Lieve leukerds en leuke lieverds,
Mystic gaat gewoon door met haar transformatie.
Ergens midden en de corona-crisis had ik besloten dat het roer om moest. Op vele vlakken moesten er dingen anders. In mijn lijf, in mijn geest, uiterlijk en de manier waarop ik door de wereld ga. Ik verwijs naar alle logs van de afgelopen jaren om de weg te zien die ik daar tot nu toe voor gelopen heb.
Ik denk dat we met zijn allen kunnen stellen dat het een nogal hobbelige weg is. Veel vallen, nog meer opstaan. Terug naar de tekentafel, een aantal aanpassingen. Soms zelfs tijden waarin ik het (bijna) helemaal opgaf. En frustraties. Heel erg veel frustraties, met drama tot gevolg. En ik kan nog 100 keer zeggen dat ik geen drama wil (wat ook echt zo is), het lijkt domweg bij mijn leven te horen. Hoe ik ook mijn best doe om het leven een beetje normaal en gezapig te laten verlopen, in korte tijd staat er wel weer drama op het programma omdat er iets of iemand is die voor reuring zorgt. Aangezien ik een best gevoelig mens ben en eigenlijk helemaal niet zo van conflict hou, zorgt dat nogal eens voor uitspattingen. En ik kan nog steeds niet goed mijn ideeën en gedachten zo onder woorden brengen dat men er ook iets mee kan.
Deels heb ik dat opgelost door mensen die niet constructief waren uit mijn leven te gooien. Ik kwam tot de conclusie dat ik niet gelukkig van ze werd, ze mij een hoop stress en negativiteit bezorgden en dat ze van geen enkele toegevoegde waarde waren. Jammer dan dat het hier om het grootste gedeelte van mijn familie gaat. Na bijna 30 jaar bedelen om acceptatie en begrip was ik er klaar mee. Tijd om een ander pad in te slaan en op zoek te gaan naar mijn 'Geestelijk Familie'.
Voor mij -en dit is dus een persoonlijke noot, een ander kan dit heel anders interpreteren en uitdragen- is een Geestelijk Familie een groep mensen die je bijstaan, als ware zij je familie. De band gaat dieper dan die met een (goede) vriend of vriendin. Wanneer iemand tot je familie behoort, kan ik niet direct zeggen. Op een moment weet je het gewoon. 'Jij bent niet zomaar een goede vriend of vriendin, jij bent een familielid. Wij horen bij elkaar. Tijd en ruimte zijn in conclaaf gegaan met de nornen en hebben besloten dat jij bij mij hoort.'
Oké, van een klein beetje drama houd ik toch wel. Ik zie ook wel dat het melodrama bij deze alinea de spuigaten uit gaat.
Het vinden van zo'n familie is niet makkelijk. Allereerst moet je ze maar herkennen. En allebei moet je de tijd hebben en het lef om die band op te bouwen, te zien voor wat het is en erkennen. Zie je het al voor je... Je ziet elkaar een keer of 5 en één van de twee zegt dat het als meer voelt dan een vriendschap. En dat je daar geen liefdesrelatie mee bedoelt. Dat kan gewoon heftig zijn voor mensen, of confronterend. Er zijn mensen die daar niet van gediend zijn, of de diepgang nog niet hebben om dat aan te kunnen.
Ik heb er nu een paar. Een paar mensen met wie die band er is, zo diep gaat en intens is. Ik ben dankbaar voor die mensen. Ik weet dat ik daar terecht kan. Dat zij alles voor mij zijn en kunnen en willen geven, wat ik in mijn familie zo ontbeer.
En die wetenschap is dit jaar diep bij me binnen gekomen. Waarschijnlijk ook omdat ik er een zus bij heb gekregen, die erg veel voor me is gaan betekenen in korte tijd.
Maar tussendoor moeten we ook weer eens gaan trekken. Ik ben weer aangekomen, een aantal oude slechte gewoontes steken weer hardnekkig de kop op en mijn leefstijl is op het moment niet echt gezond te worden. Tijd voor nieuwe actie! Zeker nu ik volgende week weer onder het mes ga. Ik zie dat toch wel als een wake-up call, dat ik in de afgelopen tijden toch nog niet goed bezig ben geweest. Ik zal veel moeten doen aan mijn vetten, eiwitten, koffie en met stip op nummer 1, gedeelde plaats: alcohol en beweging.
Na de vakantie van vorige week, waarin er weer veel gedronken is, ga ik maar weer een tijdje op 0%. En sinds vandaag sta ik ingeschreven in een sportschool. Elke dinsdag en donderdag wordt er gesport. Samen met een kennis van me, die ook om een motivatie verlegen zat. Dus vanaf nu gaan we elkaar een schop onder de kont geven en gaan we samen knallen.
Ik weeg nu 83.1 kilo. Ik hoop aan het einde van het jaar onder de 80 te zitten. Volgens mijn voedingsconsulent moet dat mogelijk zijn.
En in het nieuwe jaar zet ik dan weer nieuwe doelen. Ik hoop weer gezond, fit en slank te worden. Dan zit ik beter in mijn vel. En hopelijk heb ik dan ook wat minder last van mijn Persistent Depression Disorder.
Geheel de Uwe,
Mystic M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten