Staat van denken

Hitsig

Hitsig

Hitsig

Hitsig

Ik denk dat het wel duidelijk is. 

Maar voor het geval dat...

I need some.

Lava is goede aarde, voor een nieuwe tuin.

Wanneer een vulkaan uitbarst, volgt destructie.

Een stroom van lava komt naar beneden. Laat de wereld op zijn grondvesten schudden en overspoeld alles.

Alles wat leeft wordt verwoest en in de as gelegd.

Stilte volgt..

Een lange stilte. Vol van angst en twijfel. Niet weten wat er nu gedaan moet worden. De wereld is kaal en leeg. Er lijkt geen hoop meer te zijn. Alles is zwart.

Tot de as uit elkaar valt. Er regen bij komt. Dan blijkt dat de as van lava een vruchtbare basis te zijn. Langzaam maar zeker ontspruit er nieuw leven. Groen, tussen al het zwart. Nieuwe scheuten, nieuwe geluiden. Een nieuwe omgeving wordt geboren.

Ik zat in een heel donkere tijd. Verloren kinderen, een vader die dood ging. Banen die verloren zijn en denken dat ik bij iemand anders meer geluk zou vinden. De lava kolkte om mij heen. En de trillingen van het geweld zijn nog te voelen, het gerommel nog te horen.

Echter, de eerste zonnestralen breken door het duister. En ik heb gezien.. Een enkel wit bloempje. Een bloempje van hoop, liefde.

Mijn lief, mijn leven. Ik hoop dat jij dat bloempje ook ziet. Ik zou het zo mooi vinden er samen met jou iets nieuws mee te maken.

Laten we samen opnieuw beginnen. Breng water, breng liefde. Vergeef mij mijn fouten. Ik heb neem jou ook niets meer kwalijk.

Laat ons een nieuwe tuin bouwen.

Ik heb je zo ontzettend lief.

Bij jou horen

Ik kan zoet gevoosde woorden spreken.

Woorden van verleiding, spreek ik zonder moeite. Begeerte is een kunst die ik beheerst. Lust is mijn leerling. De dans tussen de lakens, een ritme dat mijn tweede natuur is geworden. De nacht is mijn tijd. De schaduw van de maan, die langs de vitrage mijn contouren streelt. Zware ademhaling. Rauw en hees door verlangen en opwinding. Mijn dans over jou heen, steeds sneller en schokkender. Tot jouw lijf zijn nectar geeft, tijdens de kreun die jij loslaat van genot.

Ik laat haar daar, in de kamer waar zij hoort. Ik gebruik mijn stem, in smeekbede.

Kom terug naar het bed waar je hoort. Naar de vrouw die naar je verlangt. Maak haar lichaam warm. Laat haar slapen met haar hoofd tegen je arm. Bedrijf haar de liefde, volledig en volkomen. Maar niet omdat zij het vuur in jou weet te blussen en weer op laat laaien. Nee, doe dat niet. Doe het, omdat je weet dat je daar hoort.

Ik herinner mij de eerste keer dat ik je zag. Je kwam de roltrap op bij het station. En het eerste en enige dat ik zag, waren je ogen. Die vrolijke, toverachtige spiegels, die plezier uitstraalden.

Ik was op dat moment al verkocht. Al wist ik dat zelf nog niet. Ik besefte niet, dat daar het lot besloten had. Maar toen was ik al van jou.

In de bijbel staat een stukje over man en vrouw. 

'Je zult hem toebehoren. Je zult naar hem verlangen en hij zal over je heersen.'

Ik vond het altijd een naar stukje. Er klonk totaal geen gelijkheid in. En ik wil niet ondergeschikt zijn. Maar ik begrijp nu wat er bedoelt wordt, denk ik. Want jij heerst over mij. Jij bent de koning van mijn hart, de heerser van mijn verlangens. En derhalve behoor ik aan jouw.

Vanaf het begin hebben we haperingen gehad. Grote en kleine. Twijfels zijn er, angsten. Omdat we allebei gesteld zijn op ons eigen ding. En echt een eigen persoon willen zijn met een eigen leven. En we hebben nooit iets gedaan met ons beider verdriet. We twijfelden, kwamen tot de conclusie dat we van elkaar houden en gingen door.

Ik heb je al gezegd dat ik er klaar mee ben. Ik wil je geen verwijten meer maken aangaande onze kinderen. Dat jij bang bent voor de dood, accepteer ik. Ik hoop dat jij kunt accepteren dat ik af en toe blijf vragen wat er zo beangstigend is. Daarmee wil ik je niet belachelijk maken. Ook lach ik je niet uit. Ik wil je oprecht begrijpen. En naast je staan om je op te vangen, als je dat nodig hebt.

En dit is slechts één voorbeeld.

Ik wil mijn aria’s voor je zingen. En dansen voor jou. Ik wil naar je kijken, als je lekker op de bank ligt te lezen. Ik wil je overhoren, als je besloten hebt welke opleiding je wilt gaan volgen en studeren moet.

Echt, ik dacht dat we de laatste weken wat beter gingen praten. En ik wist ook dat we nog een hoop zooi moeten ruimen. Dat we dingen moeten veranderen.

En ik weet wat ik nodig heb, om je de ruimte te kunnen blijven geven. Op dit moment ben ik namelijk afhankelijk. Afhankelijk van jou, omdat we alle sociale dingen samen doen.

Vrijdag heb ik een meisje ontmoet in de trein. Omdat ik de hele avond gestaan had en gedanst wankelde ik nogal de trein uit. Ze vroeg of ze helpen moest. Ik zei dat het niet hoefde. We raakten aan de prat. En zij woont ook nog niet zo lang hier. Ik heb haar mijn nummer gegeven. En gezegd dat ze echt mag appen. Maar dat heeft ze nog niet gedaan.

Hier zit ik in mijn uppie, mijn lief. Ik vereenzaam hier. En dus claim ik jou. Maar hoe ik ook zoek op het internet naar een weg om mensen in de buurt te leren kennen... Hoe dat moet weet ik niet. Het zal wel zo zijn dat ik verkeerd zoek. Maar we hebben uiteraard ook de financiële kant. Veel geld heb ik niet.

Wil je me alsjeblieft helpen om hier in de buurt wat te vinden? Dan heb ik mijn eigen sociale leven weer een beetje. En dan kan ik jou ook meer ruimte geven. Want ik heb mijn eigen ruimte weer. En mijn eigen uitlaatklep. Dan claim ik jou ook niet meer.

Ik heb alleen hulp nodig in de weg er naartoe. Ik zie het niet zo goed en verzuip in de informatie op het internet. Vroeger pakte ik gewoon een lokaal informatie boekje waarin opgeschreven stond waar je cursussen kon volgen en zo. Ik kan het nergens vinden. En dat wat ik heb kunnen vinden , kan ik niet betalen. Wil je mij helpen dat uit te zoeken? Wil je me bijstaan, de eerste keer dat ik daar dan heen ga? Je hoeft me alleen maar af te leveren.

Alsjeblieft mijn lief. Ik wist vanaf het begin dat wij het af en toe moeilijk zouden hebben. Je kent wat dat betreft mijn voorspellende gave. Maar ik weet ook dat wij samen de kracht en het talent hebben om hier iets moois van te maken. En ik kan nog zoveel moois zien, in de toekomst.

Ik hoop dat je dit leest. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat jij nu niet op dit verhaal zit te wachten. Als je het wel leest, dan hoop ik dat je er een oplossing in ziet. Al is het dan slechts ten dele de oplossing. We zullen er nog niet zijn.

Maar het is een begin. Een begin voor een nieuwe start. Een nieuwe unieke dans.

Ik ben de vloer opgelopen. En ik wil dansen. Met jou.

Yule gedachte

Laat het licht de liefde weder brengen.

In mijn leven,

In mijn hart,

In mijn bed.

Verwarm mij.

Heers over mijn gedachten,

En verlicht het pad,

Dat ik moet gaan.

Leid mij weg uit het duister.

Laat mij wandelen over de weg,

Van verlichting en wijsheid.

21-12-2014

Onder aan de streep

Alle ellende heeft er alleen maar voor gezorgd,

Dat ik meer van je ben gaan houden.

Laatste Trap

Ik til je uit je bed.

Heel  voorzichtig.

Want ik wil niet,

Dat je wakker wordt.

En stap voor stap loop ik naar de deur,

 De deur van de slaapkamer.

Je hebt hem al die tijd de jouwe kunnen noemen;

Heb je dat ook gedaan?

Ik zet heel voorzichtig mijn voeten neer,

Om zo min mogelijk schokken door te geven.

Bang dan ik je wakker maak,

Dat je ogen weer open gaan.

Ik houd je vast,

De hele weg.

Verwarm je met mijn lichaam,

Geef je leven met het kloppen,

Van mijn eigen hart.

De overloop is belegd met zeil,

En zal dus niet echt kraken.

Het is wel koud en pijnlijk aan mijn voeten,

Als kleine, ijzige naalden door mijn voetzolen.

Maar ik registreer dat slechts,

En schenk daar verder geen aandacht aan.

Ik draag jou,

Mijn lief, leven en oorsprong,

Stap voor stap naar de trap.

En dan,

Alle 15 treden,

Naar beneden.

Statig,

Met het hoofd omhoog.

Er speelt zelfs,

Een glimlach om mijn lippen.

Ik kijk naar jou gezicht,

En druk een kus op je voorhoofd.

Veeg een lok van je wang,

En leg je stropdas nog eens recht

Als men niet beter wist,

Zou men denken dat ik je zou komen tonen,

Aan de wereld.

Maar je bent er niet meer.

En ik draag jou,

Naar je laatste rustplaats.

Statig en beheerst,

Om niet te laten zien,

Wat er nu echt door me heen gaat.

Ik mis je zo,

Mijn mooie papa.

16-12-2014

Prachtige versie

Donderslag

 Mijn carrière bij de kringloopwinkel is kort.

Vanmorgen heb ik te horen gekregen dat ik ben ontslagen.

Ik ben een leuke meid. Heb een vrolijk karakter en ben een harde werker. Maar mijn aanwezigheid zorgde voor onrust bij een aantal collega’s. En daarom kunnen we niet verder.

Snappen deed ik het niet. Doe ik nog steeds niet. Ik ben daar vijf keer geweest. Collega’s hebben me dingen gevraagd over mij. Ik ben eerlijk geweest. Ik heb verteld wat er met mij aan de hand is. Oke, ik heb niet het achterste van mijn tong laten zien. Niet mijn hele levensverhaal is gelijk over de tafel gegaan. Maar ik ben er eerlijk over geweest.

En vanmorgen kreeg ik te horen voor onrust te zorgen. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Daar heb ik ook geen antwoord op gekregen. Ook kreeg ik geen helder antwoord op waarom mij dat niet door de collega gezegd is. Of wat er dan is.

Ik heb absoluut geen idee meer wat ik moet doen. Op de één of andere manier pas ik nooit in het team. Ze vinden me vrolijk en lief, maar er is altijd wel iets waardoor ik buiten de boot val. Ik hoor er niet bij. Zelfs bij de kneusjes van de kringloopwinkel ben ik niet welkom.

Het grappige eraan vind ik altijd nog wel dat er gezegd wordt dat ik het niet persoonlijk moet opnemen. Het ligt niet aan mij. Er wordt nog eens honderd keer gezegd dat ik enthousiast ben, een leuke meid en een  harde werker. Maar er moet wel rust zijn. En die is er nu niet. Dus helaas.

Het spijt me mensen. Maar als ik het niet persoonlijk op moet nemen. En het komt door de onrust die er door mij ontstaat, dan klopt er iets niet in het verhaal. Waar dat weet ik niet. En of ik dat wil weten, is mij een raadsel. Maar er klopt in je verhaal iets niet.

Wat is ere nou mis met mij? Waarom kom ik altijd als verliezer uit de bus? Waarom pas ik nou nooit in het team? Wat is er nou precies niet goed? Ik had echt het idee hier helemaal te passen. Ik was echt hartstikke blij! Maar blijkbaar was dit niet wederzijds.

Vaak krijg ik te horen dat men mij even moet leren kennen. In het begin kan ik wat vreemd over komen. Of te enthousiast. Maar als men mij eenmaal een beetje kent, ben ik echt een lieverd. (Iets in die strekking krijgt ik te horen.)

Geef haar een kans. Dat is het met mij.

Welnu. Ik heb niet echt het idee dat ik een kans gekregen heb nu. Anderhalve week werken vind ik niet echt afdoende. Maar het zal hem wel aan mij liggen.

Het jaar 2014 is niet mijn jaar. Een hele hoop intens verdriet. Verschrikkelijke gebeurtenissen die veranderingen teweeg brengen voor altijd. Ik hoop dit jaar dan ook snel te vergeten.

Hopelijk is er morgen een klik met Johannes. Dan heeft hij ook snel weer een huisje en ben ik niet meer zo alleen.

In ieder geval heb ik dit jaar wel een leuk nieuw huisje gekregen. En vandaag zijn er weer drie jurkjes binnen gekomen.

Ik heb een date!!!!!!

Ja ja.

Deze dame is super nerveus.

Hij heet Johannes. En hij heeft prachtige groene ogen. Zijn hele snoet schreeuwt karakter, wijsheid. Hij loopt al een tijdje mee en heeft al wat gezien. We zullen elkander dus wel begrijpen.

Ik hoop alleen dat ik niet al te snel beslist heb. Ik zag zijn oproep. en de tranen sprongen in mijn ogen.

"Ik wil hem!" Schreeuwde mijn hart. "Hij hoort bij mij!"

Aanstaande zaterdag hebben we een date. En als alles goed gaat, komt hij nog voor het einde van het jaar bij me wonen.

Dat gaat snel hè? En daarom ben ik ook zo nerveus.

Wat als het nou niet goed gaat tijdens de date? Of nog erger.. Stel nou dat de date perfect gaat en hij bij me komt wonen. Wat nou als het dan toch nog mis gaat en we uit elkaar moeten? Wordt dat dan niet voor ons allebei een teleurstelling?

Ik zou dat zo erg voor hem vinden. Want hij verdient zo erg een goed thuis.

En ik heb er dan ook zoveel geld in gestoken. Hij heeft speciaal eten nodig. En meneer wil zijn eigen toilet, etensplaats en eigen dieet. Daarnaast wil meneer zijn eigen speeltjes en vast en zeker vergeet ik op het moment nog wel een aantal dingen die op zijn verlanglijst staan.

Maar ik kijk er zo naar uit. Ik zie het al helemaal voor me.

Ik lig in bed en wil uitslapen.

Om 06.30 wiebelt er iets over de deken. Vervolgens voel ik iets nats in mijn oor. Heel even maar. Ik besef het maar nauwelijks. Als het weg gehaald zou zijn, zou ik weer ingedommeld zijn. Maar nee, het nattig blijft. En wordt na een tijdje gevolgd door een snorrend en brommend geluid, dat steeds harder wordt.

Als ik daar niet op reageer, gaat meneer maar op mijn haren staan om mij wakker te krijgen voor zijn eten.

Als kat moet je natuurlijk ook wel een hoop doen om dat vrouw-mens wakker te krijgen en je welverdiende eten te scoren!!

Kay

De hele dag loop ik er al mee rond. 

Denkend over of ik er nu wel of niet wat mee moet doen.

En hakken-sloot ben ik er uit dat ik er toch wat over moet tikken.

De reden waarom ik er over twijfelde is omdat het al zo lang geleden is. Ik zou denken er nu toch wel overheen te zijn.

Maar toch. Iedere december weer heb ik er moeite mee. En de hele maand door zie ik jongens, die ongeveer net zo oud zijn als jij. Ik vraag me de halve maand af hoe jij zou zijn. Op wat voor school je zou zitten en of je aan het bereiken was wat je wilde. Of je gelukkig zou zijn en bezig zou zijn een zelfverzekerde, gelukkige jongeman te worden.

Kay.

Vandaag ben je jarig. Je bent 14 geworden.

Tenminste... Als je zou leven. Maar je bent veilig, aan de andere kant van de dunne lijn. Je bent één van de mijn bescherm engelen. Dat houd ik mezelf in ieder geval voor.

Geen zelfgebakken taart door mij vandaag. Geen slingers in de huiskamer. Geen gegiebel van tiener meisjes, die ongetwijfeld met je mee naar huis gekomen zouden zijn. Geen gezeur om cola, wat niet mag omdat dan de lijm van je beugel loslaat.

Sterker nog... Ik zit hier alleen. Me te beseffen dat je vader bij jou is. Want ook die is niet meer onder de levenden.

Ik hoop je ooit vast te houden. Wanneer ik oud en krakkemikkig zelf over de lijn ben gestapt, hoop ik een jongeman te zien. Eentje waarin ik stukjes van mezelf herken. Maar ook trekken en delen van je vader. Ik hoop dat je me in je armen sluit. En me zegt dat het goed gaat.

Dat je me leid mij naar de tuin van onze voorvaderen, waar we rustig kunnen praten. Over hoe het je vergaan is. En hoe je bent opgegroeid, aan de andere kant. Hoe je daar bent opgeleid, tot wat je nu bent. En jij me kunt vertellen dat je om me gelachen hebt en je plaatsvervangend hebt geschaamd.

Ja, je moeder is niet te trots om toe te geven flaters van fouten te hebben gemaakt. En dat je af en toe net gedaan hebt alsof je mij niet kent.. Ik geef je gelijk. Soms zou ik ook willen kunnen doen alsof ik mezelf niet ken. Hemeltje, als het ogelijk zou zijn om van mezelf te scheiden, had ik dat 20 jaar geleden waarschijnlijk al gedaan.

Maar dat gaat over mij. En het gaat nu over jou. Ik hoop dat, waar je nu ook bent, je omringt bent door liefde. Dat jij je geborgen voelt en je veilig weet tussen vrienden. Ik hoop dat je daar waar je nu bent, alles krijgt wat je nodig hebt om die mooie man te worden die ik voor me zie, iedere keer dat ik aan jou denk.

Ik ben trots op je. En blij dat je mijn zoon bent.

Ik ken je niet, maar ik heb je gedragen. Je hoort bij mij, je bent mijn bloed. En ondanks dat ik je niet vast heb kunnen houden, ben ik blij dat jij in mijn leven bent gekomen.

Je was er, je bent er, je zult er altijd zijn.

Hartelijk gefeliciteerd,

Mijn zoon