Mindfull Schoonmaken

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik ben echt bezig! Bezig om mijn leven te beteren.

Ik had mezelf begin dit jaar voorgenomen om iedere maand een nieuwe, meestal kleine, helpende en opbouwende gewoonte aan te leren.

Januari was de maand van de meditatie, elke avond. Al was het maar vijf minuutjes. Even terugtrekken en in stilte gaan zitten, reflecteren op mezelf of het niets. Dat was appeltje eitje en tegenwoordig doe ik het praktisch elke ochtend en avond. En soms tussendoor op mijn dag. Net wanneer het uitkomt.

Februari was de maand van een huidroutine. Elke ochtend en elke avond mijn gezicht en hals schoonmaken. En dan met name de focus op de avond. Dat ik het elke avond zou doen. En de ene keer houdt het in dat ik uitgebreid mijn gezicht sop en drie verschillende nachtcrèmes over mijn gezicht laat passeren, de andere keer kom ik niet verder dan vier wattenschijfjes en een serumpje. Net hoeveel energie ik nog heb.
Hier is het succes wisselvallig. Huidroutines blijven voor mij nodig, omdat ik nu eenmaal allerlei huidziekten heb, maar ik heb er nou eenmaal niet zoveel mee. Ik word blij van een mooie huid, maar het kost mij zoveel. En dan zowel inspanning, als energie en ook geld. Want mijn huid wil gewoon niet. Dus ik blijf ermee aan de gang, maar garantie tot aan de voordeur. (Of tot mijn ijdelheid toch echt weer begint te zeuren.)

Vervolgens kwam de klad erin van wat ik aan wilde leren, tot ik mijn nieuwe coach leerde kennen. Die eist van mij dat ik elke dag om dezelfde tijd -ongeveer- mijn bed inga en er weer uitkom. Dit om mijn slaapritme te verbeteren. Dan val ik makkelijker af en heb ik meer energie. En ja, ik moet toegeven dat ik geen energie heb. Slapen is voor mij al een probleem sinds mijn tienertijd.
In ieder geval... Ik moet in een schema bijhouden hoe het gaat met mijn slaap. Als het lukt is dat vak groen, anders niks. Nou, ik kan je vertellen.... Er zijn al wat kleurcode's bij. Oranje voor wel er op tijd uit maar niet in, of andersom. Rood voor 'te veel om op te noemen wat er mis ging' en geel voor 'netjes er op tijd in en uit, maar halve nacht wakker gelegen'. En mijn logboek is behoorlijk geel, kan ik je vertellen. Ik slaap slecht.
Daarom ben ik nu ook valeriaan en magnesium gaan slikken. En de magnesium gelijk 400 milligram. Bam, dat hakt er gelijk in. Maar mijn schema is nog steeds wel geel.

In april wist ik me geen raad met een nieuw doel. Maar sinds deze week heb ik het: Mindfull schoonmaken. En dan korte stukjes.
Tijdens het maken van mijn tentamens kwam ik regelmatig voor een blokkade te staan. Ik wist me geen raad en kwam niet verder dan wezenloos naar mijn scherm staren. De tijd tikte weg, mijn energie dropte naar het nulpunt en mijn geest raakte verstrikt in negatieve gedachten. Ik had er niets aan.
Dus... Ik ben eens gaan kijken of met volle aandacht schoonmaken dan helpt. En dan maar een kwartiertje, hooguit half uurtje. Pak een spuitfles allesreiniger, maak een sopje en sop je gasfornuis aan de buitenkant af. Of neem de magnetron onder handen. Gooi een borstel door de wc, sop je ramen van je woonkamer eens af. Poets je wierookbranders schoon, lap de tafels.
Kleine klusjes, die in 15 tot 30 minuten gedaan zijn. En omdat jij je zinnen verzet, kom je weer fris en fruitig achter je scherm te zitten.
En het pluspunt is, dat je huis er steeds schoner door wordt, zonder dat je het echt doorhebt. Een helder hoofd en een helder huis. Wat wil je nog meer.

Had ik al gezegd dat beide tentamens de deur uit zijn? Ik ben benieuwd naar mijn cijfers!

Geheel de Uwe,

Mystic M.

De zoete warmte van pijn.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Vandaag had ik in ene een puntje van inzicht.

Ik zat rustig te werken aan mijn tentamen, blij te zijn dat ik meditatie heb ontdekt. Want de druk begint toch wel te komen.

Ja, ik heb nog dik vijf weken. Maar in die tijd heeft mijn dochter ook vakantie, dus dan komt er niet veel van terecht. Zij ziet mij als vermaak station en zal om de drie minuten om aandacht komen vragen. Dus ik kan beter een beetje schoonmaken en lief doen. Misschien met haar naar de kinderboerderij en de speeltuin. Hoe het ook zij... Me concentreren op een (school)boek of een werkstuk zal niet gaan.

En dan staat Frankrijk ook nog op het programma. Ik hoop daar wel nog iets te kunnen doen. Al was het maar gewoon lezen, zodat ik een beter werkstuk kan schrijven. Maar echt garantie geef ik niet. Dus daar moet ik ook nog iets op verzinnen. Zie je de druk?

En ondertussen heb ik wel iets door: Als je het te druk hebt om te mediteren, is het tijd om te mediteren. Dat stond een keer in mijn app, denk nou alsjeblieft niet dat ik zelf zo geniaal ben als woordsmid. -Nu ja, oké. Ik kàn een woordsmid zijn. Alleen niet wat dit aangaat.- Wanneer het druk is om mij heen, sla ik aan het mediteren. Gewoon om wat rust te creëren in mezelf. En dat help. Met kalme gedachten, komen heldere ideeën. En dus ook beter gestructureerde zinnen en werkstukken. Dat scheelt tijd en dus ben ik onder aan de streep beter af. Betere werkstukken, sneller klaar en meer rust in mijn hoofd.

Maar... Vroeger was dat dus niet zo. En dan zocht  ik een andere uitlaatklep, om de gedachten het zwijgen op te leggen. Net zo lang totdat er niets meer kwam. Tot er enkel stilte was. Dat was BDSM.  Door te spelen met mijn pijngrens en er soms net even overheen te gaan, veranderde pijn in een warme gloed van al omvattende aanwezigheid. Er was dan geen ruimte om ergens aan te denken. De stemmen verstomden vanzelf. Die ruimte werd ingenomen door de warmte, die zoet voelde.

Begrijp me goed. Ik ben blij het mediteren te hebben gevonden. Ik hoop mij er verder in te kunnen ontwikkelen en mijn gedachten op die manier tot stilstand te brengen. Maar ik mis het wel, die zoete warmte van de BDSM.

Misschien, ooit. Later. Als ik groot ben.

Geheel de Uwe,

Mystic M

Mediteren tot het NIETS

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ergens halverwege december ben ik begonnen met mediteren.

Sindsdien heb ik welgeteld 1 dag niet een meditatie of bodyscan gedaan. Alle andere dagen ben ik wel op de één of andere wijze bezig geweest met het kalmeren en trainen van mijn geest. De ene dag boek ik daar meer succes mee dan de andere. Dat lijkt me duidelijk.

Soms duurt het een tijdje voordat mijn gedachten willen gaan liggen, hoe erg ik ook op mijn adem probeer te focussen. Soms lukt het gewoon helemaal niet en heb ik de aandachtspanne van een goudvis. En een enkele keer ben ik een volleerd zen-boeddhist en ben ik in hoger sferen. De app die ik ervoor gebruik is er al lang mee gestopt en ik zit of lig nog steeds in mijn houding, volledig één te wezen met wie of wat mij ook in vervoering heeft gebracht.

Maar goed. We kunnen stellen dat ik al jaren op zoek ben naar rust en stilte. Rust in mijn hoofd, stilte in mijn lijf. Want het is daar gigantisch onrustig. Ik durf het toch wel een soort van oorlog te noemen, die zich afspeelt binnen mijn gelederen. Een weerbarstige strijd tussen verschillende emoties en gedachten, die vechten om voorrang in mijn brein en essentie. En ze schreeuwen allemaal tegen elkaar in en door elkaar heen.

Mediteren mocht ik niet vroeger. Om de één of andere reden werd dat thuis als 'fout' bestempelt. Vraag mij niet waarom, het was zo. En volgens mij heb ik het er wel eerder over gehad, dat het niet mocht.

In ieder geval. Omdat alles borrelde en geen weg naar buiten kreeg, ben ik het wezen opkroppen. Ik merk nog steeds met regelmaat dat de onrust die ik voel van het kleine meisje in mij komt, dat naarstig op zoek is naar een manier om zich te uiten. Wanneer ik aan het mediteren ben, komt zij voor mij staan, liggen of zitten. Soms zwijgt ze, soms schreeuwt ze. Geregeld rollen de tranen over haar wangen. En ik kijk naar haar. Ik zing voor haar. Ik houd haar vast. Soms wieg ik haar, een enkele keer praat ik tegen haar. Vaker laat ik haar begaan. Stomweg omdat ik niet weet wat ik met haar aan moet en me afvraag of ze de aandacht wil. Ze weet dat ze mag komen, mocht ze de aandacht willen.

Geregeld loopt ze dus ook weer weg, nadat ze gedaan heeft wat ze wilde. Dan is er tijd voor inkeer en stilte. En dan begint dus pas de echte kunst. Want weet je wat er dan gebeurt in dat brein van mij?! Dan komen de gedachten en ideeën! Het lijkt wel alsof het niet stil mag zijn in dat brein van mij! Echt elke keer dat ik in rust ben, gefocust op ademhaling, in en uit. Steeds rustiger, steeds trager. Steeds meer verwordend tot een open ruimte van licht en stilte. Ik betreed die ruimte, wordt er één mee, ga erin op. En.... Pats!! De ideeën vliegen door het universum en besluiten te gaan nestelen in mijn brein. En beginnen rustig op me in te praten. Ik lig daar immers toch niets te doen, dus ik heb wel even tijd.

Dat wil ik even niet!! Ik wil juist even stilte in mijn kop! Helemaal nergens aan denken, gewoon zijn. Steeds meer opgaan in mijn ademhaling, net zolang tot ik zelfs die niet meer opmerk en volledig verdwijn in het zijn.

Geheel de Uwe,

Mystic M.

Stop met het claimen van de feesten

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Morgen begint het gewone leven weer, pasen is voorbij.

Een feest waar mijn dochter naar uitkeek. Een grote reden daarvoor zal zijn dat het inhoudt dat we met een groot deel van de familie gaan lunchen. En dat de hoofdkleur geel is. Dat is de favoriete kleur van mijn dochter. O. En uiteraard de chocolade-eitjes. Dochterlief is echt verzot op chocola. Maar omdat ze er nogal druk van wordt, mag ze het niet vaak hebben.

En weet je wat er ook over is? Mijn ergernis die iedere keer weer oplaait bij dit soort feesten. Mijn ergernis rond het gekissebis over wie het meeste recht heeft op een bepaald feest. En eigenlijk alle feesten rond zonnewendes zijn daar gegadigden voor. Dus ook het paasfeest.

Uiteraard claimen de Christenen het omwille van de opstanding van Christus. En ik heb er helemaal niets op tegen. Vier wat je wilt vieren, maak er een mooie gedenkdag van met zijn allen. Maar claim het niet als alleen van jou! Want je hebt nog steeds een paas-tak met allemaal kuikentjes eraan en haasjes en konijntjes. En je eet nog steeds half Barneveld leeg wat betreft de eieren. En dat zijn toch echt overblijfselen uit een oude, heidense traditie.

Kunnen de heidenen het dan opeisen als van hen? Want er waren langer en eerder heidenen dat Christenen. Ook hier luidt het antwoord neen. Simpelweg omdat er meerdere stammen en dus meerdere tradities en gewoonten waren die het feest verschillend uitvoerden. Dus welke was dan als eerste en welke is de juiste?

Daarnaast... Het heeft allemaal zijn oorsprong in het vieren van zaaifeesten, oogstfeesten, standen van de on, reizen van de maan. Kortom... het hele universum en onze plek daarin komt voorbij. Ik ken geen enkele religie of levensbeschouwing die rond de standpunten binnen het jaar geen feesten heeft. Die niet leven met de natuurlijke cyclus en daar (al dan niet religieuze) duiding aan geeft. En zeker in de delen van de wereld waar er echt grote verschillen zijn tussen de seizoenen, worden daar riten en feesten omheen gebouwd.

Persoonlijke conclusie? Waarschijnlijk werden er al paasfeesten en -vuren gevierd nadat de eerste aap het een goed idee vond op die boom uit te komen zetten en op twee benen te gaan lopen. De traditie is in de tussentijd waarschijnlijk nog tig keer veranderd, van inhoud gewijzigd en anders geduid. En de kans dat we het paasfeest over twee eeuwen nog vier op de manier en met de lading van vandaag de dag acht is zeer onwaarschijnlijk.

Dus: Nog een zalig pasen, gezegend pesach en heilig Eostre mensen!!!

Geheel de Uwe,

Mystic M

'Lief'

 'Lief'

Ik heb je lief

Zo intens lief

Ja, lieve lezer

Ik heb het over jou

Ik heb je lief

Zonder pretenties

Zonder voorwaarden

Zonder achterliggende gedachte

En ik hoef er niets voor terug

Ik heb je lief

Omdat jij bent wie je bent

Omdat je er mag zijn

Hier en nu

Volledig hoe je bent

Met al je mooie kanten

En -mijns inziens juist- je schaduwkanten

Ga lekker zitten

Aan het vuur dat mijn liefde heet

Verwarm je eraan

Laaf je eraan

Ik heb je lief

03-04-2023.

Geheel de Uwe, Mystic M

Spirituele Stalker Update

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Een update aangaande mijn spirituele stalker. De energie is namelijk veranderd.

Ja, de stalker komt nog steeds langs. En ik denk nog steeds dat dit deels mijn eigen schuld is. Stomweg omdat ik de energie als prettig ervaar en de deur dus ook niet dichtsmijt. Dan kan ik een kilo wierook opstoken om het te verwijderen, maar ik houd zelf de deur open.

Desalniettemin... De energie veranderd. De seksuele lading is grotendeels verdwenen, al komt die nog steeds af en toe langs. De aaien gaan hoofdzakelijk over mijn haar, soms lijken ze mijn hersenen te masseren. (Ja, dit klinkt raar. Maar laat ons wel zijn, het hele idee van een spirituele stalker is vreemd te noemen, dus dit kan er dan ook nog wel bij.) Ook gaan de handen steeds vaker over mijn rug heen, om me wat rillingen te bezorgen. Het was en is fijn.

En ik ben weer in verwarring. Want één: Degene die van wie ik vermoedde dat hij het was, praat sinds een aantal weken tegen me. Hij praat af en toe zelfs uit zichzelf eerst. Hij zoekt het contact indirect op. Meestal legt hij via een omweg contact. Of hij reageert op iets dat ik in het algemeen gezegd heb, om daar op te reageren en dan wel het oogcontact met mij te zoeken. Een andere keer zegt hij uit zichzelf iets in het algemeen, let een beetje op hoe ik reageer en kijkt naar mij als ik zit te knikken. Ook een manier is door kleine dingen die ik zeg te herhalen.

Zo zei ik ergens in de ochtend dat ik het Goddelijke kan ervaren in de schittering van het water. In de middag lessen haalde hij dat schitterende water weer aan, zij het in een andere context.

We hebben in ieder geval iedere dag dat we elkaar tegen komen actief contact met elkaar. Dus hij kan doen wat hij wil. En ook vragen wat hij wil. Dat doet hij niet, het blijft - zij het veel gezelliger dan ooit te voren- gewoon algemeen. Met verschrikkelijk veel lol, raakvlakken en gelach.

Twee: Gisteren hadden we les. Ik zit in mijn bank, hij in de zijne, een stukje van mij verwijderd. Ja, we hebben geregeld oogcontact. Het viel me wel vaker op dat als ik de klas rondkeek zijn ogen al mijn richting op stonden. Wat mij dan weer verlegen maakt en me weg laat kijken. Een beetje kinderachtig is dit eigenlijk wel. Maar ach, het heeft ook weer iets heel grappigs.

In ieder geval... Ik kreeg in de middag weer aaien over mijn rug. Heftig en intens. Ik kon een huivering niet onderdrukken en begon me er zelfs een beetje voor te schamen. Gelukkig leek het er niet op dat iemand het in de gaten had. Mocht het wel zo zijn, dan hebben ze het aan mij in ieder geval niet laten blijken. Maar toen ik die rilling had en de ergste huivering te boven was, keek ik in ieder geval zijn richting op. Niets. Hij keek naar de leraar, met zijn hand omhoog omdat hij ergens iets over wilde zeggen. Uit niets leek te blijken dat hij ook maar een seconde aandacht aan mij besteedde.

Dat zegt dan dus weer dat hij het niet is. Tenminste, dat denk ik. En dat is goed nieuws dan, want dan is hij dus wel eerbaar bezig. Hoe hij dan ook bezig moge zijn. Hij doet in ieder geval geen sneaky dingen.

Maar wie is de stalker dan wel?

Dit wordt nog eens een hele aflevering voor een verschrikkelijke, horror en pseudo-paranormaal psychologische soap. En dit keer waar gebeurd.

Geheel de Uwe,

Mystic