Het schijnt niet te mogen, dat ik een hip, trendy en bij de tijd toestel heb.
Nog geen anderhalve maand geleden heb ik 180 euro uit gegeven, aan een Samsung Galaxy Ace. Was even hannesen, maar ik begrijp het nu. Zelfs ik zit nu aan What's app. En ik heb op aanraden van mijn intercedente een facebook. Al vind ik dat verschrikkelijk.
Maar terug naar de foon. Ik ben blij. Slim telefoontje, handzaam, mooi.
Vandaag ga ik met de trein terug van vriend-lief naar huis. Ik zeg nog dat ik hem sms, zodra de telefoon aan de oplader ligt. De batterij is leeg. (Nadeel aan een android. De batterij is mega snel leeg. Maar dat is tot nu toe het enige nadeel dat ik erop gevonden heb.)
Naar huis in de trein. Niets aan de hand. Waarschijnlijk is het bij het van het perron af lopen iets gebeurd. Mijn tas begint in ene te lekken. Oftewel: Waterfles is leeg.
Op de hoek van de straat laat ik alles voor wat het is en richt me op mijn spullen. Ik begin in blinde paniek mijn tas leeg te halen. Boek heeft waterschade, agenda is door en door nat. Maar dat boeit mij even niet. Ik ga in blinde paniek de zij-vakjes af. Want daar stop ik normaal gesproken mijn telefoon. Dit keer dus niet. Die zat in zijn hoesje onder in de tas.
Hoesje is doorweekt. Met koude handen trek ik mijn mobiel zijn hoesje uit. Nat. Ik ren naar huis, sprint de trap op en ga op mijn bed zitten. Bijtend op de lip, kijk ik naar de achterkant. Druppels. onder andere op de camera. Dat voorspelt niet veel goeds. Met trillende handen haal ik het achterkantje los. Ook aan de binnenkant van het achterkantje en op de batterij zit vocht. Dus dat vegen we direct droog. Batterij eruit. Ook op de simkaart zit een druppel. Die vegen we met supersonische snelheid weg, terwijl de adem in de keel stokt. de simkaart wordt eruit gehaald. Een minuscuul klein druppeltje, dat verwijderd wordt. Vervolgens zetten we de telefoon weer in elkaar en leggen deze aan de accu. Hij wil niet aan. Zwart scherm, geen geluid.
Checken of een ander stopcontact werkt, door daar een ander apparaat van sap te voorzien. Het andere stopcontact doet het, telefoon er dus aan. Geen reactie, wanneer er een poging wordt gedaan tot het maken van contact.
O wacht, we herinneren ons in ene iets. Wanneer de batterij op is en aan de stekker wordt gelegd, kan het een paar minuten duren voordat er contact gemaakt wordt. Dus, accu aan en wij ijsberen een aantal minuten door Alkmaar heen en weer. (Ben maar even naar de super gegaan.) We proberen het opnieuw. Nakkes, nada, noetsie. Geen reactie, zwart scherm.
Nu ligt het toestel onder de kachel. Hopen dat droge helpt. Online las ik, dat ook de batterij kapot kan zijn. Maar dat weet ik nu nog niet. Eerst maar eens een avond onder de kachel. En dan opladen. Hopelijk doet hij het morgen weer. Zo niet, dan hopen dat ik ergens kan testen of het de batterij is. En dat blijkt dat enkel de batterij is overleden. Die dingen zijn niet zo duur. En anders... Dan mg ik blijkbaar geen hip toestel hebben of zo. Want twee jaar geleden, toen ik mijn eerste internet telefoon kocht, was die ook binnen twee maanden stuk.
En ik doe nog wel zo voorzichtig! Maar het schijnt niet te mogen. Iedere keer wanner ik iets moois koop, gaat er iets mee mis. Er komt een bluts in, er zit binnen een maand een kras op.
En sinds ik aan de mobieltjes ga die internet hebben, gaat de telefoon snel stuk.
Tuurlijk. De kwaliteit is niet meer wat het was. Tien jaar geleden kocht je een koelkast. Maar die kon je van twee hoop op beton laten vallen. Je liep naar beneden, haalde de onderdelen op, zette het ding weer in elkaar en kon bellen. Wanneer je pech had zat er een streep in het beeldscherm of moest je de batterij vervangen. Dat was het dan wel. Wanneer je telefoon zwemles kreeg in de wasmachine, legde je de losse onderdelen op de kachel. Even stomen. Na een dag kon je je gang weer gaan.
Nu leg je de telefoon naast je aquarium en hij doet het niet meer. Wanneer je telefoon van de salontafel valt schiet er iets los en kun je fluiten naar je garantie. Je dient ermee om te gaan als ware het een kindje. Nee, sorry. Een kindje kan meer hebben. het is niet mijn bedoeling kinderen te beledigen. En een kind kan een paar druppels water aan. (Al is het nog steeds niet raadzaam een kind te laten vallen. Maar ik heb mij laten vertellen dat elke ouder wel een zijn/haar kind laat vallen. (Met alle stress van dien.) En het kind overleefd dat prima, zonder erop volgende schade.)
Ja, ik ben gefrustreerd. Ik heb een telefoon nodig. En ik was met dat hippe ding overal en nergens aan het solliciteren. Dat was erg handig. En nu kan dat niet meer.
Als de telefoon stuk is, gebruik ik mijn oude Samsung weer. Ik ga toch naar een ander provider. Dan zonder internet. Voor mij dan geen mega telefoontjes meer. Voor mij dan weer die simpele.
Maar hopelijk, weet mijn telefoontje toch nog ergens zijn zwemdiploma op te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten