Serene tuin

Een lunchroom met binnentuin, ingebouwd tussen vier huizen.

Klimop langs de muren, een rozenstruik die nog steeds haar best doet bloemen in bloei te krijgen. In een verstopt hoekje een eenzame klaproos. Geen idee hoe die de tuin heeft weten te bereiken.

Tafeltjes met een mozaiekpatroon. Van groene libellen en een blauw zeebeest. Daarbij gietijzeren stoeltjes met blauwe en groene kussentjes met witte stippen. Ze zitten voor geen meter. Maar dat hindert niet. Dat wordt goed gemaakt door de magische sfeer in het tuintje.

In de stilte en rust. Als enige klant in de tuin. En dan drijft er door de lucht een eenzame toon. Het begin van een muziekstuk. Een eenzame klarinet laat een stuk jazz horen, gedreven vanuit een kamer uit oostelijke richting. Over de daken, langs de tuin. Om verder te zweven over de rivier, even verderop. Stijgend en dalend, van nauwelijks te horen naar hoge, snelle triller.

De tijd staat stil. De wereld bestaat enkel uit geuren, kleuren en klanken.

En de klarinet speelt door. In mijn hoofd, in mijn hart, in mijn herinnering.