maandag 18 maart 2013

re(ad)view Bob de Straatkat


‘Bob de Straatkat’
Door James Bowen
Uitgever House of Books, ISBN9789044337440, €14.95
Originele titel en uitgever: A Streetcat Named Bob, Hodder & Stroughton, London

James zit in een resocialiseringsprogramma. Hij heeft een bijna kale flat, speelt gitaar om aan geld te komen en doet zijn best om af te kicken. Dat gaat zo met ups en downs.
Op een avond vindt hij in het portiek een kat. Dit zit daar, te staren naar James. James schenkt er niet te veel aandacht aan. Hij gaat ervan uit dat het beestje hoort bij de mensen achter de deur waar hij voor zit. Maar het beestje zit er de volgende dag nog. En de dag erna weer. En wanneer James weer eens komt kijken, blijkt het beestje gewond te zijn. James besluit het beestje mee te nemen naar de arts en laat hem na kijken. Van zijn laatste geld koopt hij medicijnen en eten voor de kat en gaat hem verzorgen. En doordat hij voor het beestje moet zorgen, gaat hij zorgen voor zichzelf.

Er ontstaat een band en Bob gaat mee naar de plek waar James muziek maakt. Dat is een gouden treffer. Veel mensen letten niet op James, toen hij alleen aan het spelen was. Bob is een publiekstrekker en zorgt voor extra munten in de zak. Dat is maar goed ook, want Bon is een hongerige extra mond om te voeden.
Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn. Ze komen samen voor problemen te staan, stress, tegenstanders. Maar vastberaden gaan ze deze problemen samen te lijf.

Het is een kijkje in het leven van een verslaafde en de strijd die hij levert om weer een gewoon leven te kunnen gaan leiden. Ook verteld hij over hoe het is om op straat te leven, de veranderende tijden en het verkopen van een daklozenkrant. En hoe het moeten zorgen voor een ander je sterk kan maken om de ergste spoken het hoofd te bieden.
Allereerst wil ik zeggen dat James heel eerlijk is. Hij maakt het niet zielig, hij verexcuseerd zijn eigen verslavingsverleden niet. Hij zegt hoe het is, daarmee uit. Af en toe vervalt hij in herhalen. Maar dat komt misschien omdat hij niet gewend is te schrijven. Het is ook geschreven alsof hij naast je zit en gewoon zijn verhaal aan je vertelt.
Het leert vlot weg. (Gisteravond in begonnen, vanmiddag in de trein uitgelezen. Zal in totaal 5 uurtjes zijn, max.) Het is realistisch, eerlijk, mooi geschreven. Ik heb gelachen, ik heb letterlijk gehuild en vol van stress meegeleefd.
Een mooi boek, over een bijzondere man en een nog veel charismatischer kat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten