Lieve leukerds en leuke lieverds,
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Ik leef nog steeds en ook ik heb de feestdagen weer overleefd. Vraag niet hoe. Ieder jaar begin ik er meer weerzin voor te ontwikkelen. Het wordt steeds ingewikkelder, lijkt.
Ik heb het jaar goed mogen afsluiten. De presentatie waar ik 4 december over gelogd heb, is goed gegaan. Ik kreeg het voor elkaar om de basis van PowerPoint te leren kennen. Het bleek redelijk simpel te zijn. Al zal het nooit mijn grote liefde worden en laat deze tekstschrijver de opmaak liever over aan iemand die dat leuk vindt en daar verstand van heeft.
Desalniettemin heb ik in een week tijd een zinnige presentatie weten te houden, waarin ik meer informatie heb verwerkt dan dat ik in tien minuten vertellen kon. Maar daar schijnt bijna iedereen last van te hebben. Dus dan is er eindelijk eens iets waarin ik net zo normaal ben als de rest van de wereld. Ik heb dus drie weken voor niets met een knoop in mijn buik gelopen. De presentatie zelf ging prima en die knoop in de maag verdween spontaan toen het eenmaal gedaan was. Onder aan de streep heb ik er een acht voor gekregen, dus het was iets zinnigs.
Vervolgens mocht ik aan de bak voor mijn essay voor Ethiek. Dat was een hele kluif, waar ik mij vol passie op gestort heb. Als ik ondertussen iets ontdekt heb, dan is het wel dat ik filosofie -waar ethiek een onderdeel van is- erg leuk vind. Het drijft me ook tot waanzin, want het is soms erg ingewikkeld. En de helft van de schrijvers zal het echt niet simpel zeggen -ondanks dat dit wel kan- als het ook op wollige, ingewikkelde en onnavolgbare wijze kan. Maar het lezen, erover peinzen, nog eens lezen, informatie erbij zoeken, nog eens lezen en dan een mening vormen vind ik fantastisch. Er gaat een wereld van mogelijkheden en opties voor mij open. Ik heb het gevoel dat ik vlieg en dat ik eindelijk een weg insla die past bij wie ik ben.
Ik had ervoor gekozen om de rijksten der aarde, die het overal voor het zeggen hebben, te vergelijken met draken. Dat ze meer vergaren dan ze ooit op kunnen maken en dat dit ten koste van alles en iedereen gaat. Dat ze van de wet hun ethiek maken, al is per ongeluk het stukje waarin ik het erover had dat ze die wet ook nog beïnvloeden om hun verschrikkelijke agenda door te kunnen voeren vergeten. Dat is ergens in het redigeren en samenvoegen van de verschillende versies verloren gegaan. En daar heb ik wel wat verdriet van, want belangrijk vond ik het wel.
Desondanks heb ik een prachtige repliek gekregen en mag ik trots zijn op het cijfer, een negen.
Ik mag 2023 dus afsluiten in dankbaarheid voor mooie cijfers.
Het nieuwe jaar is stormachtig begonnen. En dat is niet alleen in letterlijke zin. Ik vraag me af of -nu ze de storm van gisteren Henk genoemd hebben- de volgende storm toevallig Ingrid gaat heten. Dan zijn ze weer samen.
Maar er is aardig wat mail verkeer die veel doet met mijn emoties. Dingen die gebeuren met mensen die ik liefheb, kleine wijzigingen die zijn doorgevoerd waarvan ik van slag raak, mensen die langzaam anders op mij reageren dan ik tot nu toe gewend ben.
Ik lijk een nieuwe weg in te slaan. Ik had al het gevoel dat mijn leven weer een wending aan het nemen was. Dat ik geestelijk en mentaal aan het groeien ben. Maar ik heb het idee dat er nog wat op stapel staat dit jaar. Dat is mooi en beangstigend tegelijk. Er staat nog wat op stapel. Ik hoop dat het ten gunste is.
Geheel de Uwe,
Mytsic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten