re(ad)view 'Nooit Alleen'.

‘Nooit Alleen’ Loes den Hollander

Uitgeverij Karakter, ISBN 978 90 5965 2040

Uitgave naar aanleiding van de maand van het spannende boek 2013

Aline en Giel zijn getrouwd en hebben het prima.

Het eerste scheurtje komt wanneer hij zijn baan kwijt raakt en daarbij zijn ego en zelfvertrouwen hevig gekrenkt worden. Maar daar wordt hard aan gewerkt. Daar komen ze wel overheen.

Ze wonen in een leuke buurt, met nette huizen. En de buurvrouw is ook een aardig mens.

Alhoewel, een beetje vreemd is ze wel. Ze lijkt meerdere karakters te hebben. En ze beweert allerlei rare dingen. Zoals dat ze de dood voor de deur heeft zien staan. Een beetje raar dus.

Of zit er toch een spoor van waarheid in al haar rare beweringen? Is er echt meer aan de hand met Giel dan dat Aline in eerste instantie zou willen toegeven? En waarom vindt buurvrouw Guusje Giel zelf zo interessant?

Dit boek wordt in juni gegeven om de crimi boeken te stimuleren. Met name de literaire thrillers van Nederlandse bodem. Al kreeg ik het boekje bij aankoop van twee Engelstalige fantasy boeken en één Engelse Sci-Fi.

De verkoopster gaf aan Den Hollander wel een aardige schrijfster te vinden. Ik ben het met de verkoopster eens. Den Hollander is wel een aardige schrijfster. Maar zal niet in mijn top tien terecht komen.

Het boek begint met een pakkend intro. Heel poëtisch en het spreekt tot de verbeelding.  Dit poëtische weet ze echter niet vast te houden. En het wordt snel duidelijk wie er dood gaan en wie het gedaan heeft.

Het is echter een leuk boekje om tijdens de vakantie te lezen op het strand. Niet al te diep nadenken en lekker lezen, terwijl je een cocktail leeg slurpt en bruin wordt.

re(ad)view De Peetvader

'De Peetvader' door Mario Puzo.

Originele titel: the Godfather.

De opkomst van de familie Corleone in Amerika en de maffia-wereld. In dit dik 400 pagina’s tellende boek wordt uitgelegd waarom Vito Corleone Sicilië verliet en naar Amerika is gegaan. Ook wordt verhaald hoe en waarom hij de maffia in is gegaan. Hoe hij groot is geworden en de wereld naar zijn hand heeft weten te zetten. Zijn verdriet verteld dat zijn ene zoon Sonny te heethoofdig is en eigenlijk niet geschikt om aan het hoofd van de groep te staan. En de andere zoon  Michael wenst niet het bedrijf in te stromen.

Echter, de opvolger wordt doodgeschoten. En wanneer de vader ook het ziekenhuis in beland en Michael zelf ook gewond raakt en moet vluchten, ziet hij geen andere weg dan zijn vader op te gaan volgen. Ook dit gedeelte wordt uitgebreid verhaald en kleurrijk verteld.

Ondertussen is het beter bekend als film dan boek. Het boek was er echter echt eerder.

Ook is het boek iets anders dan de film. In de film komen een aantal personen niet aan bod of nauwelijks, terwijl deze in het boek toch besproken worden. Deze besprekingen geven een goede extra kijk op hoe het er in de familie Corleone aan toe gaat en maakt hen menselijker en sympathieker.

Ook zitten in het boek saillante en pikante details. Seks wordt niet gemeden en een aantal keer beschreven. Zeker als je even bedenkt dat het boek uitkwam in de jaren 60 en dan ook nog in Amerika, is het best een uitdagend boek.

Ik heb helemaal niets met crimi. Maffia laat me koud, ik wil er niets mee te maken hebben. Puzo kon ik niet naast me neer leggen. Terecht een klassieker. Lezen is mooi en leuk, met een schrijver als Puzo in de buurt.

Markeren

Laat mij je merken,

Elke nacht die we samen zijn.

Tanden, nagels,

Bijtend, krassend, zuigend.

Een trouwring hoef ik niet,

Maar wel een blijvend teken.

Een teken dat ik bij jou hoor.

En jij bij mij.

Ik probeer steeds de angst te verjagen. En iets in mij zegt rust te krijgen, wanneer er een tastbaar teken is als bewijs dat wij bij elkaar horen.

Die gedachte verwerp ik ook direct weer. Zet hem weg als kinderlijk en onzinnig. Het is geen oplossing voor de ziekmakende angst om je kwijt te raken.

Er zijn zoveel vrouwen mooier dan ik. Zoveel dames slimmer, attenter en minder gecompliceerd dan ik. En daar zullen zat vrouwen tussen zitten, die op jou zitten te wachten. Op jou sexy stem en de rust die je uitstraalt. De trouw en het beest in bed.

Hoe lang duurt het nog voordat jij dat ook ziet en mij aan de kant zet.

Daar komt mijn manie vandaan. De behoefte je te merken. Ter teken aan al die andere dames die naar je kijken. ‘Pas op dame. Deze is bezet. Waarschuwing: Wat hem uit passie en pure lust is overkomen, kan ik jou aandoen in het kwadraat op een negatieve wijze’.

Ik overschreeuw mijn eigen angsten. En denk dat te kunnen verbloemen met een markering. Dat weet ik ook wel. Maar hoe verjaag ik die angsten in mijn hoofd?

Facebook raadt mij aan....

Voorgestelde sites om lid van de worden:

Volgens FaceBook is ‘A Beautiful Day Magazine’, met de app ‘I Do’ HET voor mij. Ik zou daar alles vinden om die ene dag super speciaal te maken. (Met als gevolg dat die speciale dag er hetzelfde uit zou zien als de speciale en o zo unieke dag van al die andere stellen die aan die sites en app doen. (Maar dat ter zijde.)

Euhmmmm. Alles leuk, lief en aardig. Maar wat moet ìk daarmee? Ik wil helemaal niet trouwen.

Begrijp mij goed. Zij die dat wel willen, moeten dat lekker doen. Wees gelukkig, trouw. Maak er een mooie dag van met al die mensen die je aan het hart liggen, feest en maak mooie foto's. 

Maar dat is niet helemaal voor mij weg gelegd.

Reden? De wet. Ik heb gekeken naar de wet waar je 'ja' tegen zegt. Een wet uit 1880. (Of was het 1886? Ach, detail.) Een wet die in de kern zeer vrouw-onvriendelijk en alles behalve rechtvaardig is.

Er zijn wat sub-wetjes gemaakt sinds 1960 die de boel wat eerbaarder maken. Maar als je sec gaat kijken, moet ik alles doen wat hij wil. OOK als ik ècht hoofdpijn heb, heb ik hem zijn zin te geven. (Andersom niet.) Bij de wet is de man gerechtigd het volledige salaris dat de vrouw binnen haalt op te eisen. Vervolgens moet hij dan wel weer een deel afstaan voor het huishouden. Maar wel deel staat er niet bij vermeldt. En vijf cent is ook een deel…

En zo kan ik met nog een aantal onderdelen doorgaan.

Vandaag de dag zal er geen rechter zijn die de man in het gelijk stelt als hij inderdaad het salaris opeist en een schamele vijf centen aflevert voor het huishouden. Maar het gaat om waar ik ja tegen zeg. En de essentie is in de wet nog steeds aanwezig. De wet  aangaande de huiselijke situatie, is alles behalve gelijk of eerbaar. (Kinderen na scheiding bv. Hoeveel vaders zien hun kinderen nog? Ook oneerlijk.)

Ze hebben het er in Den Haag over dat de ontslag-wet ouderwets en achterhaald is? Begin eens met die wet over trouw. Maak dat eerst eens bespreekbaar. Herschrijf deze. Op zo’n wijze dat het gaat om persoon X en persoon Y., zodat er geen apart homo-huwelijk meer is. Dat is niet meer nodig.

Alles moet op gelijke basis. En of het dan een man en een vrouw zijn die deze wet aan hun leven willen toevoegen, of twee mannen of vrouwen, maakt dan niet meer uit.

Maak het verboden om ‘gewetensbezwaren’ te hebben bij het voltrekken van een homo-huwelijk en schrijf die bezwaren de boeken in als wat het is: Werk weigering. En werkweigering  mag niet. Punt. Jij weigeren? Prima. Maar dan zit je thuis, zonder uitkering te weigeren.

Wanneer een moslim en een christen trouwen, mag je ook niet weigeren onder het mom van gewetensbezwaren. Wanneer een bruin en blank persoon trouwen, ben je racistisch wanneer je dat weigert te voltrekken. Ik snap derhalve echt niet, waarom een huwelijk tussen twee mannen of twee vrouwen wel geweigerd mag worden. Wanneer jij een deel van het omschreven werk niet kunt doen door gewetensbezwaren, moet je ander werk zoeken. 

Maar goed. Als ze die wet eerbaar een eerlijk maken, ren ik echt wel naar dat stadhuis. Maar zolang we nog een wet hebben die racistisch is en met weet ik het hoeveel maten meet, zeg ik geen ja.

Dus euhm…. Zo’n app? Neuh, laat maar waaien.

Einde oefening?

Zo. Het hoge woord is eruit. 

Verteld dat ik een beetje vast zit in de stage en niet veel kan leren. Dat ik wel genoeg psychologische profieltjes heb gemaakt en dat ik het moeilijk vind om met iedereen om te gaan.

Er is geantwoord dat het jammer is als ik weg ga. Het festival is er immers al over zes weken.

Er is voorgesteld om te kijken of ik misschien andere dingen kan gaan doen. Daar krijg ik van de week een mail over. En anders mag ik maandag afscheid komen nemen.

Kan ik op mijn andere werk zeggen dat ik een dag extra kan komen werken.