Donderslag

 Mijn carrière bij de kringloopwinkel is kort.

Vanmorgen heb ik te horen gekregen dat ik ben ontslagen.

Ik ben een leuke meid. Heb een vrolijk karakter en ben een harde werker. Maar mijn aanwezigheid zorgde voor onrust bij een aantal collega’s. En daarom kunnen we niet verder.

Snappen deed ik het niet. Doe ik nog steeds niet. Ik ben daar vijf keer geweest. Collega’s hebben me dingen gevraagd over mij. Ik ben eerlijk geweest. Ik heb verteld wat er met mij aan de hand is. Oke, ik heb niet het achterste van mijn tong laten zien. Niet mijn hele levensverhaal is gelijk over de tafel gegaan. Maar ik ben er eerlijk over geweest.

En vanmorgen kreeg ik te horen voor onrust te zorgen. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Daar heb ik ook geen antwoord op gekregen. Ook kreeg ik geen helder antwoord op waarom mij dat niet door de collega gezegd is. Of wat er dan is.

Ik heb absoluut geen idee meer wat ik moet doen. Op de één of andere manier pas ik nooit in het team. Ze vinden me vrolijk en lief, maar er is altijd wel iets waardoor ik buiten de boot val. Ik hoor er niet bij. Zelfs bij de kneusjes van de kringloopwinkel ben ik niet welkom.

Het grappige eraan vind ik altijd nog wel dat er gezegd wordt dat ik het niet persoonlijk moet opnemen. Het ligt niet aan mij. Er wordt nog eens honderd keer gezegd dat ik enthousiast ben, een leuke meid en een  harde werker. Maar er moet wel rust zijn. En die is er nu niet. Dus helaas.

Het spijt me mensen. Maar als ik het niet persoonlijk op moet nemen. En het komt door de onrust die er door mij ontstaat, dan klopt er iets niet in het verhaal. Waar dat weet ik niet. En of ik dat wil weten, is mij een raadsel. Maar er klopt in je verhaal iets niet.

Wat is ere nou mis met mij? Waarom kom ik altijd als verliezer uit de bus? Waarom pas ik nou nooit in het team? Wat is er nou precies niet goed? Ik had echt het idee hier helemaal te passen. Ik was echt hartstikke blij! Maar blijkbaar was dit niet wederzijds.

Vaak krijg ik te horen dat men mij even moet leren kennen. In het begin kan ik wat vreemd over komen. Of te enthousiast. Maar als men mij eenmaal een beetje kent, ben ik echt een lieverd. (Iets in die strekking krijgt ik te horen.)

Geef haar een kans. Dat is het met mij.

Welnu. Ik heb niet echt het idee dat ik een kans gekregen heb nu. Anderhalve week werken vind ik niet echt afdoende. Maar het zal hem wel aan mij liggen.

Het jaar 2014 is niet mijn jaar. Een hele hoop intens verdriet. Verschrikkelijke gebeurtenissen die veranderingen teweeg brengen voor altijd. Ik hoop dit jaar dan ook snel te vergeten.

Hopelijk is er morgen een klik met Johannes. Dan heeft hij ook snel weer een huisje en ben ik niet meer zo alleen.

In ieder geval heb ik dit jaar wel een leuk nieuw huisje gekregen. En vandaag zijn er weer drie jurkjes binnen gekomen.