Lieve leukerds en leuke lieverds,
Ik heb een nieuw doel in mijn leven. Een doel waar ik al een tijdje mee speel, maar nog niet echt mee aan de gang ben gegaan. En nu is het tijd om dat te gaan doen. Namelijk: Een stijlvolle dame worden. (Alsjeblieft, houd op met lachen. Ik meen dit serieus.)
Wat houdt dit precies in?
Ik wil graag elk (al dan niet lokaal) accent dat ik in mijn leven heb opgepikt mijn stem uit krijgen. Ik wil keurig net Algemeen Beschaafd Nederlands bezigen, met de bijbehorende woordenschat. Zo min mogelijk leenwoorden uit andere talen, alleen woorden die kies zijn en geen gevloek en getier meer. Verwijzingen naar 'nachtelijke bezigheden' komen niet meer uit mijn mond. Noch als grap, noch als vergelijking. Ik kan beter.
Ik doe hard mijn best om aan mijn lichaamshouding te werken. Afvallen ben ik eeuwig mee bezig, maar ook hoe ik sta en beweeg gaat er nu bij. Ik mag gezien worden. Die naar binnen gekeerde blik en bolle rug zijn klaar. Rechte rug en neus in de luch(t)!
Waarom?
Het wordt tijd dat ik laat zien wie ik daadwerkelijk ben. En dat is een dame van niveau. En daarmee wil ik niet uit de hoogte klinken, het werk- en denkniveau zijn ondergeschikt aan hoe netjes jij je gedraagt, dat staat er los van. Nee, het gaat er echt om hoe ik mij verhoud ten opzichte van de rest van de wereld en hoe ik me daarbij uit. De woorden die ik gebruik, het beeld dat ik van mijzelf wil schetsen. Hoe ik me gedraag.
Vroeger
Als 17, 18 en 19 jarig meisje dat van toeten noch blazen wist moest ik mij staande houden in een kroeg vol truckers, bikers en een paar verdwaalde militairen. Daar had ik dus geleerd om grof uit de hoek te komen, hoog van de toren te blazen en me heel sterk op te stellen. Of ik dat ook was? Natuurlijk niet. Of de heren doorhadden dat ik toneel aan het spelen was? Eerlijk gezegd geen idee. Wat ik wel weet is dat het destijds relatief werkte.
Dat grofgebekte, soms seksistische gedrag ben ik altijd blijven vertonen. Eerst omdat ik dacht dat dit nodig was, later omdat ik er simpelweg niet meer bij stilstond en het ook het enige is dat ik ken. Maar gelukkig ben ik er nooit mee geweest en de laatste tijd begint het steeds meer te wringen. Ik wil dit serieus anders gaan doen.
Hoe aan te pakken?
Eerlijk gezegd heb ik daar maar een vaag idee over. Vloeken deed ik al niet. Ik heb het over ships en fudge, al vind ik de officiële echte termen eigenlijk helemaal niet erg. Je moet toch op een manier je frustratie kwijt. -Al vind ik dat de mens tegenwoordig wel erg snel gefrustreerd raakt en met allerlei termen begint te smijten.- Schelden met ziekten heb ik volgens mij nooit gedaan. Ik begrijp daar de meerwaarde simpelweg niet van en ken wel de uitwerking die een aantal van die gebezigde ziekten kunnen hebben. Ik heb iets te veel respect voor hen die eraan zijn overleden en hun nabestaanden, om daarover te gaan beginnen in mijn frustratie.
Maar zoals eerder gezegd kan ik wel wat doen aan mijn lichaamshouding en de woordkeuze. Proberen netjes te praten en nog eens kritisch te kijken naar mijn kledingkast.
Misschien moet ik daar eens wat hulp bij vragen, van iemand die ik als stijlvol beschouw. -Zou mijn overbuurvrouw daar eens bij willen helpen? Zij ziet er altijd zo goed uit.- Ik weet het nog niet helemaal.
Net zoals mijn opleiding -waar dit besluit een direct gevolg van is- is dit een kwestie van gewoon gaan doen en gaandeweg aanpassingen maken en zien waar het schip strand.
Geheel de Uwe,
Mystic M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten