Lieve leukerds en leuke lieverds,
Eindelijk.
Sinds weken en weken heb ik vannacht weer eens echt gedroomd.
Dus droom ik dat ik in oud Hoog Katharijne loop en wordt aangesproken door een wat fanatieke jongedame, met felgekleurde ogen.
´Mevrouw, mevrouw. Wat denkt u van dierproeven?'
Ik zie dat ze van alles aan heeft dat naar dierenleed verwijst. En de make up is kinderlijk en bewust zo opvallend.
Weet je, hier heb ik geen zin in. Ik heb nooit zin in dit soort discussies. Ik wil geen verhaal over waarom ik mijn haar alleen nog maar met water moet wassen, Toos make-uploos moet worden en veganistisch moet eten en leven.
Ik gebruik make up die niet op dieren is getest (dat check ik), zo veel mogelijk natuurlijke ingrediënten bevat die niet schadelijk zijn op wat voor manier ook, parabenen, sulfaten en onuitspreekbare termen worden gemeden en ik eet vagetarisch. (Vagetariër, noun, een persoon die dan weer vegetarisch, dan weer vis en/of vlees en een enkele keer veganistisch eet, uit oogpunt van welzijn en milieu.)
Ik maak zelf wel uit wat ik doe, ik wil jou ook niet mijn ideologie opdringen.
Dus ik zeg tegen haar dat ik daar niet zo veel van denk en daar ook geen behoefte aan heb.
Schreeuwend loopt ze me achterna. Ze begint zelfs te brullen dat de bontkraag die er op mijn rode jas zit (eenieder die mij geregeld ziet wel bekend) 100% dierenleed is. Ik stop, kijk haar aan en lach haar vierkant uit. Het is een jas van Hell Bunny. Zoek maar op, die doen niet aan dierenleed.
Toch rent ze me weer achterna en werkt me tegen de grond.
Zelfs in dromen willen mensen mij vertellen wat ik wel en niet moet doen. Blijkbaar iets dat mijn (onder)bewustzijn erg bezighoudt.
Goh. Zou ik mijn biografie moeten schrijven? En zou één der thema's autonoom kunnen leven zijn?
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten