Kay

De hele dag loop ik er al mee rond. 

Denkend over of ik er nu wel of niet wat mee moet doen.

En hakken-sloot ben ik er uit dat ik er toch wat over moet tikken.

De reden waarom ik er over twijfelde is omdat het al zo lang geleden is. Ik zou denken er nu toch wel overheen te zijn.

Maar toch. Iedere december weer heb ik er moeite mee. En de hele maand door zie ik jongens, die ongeveer net zo oud zijn als jij. Ik vraag me de halve maand af hoe jij zou zijn. Op wat voor school je zou zitten en of je aan het bereiken was wat je wilde. Of je gelukkig zou zijn en bezig zou zijn een zelfverzekerde, gelukkige jongeman te worden.

Kay.

Vandaag ben je jarig. Je bent 14 geworden.

Tenminste... Als je zou leven. Maar je bent veilig, aan de andere kant van de dunne lijn. Je bent één van de mijn bescherm engelen. Dat houd ik mezelf in ieder geval voor.

Geen zelfgebakken taart door mij vandaag. Geen slingers in de huiskamer. Geen gegiebel van tiener meisjes, die ongetwijfeld met je mee naar huis gekomen zouden zijn. Geen gezeur om cola, wat niet mag omdat dan de lijm van je beugel loslaat.

Sterker nog... Ik zit hier alleen. Me te beseffen dat je vader bij jou is. Want ook die is niet meer onder de levenden.

Ik hoop je ooit vast te houden. Wanneer ik oud en krakkemikkig zelf over de lijn ben gestapt, hoop ik een jongeman te zien. Eentje waarin ik stukjes van mezelf herken. Maar ook trekken en delen van je vader. Ik hoop dat je me in je armen sluit. En me zegt dat het goed gaat.

Dat je me leid mij naar de tuin van onze voorvaderen, waar we rustig kunnen praten. Over hoe het je vergaan is. En hoe je bent opgegroeid, aan de andere kant. Hoe je daar bent opgeleid, tot wat je nu bent. En jij me kunt vertellen dat je om me gelachen hebt en je plaatsvervangend hebt geschaamd.

Ja, je moeder is niet te trots om toe te geven flaters van fouten te hebben gemaakt. En dat je af en toe net gedaan hebt alsof je mij niet kent.. Ik geef je gelijk. Soms zou ik ook willen kunnen doen alsof ik mezelf niet ken. Hemeltje, als het ogelijk zou zijn om van mezelf te scheiden, had ik dat 20 jaar geleden waarschijnlijk al gedaan.

Maar dat gaat over mij. En het gaat nu over jou. Ik hoop dat, waar je nu ook bent, je omringt bent door liefde. Dat jij je geborgen voelt en je veilig weet tussen vrienden. Ik hoop dat je daar waar je nu bent, alles krijgt wat je nodig hebt om die mooie man te worden die ik voor me zie, iedere keer dat ik aan jou denk.

Ik ben trots op je. En blij dat je mijn zoon bent.

Ik ken je niet, maar ik heb je gedragen. Je hoort bij mij, je bent mijn bloed. En ondanks dat ik je niet vast heb kunnen houden, ben ik blij dat jij in mijn leven bent gekomen.

Je was er, je bent er, je zult er altijd zijn.

Hartelijk gefeliciteerd,

Mijn zoon