Waarschijnlijk heb ik al eens verteld waarom ik mezelf de opdracht heb gegeven om haiku's te schrijven. Maar heb ik ook wel eens verteld wat de achterliggende gedachte ervan is? En wat het effect is, nu ik ongeveer een halfjaar verder ben?
Ik ben in de basis begonnen om mijzelf te dwingen kernachtig te denken. Je hebt immers 17 lettergrepen en daar moet je het maar mee doen. Over een jaar moet het ook nog duidelijk zijn wat je ermee wilde zeggen, een ander dient er ook nog chocola van te kunnen maken. Dus klaar met mijn wollige uitgebreide verhalen met 86 zijlijnen... Naar de basis! Wat wil je nu ècht zeggen?
Maar het was meer dan dat. Is meer dan dat. Het is een opdracht om dagelijks ergens inspiratie over op te doen. Er moet geschreven worden. En niet alleen een omschrijving van een willekeurige gebeurtenis of object. Het moet ook nog een boodschap hebben, een contemplatie. Dat is immers de kern van een haiku. Wanneer je enkel een opsomming maakt van gebeurtenissen of objecten in 17 lettergrepen, is het geen haiku.
Om dit te bereiken moet je anders kijken. Boven jezelf uitstijgen en met frisse blik kijken naar alles waarvan jij jaren het bestaan gewoon bent. Jezelf opnieuw verwonderen en vragen stellen. Een balans tussen het nieuwsgierige kind en de filosofische volwassene.
Het heeft mij tot nu toe al veel meer gebracht dan enkel een hele stapel haiku's. Ik ben er namelijk anders door naar de wereld gaan kijken. Ik ben haar anders gaan ervaren. Met als gevolg dat ik dus ook mezelf anders ervaar en zie.
Door me af te vragen wat het is dat ik voel, kon ik gaan schrijven. Door te twijfelen of deze emotie ook echt de boodschap is die ik in eerste instantie eraan toedicht, zie ik mezelf en de wereld in een ander licht.
Is dit wat het is? Wat is de andere kant van de diamant? Is dit wel een diamant?
Gemiddeld schrijf ik een haiku per dag, nog steeds. Dat betekent dat ik soms een dag of twee dagen niet schrijf, om er vervolgens weer rustig vijf of zes in een dag te leveren. Vervolgens schrijf ik ze in dit boekje op.
Er staat broddelwerk in. Momentopnamen die ik het liefst in de vuilnisbak kieper. Maar er staan ook parels in. En net zoals een oester een irritatie nodig heeft om een mooie parel te leveren, heb ik grond nodig voor mijn glanswerkjes. Een irritatie om mee te groeien. Regen voor mijn voedzame bodem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten