In de speeltuin
Dochterlief is aan het rondrennen. Ik hoor waar ze is. Uiteraard in de buurt van het water. Kan ook niet anders, ze is de dochter van een zeescout. Rondrennend in bikini vermaakt zij zich.
Ik lees. Giphart of mij boekje over Taoïsme. Maar na een tijdje neem ik ouderwets mijn schrift en pen ter hand. Ik schrijf. En als ik ondertussen iets heb ontdekt dan is het wel dat met de hand schrijven zeer sereen is. Het brengt me naar de kern, verinnerlijk. En omdat ik niet gestoord wordt door internet, kan ik niet in voorbij komende banners verleid worden tot een aankoop, of een bieding op marktplaats.
Maar het valt op. Menigeen loopt met zoemend scherm van een mobiel -ik nu ook-, maar met de hand zie je niemand meer schrijven.
Ik kijk nog eens naar mijn dochter, die heerlijk aan het spelen is. En ik weet… Schrijven met de hand maakt mij gelukkig. Het dwingt mij tot focus, de kern. Ik kom terwijl mijn hand over het papier glijdt tot de beste teksten. Later kan ik het altijd nog over tikken en er de laatste wijzigingen in aanbrengen.
Geheel de Uwe
Mystic M
