Lieve leukerds en leuke lieverds,
Poging nummer zoveel om mijn leven weer op de rit te krijgen.
Mijn lijf doet nog steeds raar. Vanmorgen nog ben ik na mijn dagelijkse meditatie zo mijn bed weer in gedoken om mijn hoofdpijn onder controle te krijgen. Tegen tienen kwam ik mijn bed eindelijk weer eens uit.
Weinig gedaan. Wat kleine dingetjes opgeruimd en in de kliko gegooid, dingen op de juiste plaats gelegd. Spullen klaargelegd zodat ik morgen de papieren voor aanstaand schooljaar uit kan zoeken en het vorig jaar kan ordenen. De papieren zijn van belang, die kan ik voor het aankomend jaar nog gebruiken. En eventueel verwerken in mijn scriptie.
Deze week ben ik eigenlijk begonnen met kleine voorbereidingen. Kleiner dan ik wilde, want ik wilde het huis schrobben. Dat is niet gelukt en gaat in de aankomende week ook niet lukken. Dat resulteerde dus weer in negatieve gedachten. Maar nadat ik gisteren met mijn dochter ordners had gekocht voor de papieren, ben ik kleine dingen op gaan ruimen.
De nieuwe schiften en ringbanden liggen klaar en vandaag heb ik mijn make up voorraad uitgezocht en opgeruimd. Er is aardig wat de vuilnisbak ingegaan. Zo veel dat ik bijna een lade minder aan make up heb en de lades die ik heb weer gewoon open en dicht kunnen, zonder dat er iets ergens vast komt te zitten. Dat is een tijd geleden dat dat voor het laatst gebeurde, kan ik je vertellen.
Over negen dagen ga ik weer naar school en in september start therapie. Dit wordt best een zwaar schooljaar. En het laatste kwartaal van dit jaar wordt loodzwaar, richting hel.
Goden, kijk genadig neder op Uw dochter. ze doet zo hard haar best en wil zichzelf verbeteren, zodat ze er kan zijn voor anderen. Stuur haar steun en wijsheid.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
