Wanneer een vulkaan uitbarst, volgt destructie.
Een stroom van lava komt naar beneden. Laat de wereld op zijn grondvesten schudden en overspoeld alles.
Alles wat leeft wordt verwoest en in de as gelegd.
Stilte volgt..
Een lange stilte. Vol van angst en twijfel. Niet weten wat er nu gedaan moet worden. De wereld is kaal en leeg. Er lijkt geen hoop meer te zijn. Alles is zwart.
Tot de as uit elkaar valt. Er regen bij komt. Dan blijkt dat de as van lava een vruchtbare basis te zijn. Langzaam maar zeker ontspruit er nieuw leven. Groen, tussen al het zwart. Nieuwe scheuten, nieuwe geluiden. Een nieuwe omgeving wordt geboren.
Ik zat in een heel donkere tijd. Verloren kinderen, een vader die dood ging. Banen die verloren zijn en denken dat ik bij iemand anders meer geluk zou vinden. De lava kolkte om mij heen. En de trillingen van het geweld zijn nog te voelen, het gerommel nog te horen.
Echter, de eerste zonnestralen breken door het duister. En ik heb gezien.. Een enkel wit bloempje. Een bloempje van hoop, liefde.
Mijn lief, mijn leven. Ik hoop dat jij dat bloempje ook ziet. Ik zou het zo mooi vinden er samen met jou iets nieuws mee te maken.
Laten we samen opnieuw beginnen. Breng water, breng liefde. Vergeef mij mijn fouten. Ik heb neem jou ook niets meer kwalijk.
Laat ons een nieuwe tuin bouwen.
Ik heb je zo ontzettend lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten