Christendom. -God dienen uit naam van Jezus Christus

Lieve leukerds en leuke lieverds,


Ik had beloofd mijn verslagen van school met jullie te delen.
Nou had ik geloof ik al een deel gedeeld aangaande mijn proefschrift. En dan bedoel ik het stuk over Heidendom. Maar de andere twee delen nog niet.
Dus ik ga nu maar een deel daarvan het net opgooien.


Geniet ervan.








Geheel de Uwe,







Christendom. -God dienen uit naam van Jezus Christus.

Christendom in een notendop

Het christendom gaat, simpel gezegd, uit van de godsdienstleer die Jezus van Nazareth ons

heeft geleerd. Zijn doctrine en methodiek zijn aangenomen als de belangrijkste richtlijnen

binnen het christendom om als goed mens voor God te kunnen komen.

Wat zijn de verschillen tussen Jezus en de ideeën van andere schriftgeleerden

De meeste schriftgeleerden van het Joodse volk kwamen uit Judea.

Van alle gebieden waar de Joden in die tijden woonden, was Judea het minst bezet geweest

door andere volkeren. Derhalve hadden ze weinig te maken met geloven en gedachten van

buitenaf en konden rechtlijnig in de leer blijven.

De schriftgeleerden uit Judea spraken enkel met de typisch Joodse symboliek, volledig op

de Joodse gemeenschap gericht. Invloeden en mensen van buitenaf waren over het

algemeen niet welkom. De Joodse doctrine bleef daardoor puurder en werd niet aangepast

op de andere volkeren die in Judea leefden.

Jezus was geboren en getogen in Galilea. Het gebied waar Galilea ligt werd geregeld

veroverd door andere volkeren, met andere gebruiken, gedachten en geloven. Wanneer er

een nieuwe overheerser was, kwamen er ook nieuwe kolonisten die deze gedachten en

gebruiken met zich mee namen. De Joden in Galilea waren genoodzaakt om zich aan te

passen aan de nieuwe overheersers en zichzelf derhalve opnieuw te plaatsen in het leven

en hun religie soms anders te belijden. Ook werd er veel minder schande van gesproken

wanneer er huwelijken werden gesloten tussen verschillende volken en dus kwam er meer

ruimte voor versoepelingen binnen de doctrine.

Omdat Jezus in Galilea geleerd had met meerdere volkeren en verschillende symboliek om

te gaan, sprak hij meer mensen aan. Naar gelang het publiek dat hij voor zich had, paste hij

de manier van praten en de symboliek aan. Daarom kon zijn leer op meerdere plekken en

op meerdere manieren verspreid worde. Jezus sprak bewust niet alleen het Joodse volk aan

en was actief bezig om zijn leer te geven aan eenieder die maar horen wilde.

De levensfilosofie van Jezus

De levensfilosofie van Jezus bestaat uit drie onderdelen:

1: De kern van de leer en filosofie van Jezus

2: Dat wat hij aan eigen inzichten uiteenzet tegenover de inzichten van andere geestelijken,

theologen en schriftgeleerden

3: De thema’s die hij het meest bespreekt.

Datgene dat hij zelf het belangrijkste vindt als kern van zijn leer en filosofie, is het vinden van

de weg naar God. God zoeken in al dat men doet, waar men mee bezig is en in zichzelf en

daarbij kijkende naar het grote geheel. Op die wijze vindt men niet alleen de weg naar God,

men vindt ook God in zichzelf en elkaar.

Hij zet dit vervolgens uiteen door mensen de opdracht te geven om vooral dingen te gaan

doen. In tegenstelling tot andere schriftgeleerden wil Jezus graag dat je bidt in afzondering

en zonder dat je dat kenbaar maakt aan de rest van de gemeente. Bidden tot God is geen

uiterlijk vertoon. Het is een moment van bezinning en samenkomst tussen jou en God.

De meest terugkomende thema’s naast het kennen van God zijn liefde, genegenheid en

vrede. Liefde en vrede voor en met jezelf, de ander en zelfs voor en met hen die je in den

beginne niet lief kunt hebben, je ‘vijanden’.

De leer van Jezus is ten opzichte van het Oude Testament erg pacifistisch. Hij wil niet dat er

nog uitingen van geweld zijn en ook niet dat men langer verschil maakt tussen de mensen.

In dit opzicht lijkt hij totaal niet op andere schriftgeleerden, priesters en theologen. Die

hielden er een andere, vaak dogmatischer en strakkere leer op na die niet-Joden niet

accepteerden in hun midden en die door niet-Joden ook veelal niet begrepen werd.

Jezus accepteerde de dogma’s niet, erkende de autoriteit van de theologen, schriftgeleerden

en priesters niet en schreef nieuwe regels toe in zijn leer. Hierbij ging alles uit van de liefde

en acceptatie. Dit is terug te vinden in alle evangeliën, waarin Jezus continu bezig is met het

zijn van dienstbaar en liefdevol omgaat met mensen die door anderen gemeden worden

zoals melaatsen, tollenaars en hoeren.

Christendom in de praktijk

In de bijbel staat geschreven dat Jezus de opdracht heeft gegeven om voor onze naasten te

zorgen en hierdoor is dat één van de duidelijkste manieren waarop het christendom beleid

wordt. Veelal in straatwerk en welzijnswerk komt men veel kerkelijke instanties tegen en ook

in de verslavingszorg zijn er meerdere christelijke instanties actief, al hoeft men niet gelovig

te zijn om aan te kloppen voor hulp. Een duidelijk voorbeeld van zo’n instantie is het Leger

des Heils.

Persoonlijke reflectie

Wat ik persoonlijk nog wel één van de mooiste teksten uit zijn mond vindt is ‘Heb uw naasten

lief gelijk uzelf’, Galaten 5:14.

Elkaar liefhebben op gelijk niveau, zonder aanzien des persoons.

De belangrijkste kerkelijke confessies omschrijven echter een andere houding wanneer het

gaat om houden van zichzelf. Van anderen houden is goed. Dat moet gedaan worden en

veelvuldig. Maar zelfliefde wordt gezien als hoogmoedig en dus slecht. Men dient in te zien

dat men zondig is, niet aan zelfliefde te doen en vooral boetedoening te doen en om genade

te vragen. De kerkelijke praktijk bestaat uit de opvoeding, het onderhouden en het bedienen

van een dergelijke gedachtegang en zelfbewustzijn.

Alla Avilova merkt in haar boek ‘Mijn Evangelie’ terecht op dat dit niet klopt. Wanneer men

de tekst in zijn geheel leest en dit tot zich door laat dringen, kan er niet anders

geconcludeerd worden dan dat er gelijkwaardigheid van uitgaat. Men moet immers elkaar

liefhebben op gelijk niveau, zoals men zichzelf ook liefheeft. Hierin wordt egoïsme dus al

buitenspel gezet.

Daarnaast heeft 2000 jaar kerkelijke leer niets uitgehaald tegen de hoogmoed van de

mensen. Noch onder de christenen onderling, noch in de gedraging van christenen

tegenover mensen met andere overtuigingen.

Waarom ik dan toch Galaten aanhaal?

Omdat ik, toen ik zelf de kerk achter mij liet en de christelijke leer zoals daar geleerd vaarwel

zei, ik uiteindelijk de Bijbel en deze tekst vanuit een ander licht ben gaan zien. Ik keek

ernaar met het idee van liefde, wat hetgene was dat mij het meeste was bijgebleven in de

christelijke leer. Jezus is liefde, God is liefde. Dus waarom zou van jezelf houden dan slecht

zijn, als ik ook de opdracht heb gekregen God vooral ook in mijzelf en anderen te zoeken?

God dient dan in ieder mens aanwezig te zijn, in Zijn liefde. En ook dat wordt vaak genoeg

gezegd, in meerdere boeken, in het Oude en het Nieuwe Testament.



Die ene kerk had mij niet veel goed gedaan. Ik heb daar angst ervaren, pijn en afwijzing. Ik

heb daar een tijd gedacht dat datgene wat ik zei zondig was, omdat ik de grenzen opzocht

en op sommige punten tegen de daar heersende kerkelijke leer in ging. Maar wat die ene

kerk van die ene stroming gedaan heeft, neemt niets af aan de boodschap die Jezus had:

Liefde. Liefde voor alles en iedereen.

Nu ik de evangelische verhalen nog eens lees, vanuit een ander en veel menselijker beeld,

krijg ik een andere boodschap door. Een boodschap die vraagt om alles en iedereen met

mededogen tegemoet te treden, zonder oordeel.

Men hoeft niet eens het Goddelijke te erkennen, laat staan de christelijke levenswijze te

volgen om tot de conclusie te komen dat dit een wonderschone boodschap is. De

niet-theïstische lezer dient de Goddelijke verwijzing ietwat te veranderen, wat op zich kan.

-Men zou bijvoorbeeld een verwijzing naar verlichting kunnen gebruiken, of naar liefde.- De

boodschap doet niets aan kracht af en is even bewonderenswaardig. Een boodschap die het

waard is om naar te luisteren, te overdenken en toe te passen in het eigen leven.