Verlichting

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Nou heb ik altijd geweten dat verandering pijnlijk is.

Jaren lang therapie en mezelf in de ogen staren hebben me dat inzicht wel gegeven. Wat er pijn doet verschilt per keer, maar pijn doet het. Veel.

Ontwaken uit welke droom of nachtmerrie dan ook, begint niet met een weide vol grazende koeien. Nergens komen er eenhoorns voorbij galopperen en ruikt het er naar roosjes. Je zit niet een boek te lezen om in ene in een lichtstraal te zitten, waardoor alles je wordt ingefluisterd en je zingend à la The Sound of Music door de wereld gaat. Je slaapt niet in ene als een baby en kunt niet als een boeddha mediteren.

Vrolijk zijspoor trouwens.... Mediteren is niet echt van de Boeddha's, noch van het oosten. Dat is iets dat wij hier in het westen veelal doen. Boeddhisme is een erg pragmatische filosofie. In de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw kwamen al die hippies langs bij de goeroes en brahmanen. Die vonden die hippies maar gestrest en erg van de boeken. Nog meer boeken hadden ze dus niet nodig, maar wel rust. Dus vonden ze dat die hippies hun geesten eerst maar eens moesten ontspannen. Verlossing zou dan wel in een volgend leven komen.

Desalniettemin.... Verlichting en ontwaking ziet er dus niet rooskleurig uit. Niet voor mij althans. Voor mij is het vooral veel wanhoop, gekrijs, gebrul, coïtus sanctus brullend, me afvragen wie ik suf moet n**ken om deze bruut mijn leven uit te krijgen en inzien dat driekwart van mijn ideeën geen hout snijden.

Daarnaast ga ik twijfelen aan het bestaan van alles en iedereen, met name aan mijn eigen helderheid en inzicht. Ik bedoel..... Welke idioot beloofd nu aan zijn/haar tutor Oosterse Filosofie om een verslag te gaan schrijven in haiku's. En als we toch bezig zijn... Doe er dan ook gelijk eventjes een köan bij.

Nou, ik dus. Ik heb dat beloofd. Al heb ik na drie heftige pogingen (en wat hulp van een mede student) de handdoek in de ring gegooid wat betreft het verzinnen van een eigen koän en er een köan contemplatie van gemaakt. (Zie vorige post, van 28 juni 2023) Zelf zoiets fabriceren conform de gestelde regels is behoorlijk moeilijk. En aangezien ik al alles in haiku mag gieten, heb ik besloten daar wat losser in te doen. Ik ga ervan uit dat mijn tutor dat prima vindt.

Hij zal mij sowieso nooit meer vergeten. Een volledig verslag conform de regels van 5 lettergrepen, zeven lettergrepen, vijf lettergrepen. De andere regels laat ik ook even los, want ik kan niet de hele situatie helder krijgen in 17 lettergrepen. Sommige stukken hebben acht tot 15 haiku's, voor de uitleg. Maar ik doe het! En mijn tutor zal het waarschijnlijk voor de rest van zijn carrière hebben over het feit dat hij een verslag in haiku kreeg. En ik de mijne of het feit dat hij daarover kan vertellen, mij die weken koppijn nou waard waren. Ik hoop in ieder geval er 3 bonuspunten mee gescoord te hebben. 

Vandaag heb ik het even losgelaten, dat verslag. Morgen wil ik verder over de bodhisattva's en kijken of er nog losse eindjes in mijn verslag zitten. Dan wil ik de volgorde bepalen en in een nieuw bestand plaatsen. Wanneer ik dat gedaan heb wil ik mijn laatste beschouwing erop loslaten, het nog even laten sudderen en kijken of ik iemand kan vinden die het wat betreft de inhoud een beetje wil nalopen. (Ik hoop ook een persoon zo ver te krijgen om de haiku's op correctheid na te gaan, maar daar heb ik minder hoop op.) Halverwege/eind volgende week wil ik het afgerond hebben. Ik heb nu lang genoeg rondgelopen met hoofdpijn.

Wat dit verhaal nu met verlichting te maken heeft? Nou... Het is een waarschuwing. Bezint eer ge begint. Want zodra je verlicht raakt, ga je andere keuzes maken. Niet alleen zul je een heleboel tegenstand het hoofd moeten gaan bieden. En dan met name uit een hoek waar je juist steun van verwachtte, je gaat ook andere dingen doen. Vroeger zou ik bv nooit gezegd hebben dat ik dat zou kunnen, een verslag in haiku. Sterker nog... Als je gezegd had dat ik mij zou gaan verdiepen in filosofie en het boeddhisme had ik het als Spaans benauwd gekregen. Ik had nooit geloofd of gedacht dat ik filosofie zou snappen. En wij westerlingen zijn te dom voor boeddhisme. Of in ieder geval ik, ik ben niet slim genoeg. Dat waren een paar van mijn overtuigingen en zelfbeelden.

Wanneer je verlicht raakt, krijg je een ander zelfbeeld. En ja. Verlicht raken klinkt dramatisch. Misschien is het zelfs wat egocentrisch. Dat is dan maar zo. Ik voel me verlicht. Zowel in de zin als dat er een zonnestraaltje door mijn donkere gedachten kruipt, als dat ik een aantal zware keien met nare gedachten kwijt ben. Als dàt egocentrisch is, dan is dat maar zo. Mijns inziens is het een welkome verlichting. Hij betekent totaal niet dat ik beter ben dan een ander, of dichter sta bij welk walhalla, nirwana of welke God dan ook. Het betekent enkel dat mijn eigen weg een stukje makkelijke is geworden.

Geheel de Uwe,

Mystic M