Lieve leukerds en leuke lieverds,
Vakantie is een tijd van bezinning. Evalueren wat er de afgelopen tijd gebeurd is en wat er anders kon. Punten die losgelaten moeten worden, of moeten worden aangepast. Koersen die bijgesteld moeten worden.
En eerlijk gezegd... Voor mij nu ook even een tijd van existentiële crisis aangaande mijn religieuze pad.
Het is namelijk stil. Wanneer ik vragen stel, is er stilte, in plaats van een antwoord.
Dat kan sec gezien twee dingen betekenen:
A: Ik moet een andere weg in. Dat kan betekenen dat ik dit heidens pad moet verlaten en mijn geloofsbeleving anders in moet vullen. Als in: of een andere religie opzoeken, of me meer verdiepen in verschillende takken die onze religie rijk is en daar wat mee gaan doen.
2: Ik zit weldegelijk op het juiste pad. Want waarom zouden de Goden antwoorden wanneer je het goede doet? De enige die dan roet in het eten komt gooien is Loki. Die wil chaos en drama. En is alles wat nieuw is niet eng? Je hebt het nog nooit gedaan. Er is onbegonnen grond waar je nu bent. Tuurlijk voelt het ontheemd, alles is immers nieuw. En niet alles uit het oude leven kan mee naar de volgende fase in je ontwikkeling. Sommige mensen vallen dan af, sommige gebruiken zijn aan een update toe.
Dat betekent niet dat datgene dat niet meegaat niet goed is, maar het heeft voor jou geen doel meer. De mensen die achterblijven zijn niet dom of slecht. Jij bent niet verheven of juist slechter. Je bent nu gewoon anders en jouw pad gaat naar elders.
Ik ben al tijden aan het knuffelen met (zen)boeddhisme. Het geeft me veel rust. Maar moet ik dan nu het roer omgooien en me daarop gaan richten? Moet ik mijn Noors en Germaans pantheon in de boom hangen en een andere richting uit?
En hoe kom ik erachter wat de juiste stap is?
Grappig.
Dìt is nou zingeving. Dìt is waar ik mensen mee wil helpen. Dìt is waarin ik voor anderen een leidraad wil geven. Dus dat het onderdeel is van mijn ontwikkeling, dat begrijp ik wel. Dat ik dit door moet komen om ervaring op te doen met de stress, is mij duidelijk.
Nu is dit helaas niet de eerste keer dat ik zoveel stress ervaar in het vinden van mijn spirituele pad. En is het ook niet van de laatste tijd. Deze stress maak ik al dik een jaar door en is oorzaak van een deel van mijn ellende en verdriet. Het heeft wat opgeleverd, het heeft me mensen gekost
Onder aan de streep hoop ik in ieder geval daar te komen waar ik het beste kan floreren en groeien tot mijn ware zelf. En het zou ook wel fijn zijn wanneer ik 'mijn' pad voor eens en altijd duidelijk krijg, zodat ik me niet meer hoef af te vragen of ik het voor mezelf wel in de juiste hoek zoek.
Welnu, komt tijd komt raad.
Geheel de Uwe,
Mystic M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten