Stand van Zaken

Vandaag heb ik een gesprek gehad met het uitzendbureau. Over mijn herplaatsing en hoe nu verder.

Het goede nieuws is dat ze me nog drie maanden moeten geven om een andere functie te geven. Ik ben namelijk tussen de vijf en tien jaar in dienst bij het uitzendbureau. Was dit minder dan vijf jaar geweest, dan hadden ze maar een maand. En dat is, gezien de huidige economische toestand, wat krapjes. En dat is dan zacht gezegd.

De dame waar ik een gesprek mee had was eerlijk. Recht door zee. Niet om de hete brei heen draaien, gewoon zeggen waar het op staat. Dat houdt in dat ik minder leuke dingen te horen kreeg. Maar ook was ze gelijk heel helder. Ik weet precies waar ik aan toe ben. En het wordt bikkelen.

Ze zei dat, wanneer ik met mijn profiel vier jaar geleden was gekomen, ze er geen probleem in had gezien. Ze durfde me toen een baan te garanderen. Met wat er de laatste tijd gebeurd is, durft ze dat niet meer. Ik moet volgens haar ook niet op één paard wedden. Ik moet me ook tot het UWV wenden en profielen aan maken op sites die over vacatures gaan. Ik neem aan dat je begrijpt over wat voor sites ik het heb. Ik ga geen reclame voor de betreffende sites maken.

Ja, ik weet het. Ik ben nogal tegenstrijdig in of ik reclame maak of niet. Er zijn merken en bedrijven die ik te pas en te onpas bij name noem en afkraak of de hemel in prijs. En op andere punten ben ik principieel, ik noem de naam niet. Dat dit wispelturig is, zal ik ook niet ontkennen en menig psycholoog zei dat dit niet kon. Te veel tegenstrijdigheden om een psychisch profiel te zijn, in plaats van, hoe noem je dat... Bij gebrek aan een beter woord maar aandacht-vragerij. Iets dat niet bij meerdere volwassenen voor komt. Welnu, ik ben gewend de enige te zijn, ik ben en blijf een vat vol tegenstrijdigheden. En de tijd van puber ben ik toch echt wel voorbij. Had ik trouwens al verteld dat mijn moeder (kleuterleidster oude kweek) vond dat ik en sich als puber mee viel? Het was eerder het ziektebeeld van mijn huid en handicap dat moeite veroorzaakte. Oftewel: ik was een ziek kind en dat was het probleem. Niet het puber zijn.

Terug naar waar het om gaat... Mijn werk verhaal. Makkelijk wordt het niet. Ze zei er wel bij dat mijn handicap daar geen debet aan was. Maar wat ik wel en niet kon. Ik ben goed in wat ik doe. Maar dat is een klein groepje. Ik ben niet echt breed inzetbaar. En dat is op het moment een probleem. Dus ik zal moeten knokken om weer aan een baan te komen. Ze zei ook wel dat ik heel eerlijk over kwam. En dat is weer een pluspunt. Ik weet wat ik wel en niet kan en ben daar direct in. Ik geef goed aan waar de grenzen liggen en ik heb een moraal. Het spreekt dat ik daar niet overheen wil gaan.

Ik hoop dus maar dat de goede vriend die ik heb aan zijn aangeboden baan komt. Sowieso voor hem, want hij klonk echt blij over de man die hem de baan had aangeboden. daarnaast ook voor mij. De man vroeg hem namelijk of hij nog mensen die enthousiast waren over het opzetten van een nieuw bedrijf. Mensen die grenzen wilden verleggen, wilden leren en een mooi product op de markt willen zetten. Volgens mijn maat  is het een bedrijf waar ik op mijn plek zit. Ik hoop het maar. Ik wil het echt graag proberen.

Wanneer ik niet binnen drie banen een andere baan heb, zullen we afscheid van elkaar moeten nemen. Dat houdt dus in dat ik dan in de WW kom. En met mijn huur is dat een probleem. Dus ik hoop maar dat dat er niet van komt.

Meer slecht nieuws? Ja, natuurlijk. Ik ben erachter dat ik zoveel ben aangekomen dat ik weer richting slecht lopen ga en eventueel mijn stok weer nodig heb.

En verder ben ik zo stom geweest in een boetiekje een jurk te kopen. Ik kwam er bij de kassa achter dat deze 209 Euro kostte, maar durfde er niets van te zeggen. Want ik was eerder zo enthousiast. Ik belde later op om te vragen of ik ruilen kon. Dat is niet het geval.

Op zich zou je denken dat je het artikel dan kunt ruilen en je geld terug kunt krijgen. Vijf minuten internet leert echter, dat dit een denkfout is. Wanneer je in een winkel iets koopt, is de koop gesloten. De winkelier is niet verplicht het artikel terug te nemen, wanneer er geen beschadiging in zit. Enkel bij niet levering van het verwachtte product, mag je eisen dat er geruild wordt. Het is dan echter aan de winkelier of je dan hetzelfde artikel, een tegoedbon of je geld krijgt. Oftewel: Ik ben stom geweest dat ik mijn mond niet open durfde te doen. Les is geleerd. En bij die boetiek kom ik nooit meer.

Voor het geval je wilt weten welke: Boetiek Dolly op de Langstraat in Alkmaar. Mocht je een kleine beurs hebben... Ga er NIET  heen. Ruilen is niet mogelijk. En ze proberen je zo veel mogelijk te verkopen. Je moet scherp zijn in je nee. Voor je het weet, ben je 1000 euro lichter. Want ze willen je in dit schoentje zetten, met dat jasje erbij. Een complete garderobe. En de jurk die ik gekocht heb, is van polyester.Dus 209 euro voor polyester. Nu jij weer.