klaagt niet dat steeds meer van het huishouden op zijn schouders terechtkomt omdat ik óf bezig ben met school, óf domweg te moe ben om ook maar iets te doen. En als ik dan eens tijd heb, doe ik andere dingen.
Ik hoor wel eens mensen zeggen dat ze altijd willen dat mensen ambitie moeten hebben. Exact moeten weten waar ze over 5 jaar willen zijn, over tien jaar. Dat heb ik nooit begrepen. En zelfs nu, nu ik een idee heb van wat ik de aankomende jaren ongeveer wil bereiken en waar ik wil zijn, begrijp ik die opmerking nog steeds niet. Hoe kun je Godensnaam nou pinpointen wat je over vijf jaar doet? Waar bijtel je dat in welke steen? Waar vind je die steen? Of is het enkel dat vage idee dat je een bankrekening met minstens zes cijfers voor de komma wilt hebben? Is het leven echt zo leeg en oppervlakkig? Ben ik te veel getekend door mijn handicap? Heb ik iets te goed door dat et leven niet maakbaar is en dat er elk moment iets kan gebeuren waardoor al je plannen in de soep lopen?
Ik heb jaren niet geweten wat ik wilde. Als je vroeg wat ik wilde worden, later als ik groot ben, brak het zweet me uit. Te veel gebroken dromen, dromen die niet uit konden komen om verschillende redenen. Te veel desillusies, verdriet en wanhoop. En ik bleef steeds verbouwereerd achter. Dus uiteindelijk durfde ik niet eens meer te dromen. En dat stemmetje dat ergens achter in mijn ziel me altijd vertelde dat ik een heler ben en daar iets mee moet gaan doen, drukte ik de kop in. Dat was ook een droom, die op een opleiding hardhandig de kop in was gedrukt.
En hier sta ik dan. Een vooropleiding te doen zodat ik alsnog het vak van heler uit ga oefenen. Al is het dit keer op geestelijk vlak.

Maar ondertussen... Wat moet ik in vredesnaam op liefdesgebied? Want ik merk dat mijn hart nu alle kanten op aan het gaan is. Het lijkt al een tijd weg te zijn bij mijn man. Wat ik deels wist, maar ik dacht dat het nog te fiksen was.
Tot ik verliefd werd op een ander. Dat had ik in het begin niet door. Omdat ik wist dat ik om hem gevraagd had. Ik had gevraagd om iemand die mij hard met mezelf zou confronteren. Want als ik dan toch de heler uit moet hangen, laat ik dan eens beginnen met mezelf. En hij confronteerde. Wat hebben we een gelijke trauma's. De oorzaak is anders. Maar een zelfbeeld van lik me vestje, altijd geprobeerd mee te draaien op een niveau om liefde te verdienen en mensen te behagen. En uiteindelijk ingestort en niet gehaald. Maar waar ik juist een explosie van emoties ben, is hij een binnenvetter. Hij houdt zijn kaarten angstvallig tegen zijn borstkas gedrukt en laat weinig los. Al zijn er wel degelijk tekens. De woede smeult in zijn ogen. En dat herkende ik. Tot de tanden toe bewapend en vol in het harnas.
Aan het einde van het jaar was dat minder, maar dan nog. Dat harnas heeft hij nog steeds binnen handbereik.
Ik werd verliefd. Op het feit dat hij als een gek aan het studeren is, zich totaal niet bezig lijkt te houden met wereldse zaken. Nou is dat laatste niet geheel waar. Hij maakt zich om genoeg wereldse zaken druk en heeft genoeg stof tot nadenken over zijn toekomst. Maar hij is in ieder geval bezig met spirituele zaken.
Mijn hart werd dus verscheurd. Verscheurd tussen het feit dat ik trouw wil blijven aan mijn afgelegde eed aan de ene kant, de onzekerheid van die 'nieuwe liefde' aan de andere kant en het verlangen het bijltje erbij neer te gooien, ergens een tiny house met extra kamer in te trekken en lekker zelfvoorzienend te gaan leven. Zoek het allemaal maar uit, ik doe het niet meer. Ik ga aan mezelf werken, aan de slag als die heler en ik voed mijn dochter op. En voor de rest zoek je het maar uit.

Maar datzelfde stemmetje dat brult dat ik heler ben, verteld dat ik niet alleen moet blijven. Dat er iemand naast me staat, met wie ik dat licht verspreid in de wereld. Die op zijn eigen wijze ook geneest, de wereld verlicht en mensen helpt.
En voordat je nu brult... Maar Mystic, dan weet je toch wie je moet kiezen? Kies degene die ook heelt! Dat doen ze dus allebei. Allebei proberen ze op hun eigen manier de wereld te verbeteren.
En ik sta maar te twijfelen. Elke keer dat ik vragen stel, krijg ik vage antwoorden. Antwoorden die niet duidelijk uitsluiten of bevestigen, hoe ik mijn vragen ook formuleer. Soms stel ik de vragen met een online programma. Maar daarbij werkt iemand anders, dus echt betrouwbaar is het niet. Wat ik thuis doe, is vaag.
Het meest heldere verhaal is nog altijd die tarot legging, waar ik 20 juni uitleg over gaf.

Ik zou zo graag willen weten waar ik nou in vredesnaam naartoe moet.



Geheel de Uwe,

Mystic