Wat er precies aan de hand is weet ik niet. Ik heb gewoon de
P in mijn lijf.
Misselijk, het gevoel dat er golven bloed omhoog komen via
mijn slokdarm. (Wat denk ik een psychisch iets is van een millennium terug.
Weet niet beter dan dat ik dat soms heb.)
Draaierig, hangerig en het gevoel dat de hele wereld tegen
me is.
Ik weet dat ik weer naar de arts moet. En daar zie ik erg tegen op. Want
hij zal me waarschijnlijk moeten onderzoeken. En ik heb het niet zo op vreemde
mannen daar. Dat is dus echt een mega stress factor.
De stemmen in mijn hoofd dicteren dat niemand op stage mij aardig
vindt. (In ieder geval niet uit de groep waar ik mee moet werken.) En dat men
bij mijn ‘echte’ baan zit te wachten op een smoes om me eruit te gooien.
Misschien komt bij me binnen waar ik allemaal mee bezig ben.
Die online game waar ik mee bezig ben.. Daar stort men zich erg op. Ik krijg
van spelers allerlei input. Dat is leuk, maar veel meer dan wat ik zelf
verwacht en bedacht had. Daarnaast is er iemand bezig met verschillende versies
van en erg zijn eigen mening aan het verkondigen. Niks mis mee, maar ik heb het
idee dat dit de nieuwelingen erg beïnvloed wat betreft hun ideetjes. En ik
wilde nu juist dat iedereen zo vrij mogelijk denkt en vooral met nieuwe input
komt.
Daarnaast lukt het maar niet om een letter op papier te
krijgen wat betreft mijn levensloop. Ik moet dat schrijven om toe te treden tot
een bepaalde (religieuze) orde. Dat wil ik graag. Er staan een paar ideetjes in
mijn hoofd. Maar iedere keer wanneer ik achter dit toetsenbord kruip om er wat
over op te schrijven, blokkeert de zooi. Ik staar naar een leeg scherm en er
komt niets zinnigs uit. Is dat een teken? MAG ik niet toetreden? Ligt mijn pad
elders?
Ik heb niets om over te klagen. Het gaat goed met de huizen
jacht. Ik zie dat best zonnig in en denk dat ik kerst wel vier in een nieuw
huis. Ik heb een leuke baan en wanneer ik die stem in mijn hoofd achter slot en
grendel zet (wat een enkele keer lukt, maar de laatste tijd vaker niet), zit
het er in dat ik gewoon blijf hangen bij dat bedrijf. En dat wil ik graag, want
dan zit het erin dat ik en weer naar school mag en een rijbewijs kan gaan halen.
Welnu, daar zeg ik geen nee tegen. O, uiteraard wat loonsverhoging. (Zonniger
kan toch niet?)
Ik heb een lieve vriend, gezonde familie en een paar goede
vrienden. Dat zijn er niet veel (helaas de laatste jaren wat uitgedund, door
allerlei redenen), maar die paar die ik nog heb, houden stand.
Waarom kan ik nu niet de leuke dingen zien? Wat houd me
tegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten