Lieve leukerds en leuke lieverds,
Het schrijven van mijn tentamens gaat goed, ondanks dat ik een beetje achter lig op mijn zelf verklaarde verslag. Er snel wat vaart achter zetten gaat ook even niet. Dit omdat, wanneer ik echt tijd heb, mijn dochter aanwezig is, die ieder moment dat ik goed in mijn werk zit een vraag komt stellen. Weg concentratie dus. 'Waar was ik ook alweer? Ik wilde het hebben over Sartre. Of was het toch al zo ver dat ik het verschil tussen Sartre en Frankl kon bespreken? Euhm... Hè, ik ben het kwijt.' Dat idee.
Maar in de middag ben ik dus met andere dingen bezig. Het schrijven van blogs bijvoorbeeld. Of panisch een paar haiku's verzinnen. Dat laatste komt natuurlijk alleen uit zichzelf. En oktober toont zich tot nu toe als abominabel slechte maand. Veel heb ik er nog niet weten te schrijven.
Waarschijnlijk komt het ook omdat de eerste tekenen van mijn herfst depressie weer voor de deur staan. Ik denk in cirkeltjes aan hen die ik mis en waarom ik ze niet meer zie. enerzijds wil ik ze bellen en mailen. Het uitschreeuwen dat ik ze mis en waarom. Dat ik hun stem wil horen, ze tegen mijn borst wil drukken, in een doosje wil stoppen en nooit meer los wil laten. Anderzijds kruip ik volledig in mijn schulp en bedenken de duistere gedachten die op de achtergrond van mijn gedachten leven het ene scenario na het andere waarom ik niet eens zou moeten bestaan.
Omdat ik ook wel snap dat dit geen helpende gedachten zijn, probeer ik mezelf af te leiden. Ik merk dat ik snel geneigd ben om de leegte op te vullen met het kopen van dingen. Dus dat probeer ik niet te doen. Ik heb wel dingen gekocht, maar zoveel mogelijk dingen die tot nut zijn, of hobby's ondersteunen die me afleiden. Maar ja, soms heb je ook gewoon dingen nodig.
Mijn kast vraagt om een aantal nieuwe bh's, dus ik ga op jacht. En dan kom ik iets tegen. Dit is het. Mijn droom. Lak, leer, touwtjes, bandjes, stalen ringen. Het is waarschijnlijk onschuldiger dan dat het nu klinkt (gewoon te koop bij één der standaard lingerie-ketens), maar het is wel in lijn met wat ik mooi vind
Als ik dat zie, weet ik dat de kat in mij nog steeds ergens is. Ze huist nog steeds ergens, sluimerend in de krochten van mijn zijn, ergens op de achtergrond, weggestopt in het stof. Dit zijn de momenten dat ik het weet. Want ik kijk naar die bh en droom. Ik zie het weer, kom weer in herinneringen terecht. Diep op de bodem van mijn lendenen hoor ik een zacht gegrom. een oer-verlangen om het te hebben, te dragen, te verleiden.
En twee seconden later zit ik half te grienen achter dat scherm. Het heeft nul zin om dat aan te schaffen, want ik heb geen reden om het aan te trekken. het wordt hier toch niet gewaardeerd en voor de praktische kant hoef je het ook niet te kopen.
Ik mis het zo erg. De nachten van passie en hartstocht. Ik wil nog steeds heel graag weten wat ik heb misdaan dat ik zo gestraft moet worden. Ik draag en verdraag. Maar ik wil zo graag de meerwaarde weten. Het waarom, de diepere betekenis. En vooral hoe ik het tij kan keren.
Ik wil weten wat ik kan doen om -als ik het al ooit in mijn hoofd haal om weer aan een relatie te beginnen- mijn wensen zo te kunnen uiten dat daar ook aan voldaan kan worden. En de grens zo te stellen dat wanneer er niet aan mij gedacht wordt, ik er bijtijds een eind aan kan maken. Ik voel mij een dorstige op open zee, bevroren in de woestijn.
Ik had me zo iets anders voorgesteld van het huwelijk. Wilde zo veel in mijn leven. Ik heb het idee dat ik al mijn wensen en dromen heb opgeofferd in het kader van de liefde. En ik sta nu met lege handen en heel veel gebroken dromen. Want wat ik al die tijd vergat -en dat kan ik niemand anders voor te verwijten dan mezelf- is dat blijven offeren niet automatisch betekent dat die ander dat ook doet. Ik geef veel, misschien wel te veel. En dat is mijn fout. Misschien moet ik daar wat aan doen.
Maar tot die tijd zit ik wel op het brandend schip dat mijn huwelijk heet. Te verlangen naar dingen die niet meer dan dat zijn, een verlangen. En langzaam te verworden tot iets en iemand die ik nooit wilde zijn er waar ik nog steeds geen behoefte aan heb. Ik wil mijn sensualiteit niet opofferen, maar de betreffende dame wordt wel langzaam gewurgd.
Geheel de Uwe
Mystic M
