Lieve leukerds en leuke lieverds,
Soms HAAT ik dat grote hart van mij intens en al omvattend.
Niet omdat het groot is op zich, maar omdat het nauwelijks een filter heeft over van wie het besluit te gaan houden. Het heeft diep en intens lief, zonder te kijken naar wat het daarvoor terugkrijgt.
Waarom verkiest het te gaan houden van mensen, zo diep en intens? Waarom houdt het daarbij geen rekening met het feit dat lang niet iedereen die liefde waardig is, verdient, kan beantwoorden of wil? En waarom verkiest het lief te hebben, ongeacht hoe veel pijn dat ook doet?
Ooit leefde het in harnas, afgesloten van de wereld. Vizier naar beneden, geen plekje onbedekt en tot de tanden toe bewapend. Veel pijn was er niet, maar nog minder liefde. En eenzaamheid paste zo slecht. Dus het besloot om uit te trekken, de kilo’s staal en hardheid. Om open en in liefde, te gaan stralen in de nacht.
Wie er ook op afkomt, wat er ook gebeurt. Het geeft en geeft, aan elke ziel en elke geest, zonder oordeel, zonder einde.
Het weet immers hoe het voelt, om in kilte en kou te leven. Het geeft liever aan iedereen, wat het zelf nooit gehad heeft. Simpelweg omdat het weet hoe het is, te leven in ongewenste stilte en eenzaamheid.
Dus het geeft een geeft, zonder te vragen of de liefde gewenst is. Zonder te kijken of men de liefde net zo innig kan beantwoorden. En het geeft geen oordeel over of men de onbegrensde liefde waardig is. Het geeft, in onschuld. Het zingt, in overvloed. Het straalt, om te verwarmen.
Liever offert het alles op, liever stapt het zelf de brandstapel op. Liever gaat het door een hel van lijden, dan op te houden met het kloppen voor.
Een zwaard wordt niet meer opgenomen, het klopt en bloed met tranen. Snikt en wankelt op de plaats, om door te gaan met houden van.
Het zal altijd blijven praten, over het zonlicht van de ander. De potentie die het ziet, dat sluimert in de ziel.
Zie jezelf eens door die ogen, hoor je stem eens met dat oor. Zie de schittering van je essentie, met de fluistering van die aanbidding.
Het heeft je lief, onnoemlijk lief. Ongeacht of jij nu antwoord met gezang of getrokken zwaard.
Dat hart komt, open en in vertrouwen. Ontvangt zonder represailles -wat je haar ook antwoord- en heeft je innig, innig lief.
Geheel de Uwe,
Mystic M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten