Lieve leukerds en leuke lieverds,
Ik ben even uit geklaagd over mijn eigen leven. Ten eerste omdat het enigszins de goede kant op lijkt te gaan -al durf ik nog niet al te hard te hopen en schreeuw ik het al helemaal niet van de daken-, ten tweede omdat ik er gewoon even klaar mee ben. Mijn leven is altijd niet even interessant. Ik ben immers ook maar een gewone stervelinge met gezin en dagelijkse beslommeringen. Bij mij thuis gaat het er echt niet zoveel anders aan toe dan bij jou. je leest hier enkel de hoogtepunten en de dieptepunten.
Dus ik zoek iets anders om over te schrijven. En mijn eigen religie is daar een punt van.
Binnen de grote groep van Heidenen en Paganisten, zijn vele stromingen te vinden. Er zijn vele definities te vinden van wat een Heiden is en wat een Paganist. En hoe dat te uiten.
Velen weten dat ik er een aparte religie op nahoud. Sommigen van mijn vrienden ken ik daardoor, anderen willen daarom vrienden zijn zodat ze over mijn schouder mee kunnen kijken. Maar zelf ben ik ook zoekende. En dat zal ik mijn hele leven wel blijven. Want Heidenen en Paganisten leiden een apart bestaan. Wanneer je met een vraag komt, zul je eerder huiswerk meekrijgen om op onderzoek te gaan met een vingerwijzing, dan dat ze je een omlijnd antwoord geven.
Ik noem het gekscherend wel eens een Ikea-religie. Bouw uw eigen geloof. U krijgt hout en onderdelen. Maar geen beschrijving en u houdt gegarandeerd schroefjes, moertjes en boutjes over.
De definities van wat het inhoudt zijn in de loop der tijden veranderd en het hangt af van wie je het vraagt wat voor definitie je krijgt. Misschien dat ook ik het daar een keer over ga hebben, maar voor nu waag ik me er niet aan. Ik wil een negen delen tellend relaas gaan houden over de deugden van de Asatrúar. Het zijn ook de Negen Wetten van Odin. De benaming verschilt., maar de negen deugden zijn overal hetzelfde.
Ik wil ze gaan behandelen, met wat het betekent conform het woordenboek, het idee en hoe je deze kunt toepassen. Dat laatste doe ik door middel van voorbeelden uit mijn eigen leven.
Daar gaan we dan. Met als allereerste een dikke disclaimer... De negen deugden zijn een richtlijn. Nergens staan ze daadwerkelijk in steen gebeiteld. Om 'Pirates of the Caribbean' te citeren: They're not rules, they're guidlines. En ook mijn interpretatie van de regels is niet heilig. Het is zoals ik het zie, op dit moment. De kans is groot dat een ander gelovige er totaal anders over denkt. Dat kan en mag en is ook goed. En de kans dat ik er over tien jaar nog exact hetzelfde over denk is net zo groot als de kans dat ik er dan nog uitzie als een jonge blom van dertig.
De Negen Nobele Deugden der Asatrúars.. Deel één: Moed.
Ik zal niet toestaan dat onrecht zegeviert. Ik vecht tegen de vijanden van familie, natie, ras en geloof.
Wat ís moed?
Conform Wikipedia het volgende:
Moed is de bereidheid de confrontatie met lichamelijke pijn, tegenslag, levensbedreiging, onzekerheid, angst en intimidatie aan te gaan en te doorstaan. Het is een van de vier kardinale deugden, een psychologisch kenmerk en een karaktertrek. Soms wordt er onderscheid gemaakt tussen lichamelijke moed en morele moed.
En met dat verschil tussen lichamelijke moed en geestelijke moed komen we gelijk op het punt dat het moeilijk maakt. Want er zijn nogal wat punten van moed.
Iedereen zal het ermee eens zijn dat je een moedig mens bent wanneer je ervoor kiest om in het leger te dienen, brandweerman wordt, of bij de politie gaat. Het zijn gevaarlijke beroepen, waarbij je lijf en leden in de waagschaal stelt. Er wordt veel van je geëist. Je moet zowel fysiek als mentaal in topconditie zijn en er wordt vaak een beroep gedaan op je vermogen om met de meest verschrikkelijke situaties om te gaan.
Een andere vorm van moed is in de zorg.
De mensen die daar werken staan onder veel stress. Levens liggen letterlijk en figuurlijk in hun handen en soms moeten zij beslissen wie er blijft leven en wie niet.
Maar hoe zit het dan met al die Asasúars die gewoon een normale baan hebben in bijvoorbeeld de ICT? Of vrachtwagenchauffeur zijn.
Ook geestelijke moed is nodig, in allerlei vormen en maten.
Bij die chauffeurs bijvoorbeeld denkt ik gelijk: Ze hebben op dagelijkse basis te maken met een stel idioten op de weg waar je moedeloos van wordt. En óf je moed moet hebben om daar op dagelijkse schaal mee om te gaan.
Maar ook in je eigen leven. De moed om oude patronen te doorbreken, oude idealen los te laten, of oude angsten.
Mensen houden vaak vast aan oude ideeën en gewoonten. Niet omdat ze het per sé eens zijn met die oude patronen, gewoonten of idealen, maar omdat ze bang zijn niets meer te hebben.
Voorbeeld van mijzelf.
Ik ben geboren en getogen in een familie van pacifisten en totaal-weigeraars. Het leger was per definitie fout en iedereen die daarmee te maken had was en is niet welkom. Daar kon niet verder over gesproken worden, het stond in steen gebeiteld.
De eerste keer dat dit hele idee wankelde bij mij was toen ik nog net 18 was. Hij heette Michel, was 8 jaar ouder dan ik, gek op mythologie en water, had ogen als de zee, een diepe stem en was marinier. Ik was in de wolken. Ik zag geen fout mens, zoals mijn ouders mij altijd hadden voorgeschoteld over alles wat in een uniform loopt. Ik zag een magische man met idealen, waar hij letterlijk voor vocht.
Het mocht echter niet en ik werd voor de keus gesteld: Maak het uit of pak je spullen en vertrek.
Ik wilde destijds nog heel graag de brave dochter zijn die alles deed met goedkeuring van de ouders, dus ik wees hem de deur.
Voorwaarts een jaar of 17. Ik kom te werken in een bedrijf. Een leer en werk situatie, waarin er mensen in koppels worden gezet, om samen te leren. Uiteraard wordt ik gekoppeld aan de oud militair. En hij verteld mij af en toe eens over wat ze deden, doen en waar hij is geweest. Dat het echt niet alleen maar 'bommen gooien' is, zoals mijn ouders mij altijd vertelden. Wat er wèl gebeurde en wat er nog meer gebeurt, zonder dat je daar met regelmaat over hoort in het nieuws. Tenten bouwen zodat er gevaccineerd kan worden bijvoorbeeld, of oude bommen opruimen uit de tweede wereldoorlog, die nog steeds op de bodem van de Noordzee liggen.
In twee maanden tijd heeft hij àlles wat mij voor waarheid is geleerd over het leger met de grond gelijk gemaakt.
En daar stond ik dan.... Wat nu?
Het vergt nog steeds moed. De moed om mijn oude 'waarheden' los te laten. In te zien en te erkennen dat wat mij geleerd is een leugen was. Dat de waarheid echt in het midden ligt.
Maar ook om wanneer mijn moeder weer eens haar antipathie over het leger uit, te zeggen dat ik het daar niet mee eens ben en dat ze nog veel meer doen. Dat daar best wel wat respect voor opgebracht mag worden.
Hoe ik er exact over denk, weet ik nog steeds niet. Ik kijk in het rond, doe mijn vizier open - wat zeg ik, ik heb dat hele harnas maar even uitgetrokken voor de makkelijkheid- en ben aan het rondkijken. Voorlopig heb ik nergens een mening of een oordeel over. Ik kijk, stel vragen en hoop te leren. Ik moet immers een nieuwe basis vinden voor mijn leven.
En ik hoop ooit die oud militair weer tegen het lijf te lopen. Om hem te zeggen dat ik hem eeuwig dankbaar ben voor zijn lessen.
Dit is moed om een oud ideaal los te laten.
Ook ben ik bang voor water. Ik ben een aantal keren bijna verdronken en als de dood voor verstikking. Maar tegelijkertijd is over het water scheren in een bootje echt helemaal GEWELDIG. Dus ik heb altijd gevochten tegen de angsten. En dat doe ik nog steeds. Ik overwin elke keer als ik natuurwater in loop een stukje angst. En elke keer weer doe ik dat opnieuw.
Moed houdt vele verschillende dingen in. En het houdt ook niet altijd in dat je er komt. Kijk maar naar mijn hoogtevrees en watervrees. Ik vecht en vecht ertegen, maar ik kom er niet van af. En ik heb me erbij neergelegd. Geaccepteerd dat dit twee reisgezellen van mij zijn die mij met regelmaat het leven moeilijk maken. Overwinnen zal ik ze misschien niet. Maar ik zal het niet toestaan dat zij mijn leven en wensen overheersen. En daar is ook moed voor nodig.
Ga met de Goden!!!!
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten