Zingeving. Is dat een spiritueel proces? Of juist iets heel wezenlijks?

Lieve leukerds en leuke lieverds

Zingeving. Is dat een spiritueel proces? Of juist iets heel wezenlijks?

Zingeving en haar proces. Ik wijd er een hele studie aan. Ik ga er een volledig beroepsleven aan wijden. Met verve, overtuiging en tomeloze zin.

Met en voor anderen op zoek naar de zin van hun bestaan. Kijken of we kunnen vinden waarom zij op deze aarde zijn, wat de les is die ze mogen leren en waar naar te streven. Wat er nodig is om ze te laten floreren en het leven ten volle te benutten, binnen hun mogelijkheden en kunde.

Maar wat IS de zin van ons bestaan? Is er een manier waarop we kunnen achterhalen wat de zin van ons individuele pad is? En hoe verhouden wij ons daarin ten opzichte van een ander? Is er nog ruimte in onze steeds materialistischere wereld; of is men niet meer op zoek naar een diepere betekenis?

Zoveel opmerkingen en vragen die door mijn hoofd schieten. De betekenis van het leven is in mijn ogen JUIST NU van groter belang dan ooit. Kijk maar eens naar de geestelijke nood die er is. Nog nooit waren er zo veel mensen depressief, hadden er zo velen een burn-out. Het aantal mensen met een verslaving wordt steeds ernstiger. Het feit dat mensen niet meer bezig zijn met een diepere betekenis van hun bestaan, zorgt voor een algehele verarming. Men gaat dat automatisch missen, zonder de woorden te vinden van wat men mist, namelijk zingeving.

Door een levens-ethos draag je bij aan een geheel, een communie, groep, genootschap. Ik ben ervan overtuigd dat juist de groepsbeleving onderdeel is van de zingeving in het leven. Dat hoeft niet een religieuze overtuiging te zijn. Het mag ook een filosofie zijn of ethiek. Als het maar helpt om tot een kern van het eigen zijn te komen, een doel te hebben, samenhang, een helder idee van de eigen functie.

En dat brengt mij dan gelijk op een andere vraag. Is zingeving per definitie een spiritueel proces? Moet men een idee hebben van een hiernamaals -eender welke dan- om zingeving te ontdekken? En wanneer je dan niet overtuigd bent van een hiernamaals, ben je dan automatisch veroordeeld tot een humanistische of existentiële manier van invullen?

Nu zijn er meerdere humanistische en atheïstische stromingen binnen de filosofie. Maar ik vind al die verschillende stromingen filosofie onder humanisme vallen. Het is enkel een iets andere variant op hetzelfde thema. Net zoals dat katholieken, evangelisten en gereformeerden allemaal een verschillende stroming vertegenwoordigen binnen het christendom. Er zijn verschillen, maar ze hebben een gedeelde basis.

Religies hebben allemaal een zingeving in hun ideologie. Deze zijn vaak vastomlijnd en vormen een basis waar iedereen zich aan kan houden. Dit geldt ook voor filosofie. Er is een ethiek, een gedachte en daarin zijn pilaren verwerkt zodat men het leven zingeving geeft. Men kan erover denken en leert woorden te gebruiken. Maar hoe komen we toch dat proces? Is dat een spiritueel proces? Of is dat een wezenlijk proces? En hoe weten we de juiste ethos te hebben voor ons eigen bestaan?

Geheel de Uwe, Mystic M.