Damn, honey.

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Gomp. Dat ik me zo van slag kan laten maken door een paar pagina's in een boekje. Dat geschreven is om me te helpen bij het loslaten van allerlei gedachten over wat ons is aangeleerd. Althans... Een pleidooi dat we dat los zouden moeten laten.

Het boekje is geschreven door twee jonge dertigers en heet "Damn, honey'. Er is ook een podcast van.

Het is geschreven in een reactie op het boek van Jamie Li, 'Sexy, but tired, but sexy'. Jamie schijn nogal ouderwetse stereotypen op jonge meiden te projecteren in haar boek. En daar ageren deze twee dames op.

Het boekje Damn honey had ik in twee uur uit. Het is kort, krachtig en simpel geschreven. En op sommige punten best een eye-opener. Eindelijk twee meiden met lipstick die ten strijde trekken, in plaats van de bh verbrandende bloempotkapsels. Echt.. Voor die acht euro die het boek kost. Als je dat geld hebt, geef het uit. Je geeft meer geld uit aan grotere onzin. En dit boekje helpt wel een beetje. Voor zowel mannen als vrouwen goed te doen. Dus lezen.

Maar ik ging dus stuk op twee pagina's tekst. Ze hadden namelijk wat onderzoek gedaan bij hun vriendinnen en gevraagd wanneer zij voor het eerst een orgasme ervoeren. En dat is jonger dan je denkt. Er waren al antwoorden bij van acht jaar oud.

Dat meisjes dit op jonge leeftijd kunnen lijkt me logisch. Wij hoeven immers niet eerst een puberteit door om dingen te activeren, zoals dat bij de man wel nodig is.

In ieder geval.... Ik las dus al die verschillende leeftijden. Ook 12, 13 jaar. En ik schoot gelijk in een 'er is iets mis met mij' houding. Ik was verdorie 16 dat ik voor het eerst gekust werd. Daarvoor gebeurde er enkel van alles in mijn brein, met de raarste fantasie. Wel had ik, in datzelfde leeftijdsjaar, mijn eerste ervaringen met grens-overschrijdend gedrag. En dat is zachtjes uitgedrukt. (Denk ik. We praten hier over het -onvrijwillig!- bijna verliezen van mijn maagdelijkheid in het fietsenhok op school. Aanranding en poging tot verkrachting dus.)

Het fenomeen seks kwam bij mij pas toen ik 19 was. En dat ik daar wat laat mee was wist ik toen ook al en was helemaal oké. Maar damn! Eerste orgasme... Met je achtste al? Wat. Deed. Ik. Fout. Dat eerste orgasme dat ik had weet ik nog als de dag van gisteren. Ik bezorgde hem een piep in zijn oor. Maar toen was ik dus 19. En vervolgens bleef het echt een hele tijd uit.

De meiden in het boek vertellen over regelmatig en intens en blij en. O gomp. Het lijkt of ze minstens drie keer per week fantastische seks hebben. Of, nee. Zo staat het er helemaal niet in. Er wordt juist een keer geageerd tegen alles wat ons aangeleerd is en dus waardoor we wegzinken in gevoelens van schuld, schaamte en verplichting. Dat hele verhaaltje van de fantastische orgasmes is weer in drie seconden gecreëerd in mijn eigen hoofd.

En een sappig detail is... Één van de schrijfsters moest eerst 28 worden, voordat ze er überhaupt achter kwam dat ze lesbisch is. Dus dat er allerlei dingen bij iedereen anders gaan, is een voldongen feit en niets om je voor te schamen.

Dus wààrom maak ik me druk over het feit dat mijn 'seksuele revolutie' wat later kwam en niet is gegaan zoals bij zoveel anderen.

Nu ik dit tik.... Ik denk het te weten. Omdat mijn eerste ervaringen met seks alles behalve leuk waren. Het werd afgedwongen, opgedrongen. Ik voelde me niet veilig, ik wilde het met geen van de jongens die zich aan mij opdrongen. En de eerste ging moedwillig en willens en wetens tegen al mijn grenzen in. Hij heeft de blauwdruk gemaakt van mijn onzekerheid op dat vlak. Waardoor ik nooit geleerd heb nee te zeggen, een grens aan te geven of aan te geven wat ik wil. Want mij werd al heel snel geleerd dat op mijn mening niemand zit te wachten en dat wat ik wil absoluut niet van enige waarde is.

Toch maar aan de EMDR, denk ik. Hoog tijd dat ik die verkrampende gedachten los leer laten en ga doen wat ik zelf wil.

Is zo'n feministisch pamflet toch nog ergens goed voor.

Geheel de Uwe,

Mystic M.