Metroseksueel? Lieve hemel, nee.

“Je hebt brede heupen en een dikke kont. Vet op je buik en een volle boezem. Jij kunt dus goede en gelukkige babies baren.”

Mijn gefluisterde schaamte over hoe mijn privaatste deel er uitziet werd weg gewaaid. ‘Dat is zo bij de meeste vrouwen. En bij alle echte vrouwen. Trouwens... Dat zorgt ervoor dat een kind er makkelijk door kan. Minder kans op uitscheuren. Oftewel je geneest sneller en kunt dus sneller weer zwanger raken. Ook kun je meer aan en is de kans   dat er iets mis gaat met je babies iets mis gaat kleiner. Je bent de ideale moeder.”

Ja, je leest het goed. Dit heb ik serieus te horen gekregen. En dat was echt als compliment bedoelt.

Ondertussen kijk ik in de spiegel. En ik ben geen blije kampeerster.

Niet dat ik niet blij ben met mijn heupen. En met die dikke reet heb ik in mijn twintigste levensjaar mee leren leven. Door omstandigheden was die namelijk een tijdje weg. And believe you me. Mijn lijf, daar hoort een reet bij. Mystic M zonder reet is als een hamburger zonder mayonaise en ketchup. (Maak ik nu echt een vergelijking tussen een hamburger en mijn reet? Serieus?)

Dessalniettemin, ik zat en zit nog steeds ruim in de rondingen. Helaas gaan die rondingen de laatste jaren een beetje dicht. En jammer vind ik dat wel.

Ik was jong, dat ik er achter kwam dat ik niet de knapste van de klas ben. Van mijn koppie moet ik het niet hebben. Zowel de buitenkant als de binnenkant. Begrijp me goed. Ik ben niet lelijk. En ook niet dom. Maar ik ben ook bij langena de mooiste niet van de klas. En ook niet de  slimste. Ik blink uit in ‘gemiddeld’.  En dat valt niet op

“En het is best jammer dat mensen niet door de eerste indruk heen prikken en je leren kennen. Want je bent een lief persoon en staat altijd voor iedereen klaar. Jij bent lief.’

Hmm hmm. Maar lief, daar koop ik niet veel voor.

Ik ben goed in het bakken van cake en boterkoek. En ik ben ook weer goed op weg met mijn taarten. Ik maak twee geweldige varianten van macaroni. En al zeg ik het zelf, een killer lasagne.

Trouwen is iets wat niet hoog op  mijn verlanglijst staat. Ik wil ‘mijn eigen ding’ doen en als je over kinderen begint trek ik wit weg. Ik kijk verschrikt om me heen en krijg soms serieus hartkloppingen.

Mij hoef je niet uit te leggen hoe mijn telefoon werkt. Al houd ik je niet tegen. Ik vind het wel schattig, een man die hard zijn best doet om mij uit te leggen hoe telefoontechniek werkt. Zeker als hij dat probeert in ‘Jip en Janneke taal’.

Ik weet wat je moet doen als je telefoon weigert. (Buiten opladen.. Wat doet je simkaart in een andere foon? Werkt je sim wel in een andere foon en een andere sim in jou foon niet? Foon is dood. Doet je sim het in een andere foon niet en een andere sim in jou foon het wel? Sim naar de klote. Dat heet een crosscheck.) Ik snap dat, als de stroom uitvalt, je eerst eens naar de stoppenkast moet lopen om te kijken of alle stopjes er nog wel in zitten. En als hij eruit is, terug schakelen. Schiet ie weer terug naar uit? Dan alle stekkers uit het stopcontact. En dan stuk voor stuk weer aan doen en heen en weer blijven lopen om te kijken of met dat nieuwe apparaat erbij de stop er niet weer uit vliegt. Je komt er zo vanzelf achter wat er nu aan de hand is.

Ik houd van dingen die snel gaan. Dus ik kruip graag achterop de motor om samen met een snelheid van 220 te blazen over de Duitse Autobahn.

Ik heb mijn eigen beeld. Denk graag na en word graag uitgedaagd. Ik maak graag gedoseerd kennis met nieuwe dingen. Veranderingen zijn spannend al moet het wel gemeld worden en niet te veel in één keer..

Ik wil graag werken, parttime. Maar ik sta met liefde het huishouden voor hem te doen en zijn overhemden te strijken. En als puntje bij paaltje komt, dan ben ik echt wel volgzaam. Ik wil gehoord worden. En ik wil dat hij wat ik zeg echt overdenkt. Maar als hij iets anders besluit, krijgt hij echt zijn zin wel. Ik schik me in die wil.

Persoonlijk probeer ik al van jongs af aan mezelf op te werken op kook-gebied en euhm…. Hoe zeg je dat netjes… Het amoureuse gebied? Mwa. Je weet wat ik bedoel. Ik ben een slet en een sloerie. En daar ben ik nog trots op ook. Maar ik ben enkel een slet en sloerie voor mijn man.

Mmmzzz.

Ik dacht altijd, dat ik toch best wel een ideale vrouw was.

Maar blijkbaar zijn mannen niet meer zo. Vroeger waren er nog heren die wisten dat kookkunsten beter getest en gewaardeerd konden worden dan een mooi snoetje. Want we worden allemaal lelijk. En seks. Tja.. Vroeg of laat schijnt dat ook minder te worden. Maar kookkunsten… Die worden steeds beter, als het goed is.

Maar blijkbaar werkt het niet meer zo. Blijkbaar moeten vrouwen vandaag de dag alles zelf willen en halve mannen worden.

En mannen moeten halve vrouwen worden en metroseksueel gaan doen.

O mijn hemel mensen!!! Sinds wanneer laten mannen zich vrijwillig castreren? Wanneer moeten hun ballen indalen? Of hadden ze dan toch een baarmoeder moeten creëren.

En dames.. Serieus. Alles zelf kunnen en weten hoe je e en auto moet repareren? Laat je okselhaar staan en creëer een baard, als je toch bezig ben.