Bij jou horen

Ik kan zoet gevoosde woorden spreken.

Woorden van verleiding, spreek ik zonder moeite. Begeerte is een kunst die ik beheerst. Lust is mijn leerling. De dans tussen de lakens, een ritme dat mijn tweede natuur is geworden. De nacht is mijn tijd. De schaduw van de maan, die langs de vitrage mijn contouren streelt. Zware ademhaling. Rauw en hees door verlangen en opwinding. Mijn dans over jou heen, steeds sneller en schokkender. Tot jouw lijf zijn nectar geeft, tijdens de kreun die jij loslaat van genot.

Ik laat haar daar, in de kamer waar zij hoort. Ik gebruik mijn stem, in smeekbede.

Kom terug naar het bed waar je hoort. Naar de vrouw die naar je verlangt. Maak haar lichaam warm. Laat haar slapen met haar hoofd tegen je arm. Bedrijf haar de liefde, volledig en volkomen. Maar niet omdat zij het vuur in jou weet te blussen en weer op laat laaien. Nee, doe dat niet. Doe het, omdat je weet dat je daar hoort.

Ik herinner mij de eerste keer dat ik je zag. Je kwam de roltrap op bij het station. En het eerste en enige dat ik zag, waren je ogen. Die vrolijke, toverachtige spiegels, die plezier uitstraalden.

Ik was op dat moment al verkocht. Al wist ik dat zelf nog niet. Ik besefte niet, dat daar het lot besloten had. Maar toen was ik al van jou.

In de bijbel staat een stukje over man en vrouw. 

'Je zult hem toebehoren. Je zult naar hem verlangen en hij zal over je heersen.'

Ik vond het altijd een naar stukje. Er klonk totaal geen gelijkheid in. En ik wil niet ondergeschikt zijn. Maar ik begrijp nu wat er bedoelt wordt, denk ik. Want jij heerst over mij. Jij bent de koning van mijn hart, de heerser van mijn verlangens. En derhalve behoor ik aan jouw.

Vanaf het begin hebben we haperingen gehad. Grote en kleine. Twijfels zijn er, angsten. Omdat we allebei gesteld zijn op ons eigen ding. En echt een eigen persoon willen zijn met een eigen leven. En we hebben nooit iets gedaan met ons beider verdriet. We twijfelden, kwamen tot de conclusie dat we van elkaar houden en gingen door.

Ik heb je al gezegd dat ik er klaar mee ben. Ik wil je geen verwijten meer maken aangaande onze kinderen. Dat jij bang bent voor de dood, accepteer ik. Ik hoop dat jij kunt accepteren dat ik af en toe blijf vragen wat er zo beangstigend is. Daarmee wil ik je niet belachelijk maken. Ook lach ik je niet uit. Ik wil je oprecht begrijpen. En naast je staan om je op te vangen, als je dat nodig hebt.

En dit is slechts één voorbeeld.

Ik wil mijn aria’s voor je zingen. En dansen voor jou. Ik wil naar je kijken, als je lekker op de bank ligt te lezen. Ik wil je overhoren, als je besloten hebt welke opleiding je wilt gaan volgen en studeren moet.

Echt, ik dacht dat we de laatste weken wat beter gingen praten. En ik wist ook dat we nog een hoop zooi moeten ruimen. Dat we dingen moeten veranderen.

En ik weet wat ik nodig heb, om je de ruimte te kunnen blijven geven. Op dit moment ben ik namelijk afhankelijk. Afhankelijk van jou, omdat we alle sociale dingen samen doen.

Vrijdag heb ik een meisje ontmoet in de trein. Omdat ik de hele avond gestaan had en gedanst wankelde ik nogal de trein uit. Ze vroeg of ze helpen moest. Ik zei dat het niet hoefde. We raakten aan de prat. En zij woont ook nog niet zo lang hier. Ik heb haar mijn nummer gegeven. En gezegd dat ze echt mag appen. Maar dat heeft ze nog niet gedaan.

Hier zit ik in mijn uppie, mijn lief. Ik vereenzaam hier. En dus claim ik jou. Maar hoe ik ook zoek op het internet naar een weg om mensen in de buurt te leren kennen... Hoe dat moet weet ik niet. Het zal wel zo zijn dat ik verkeerd zoek. Maar we hebben uiteraard ook de financiële kant. Veel geld heb ik niet.

Wil je me alsjeblieft helpen om hier in de buurt wat te vinden? Dan heb ik mijn eigen sociale leven weer een beetje. En dan kan ik jou ook meer ruimte geven. Want ik heb mijn eigen ruimte weer. En mijn eigen uitlaatklep. Dan claim ik jou ook niet meer.

Ik heb alleen hulp nodig in de weg er naartoe. Ik zie het niet zo goed en verzuip in de informatie op het internet. Vroeger pakte ik gewoon een lokaal informatie boekje waarin opgeschreven stond waar je cursussen kon volgen en zo. Ik kan het nergens vinden. En dat wat ik heb kunnen vinden , kan ik niet betalen. Wil je mij helpen dat uit te zoeken? Wil je me bijstaan, de eerste keer dat ik daar dan heen ga? Je hoeft me alleen maar af te leveren.

Alsjeblieft mijn lief. Ik wist vanaf het begin dat wij het af en toe moeilijk zouden hebben. Je kent wat dat betreft mijn voorspellende gave. Maar ik weet ook dat wij samen de kracht en het talent hebben om hier iets moois van te maken. En ik kan nog zoveel moois zien, in de toekomst.

Ik hoop dat je dit leest. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat jij nu niet op dit verhaal zit te wachten. Als je het wel leest, dan hoop ik dat je er een oplossing in ziet. Al is het dan slechts ten dele de oplossing. We zullen er nog niet zijn.

Maar het is een begin. Een begin voor een nieuwe start. Een nieuwe unieke dans.

Ik ben de vloer opgelopen. En ik wil dansen. Met jou.