Doorstroming vanuit de Ziel

Lieve leukerds en leuke lieverds,

Ik heb lief, innig lief.

Zo tegenstrijdig als ik ben, heb ik liever dan menigeen en kan ik aan de andere kant als een ware furie de boel volledig af laten fikken.

De extremen zijn exorbitant. Ik ben regelmatig voor te vurig uitgemaakt. Ik word het nog steeds. Al kent men de zwarte kant -de kant die ik ooit Black Widow noemde- tegenwoordig niet meer.

Ik heb haar ver weg in een kooi gestopt, gekneveld en haar naar de bodem van mijn ziel verbannen. Wanneer ik haar laat zien, voorafgegaan aan een ijselijk koele en afstandelijke houding waardoor men mij een tijd voor ijskonijn uitmaakt, ben je ten dode opgeschreven.

Wanneer zij er is, trek ik het oude harnas weer aan. Vol in het plaatstaal, tot de tanden toe bewapend. Met slechts één doel voor ogen: Jou zo snel mogelijk kapot maken. Jij. Moet. Dood. Dat ik er zelf achteraan ga is niet erg. Als jij maar eerst gaat. Ik wil het licht in je ogen zien doven. Twee seconden later mag ik zelf ook de pijp aan Maarten geven. Maar jij gaat eerst.

Gelukkig werd ik echter niet van haar. Haar agressie voerde steeds vaker, dominanter en expressiever de boventoon. Ik had door dat ik er ook mensen mee van me wegjoeg. Simpelweg omdat ik te hard was en scherpe opmerkingen maakte.

Aan de andere kant de pure onschuld. De naïeve vrouw die onvoorwaardelijk liefheeft. Wanneer je haar aan de schandpaal nagelt, kijkt ze je enkel verbaasd aan. Ze begrijpt niet wat ze verkeerd heeft gedaan en staat daar enkel met dikke tranen in de ogen. Ze wil het zo graag begrijpen, ze wil je zo graag behagen, ze wil het zo graag goed doen. Zo graag wil ze horen dat jij haar ook liefhebt. Ze wil zo graag gekozen zijn. Innig en intens. Ze heeft je lief, met elke vezel van haar teer, onzeker lijf. Ze geeft je alles wat je vraagt en meer. Zeker omdat ze dat zelf nooit gekregen heeft, maar ook omdat ze denkt dat dit beter is.

De wereld heeft een ongelimiteerde bron van twee dingen: pijn en liefde.

Telkens als je denkt dat er niet meer nog meer bij kan, blijkt er een valse bodem in de kist te zitten. Dan blijkt dat er nog een verdieping is, waar er nog meer te vinden is. Dat het toch echt nog dieper kan.

Van pijn valt dat het meeste op. Simpelweg omdat men dat vrijelijk in het rond strooit. Het lijkt of de mens pijn heel graag deelt. Het is begrijpelijk dat men daar van af wil. Maar denk je het nu echt op te lossen door anderen ook pijn te doen? Of is dat enkel een teken van je wanhoop en verlangen?

In ieder geval is het voor iedereen glashelder dat er meer leed is in de wereld dan goed voor haar is. En dat we dat zouden moeten stelpen met en verdrinken in de liefde.

En waarom is er dan niet genoeg liefde? Want daar schijnt ook een onuitputtelijke bron van te zijn.

Simpel, omdat liefde ook pijn doet. Houden van is gevaarlijk. De pijn die eruit voort kan vloeien is immens. Je kunt letterlijk overlijden aan een gebroken hart. De meest afgrijselijke geestesziekten hebben onder andere liefdesverdriet als oorzaak. En liefhebben wordt - gek genoeg- vaak genoeg gezien als een teken van zwakte. Het hebben van emoties, het tonen van genegenheid. Je wordt er niet snel mee als held aangetekend.

Toch is er liefde genoeg. Meer dan er nodig is in deze zwarte wereld. Je hoeft het alleen maar vrijelijk te laten stromen. Zet de deuren open, zie jezelf als een doorgeefluik. Zet de deuren van je ziel, hart, geest, essentie en je zaligheid open en laat het stromen. Door elke cel, door iedere molecuul, elke zucht die je slaakt.

Weest niet bevreesd dat je overrompelt zult worden. Dat doet de liefde zelden. Zeker zij die verkiezen te geven, omarmd zij in een warme wolk van zachte zoetigheid. Ze weet immers dat haar bijproduct hartverscheurende pijn is. Want hoe jij ook liefhebt, hoe veel je ook geeft, er zijn mensen die je liefde enkel met pijn zullen beantwoorden. Die zien hoe jij ze met open armen tegemoetkomt, dus ze sabelen je ongegeneerd neer.

Pijn geeft uiteindelijk enkel verlossing. Je leert immers een les en gaat door. Vrij van de verkregen pijn en een ervaring rijker.

Liefde geven zal altijd pijn doen. Pijn omdat iemand je liefde niet wil beantwoorden. Pijn omdat je liefde niet beantwoord mag worden. Pijn omdat de liefde die jij geeft, nooit betaald kan worden met gelijke munt. Hoe hard de ander ook zijn best doet, jij hebt lief met een ongeëvenaarde diepte. Een diepte waar velen bang van worden. Waarvan men denkt dat men erdoor verstikt wordt.

Heb lief. Leer leven met de pijn die erbij hoort. Zet elke deur, elk raam, elk luik in alles wat je bent open. Laat stromen en geef. Geef tot je niet meer kunt. En geef dan nog een beetje meer.

Ik heb je zo lief.

Geheel de Uwe, Mystic M