Lieve leukerds en leuke lieverds,
Het negende epistel waarom ik ga branden. En dit haakt een beetje in op eerder genoemde zonden. Maar ik denk dat we wel kunnen stellen dat ze overlap hebben en met elkaar samenhangen. Een soort van: Door de ene zonde, de andere en zonder de andere zonde geen eerste of derde.
Een grote les van mijn ouders: Onderzoekt alles en behoud het goede. Een les die, als ik het goed heb, gewoon uit de Bijbel komt. Ik heb me er in ieder geval aan gehouden. Vond het leuk om te leren en stak dus ook overal mijn licht op. Want wat is er nu leuker dan om iets te leren waarvan je het bestaan niet kon bevroeden? Iets wat je horizon verbreedt, je een rijker en dieper denkend mens maakt.
Mystiek, kleurenleer en de toepassing ervan. Op de één of andere manier had kleurenleer en de toepassing ervan een aantrekkingskracht op mij. Het heeft een waarde, die ik niet kan omschrijven. In combinatie met de feestdagen in het jaar en de wisseling der seizoenen kun je er zo veel mee! Het geeft verdieping, maakt de mystiek mooier en indringender.
Ook symbolen waren vanaf dat ik een kleine meid was echt helemaal de bom. Van elk teken wilde ik weten waar het voor stond, waar het vandaan kwam, tot welk eventuele geloof het behoorde en wat dan de overlap was tussen de eventuele betekenis in het ene geloof ten overstaande van het andere. Ik was een spons. Nam het op, paste het toe, probeerde combinaties te maken. En daarbij keel ik er niet naar uit welke religie de symbolen kwamen.
Wit staat bijvoorbeeld voor reinheid en maagdelijkheid bij de Christenen en bij de Surinaamse religie (Winti, als ik het goed heb onthouden) voor de dood. Ik vind het geweldig dat elke cultuur en religie zijn eigen invulling en gebruiken heeft om bepaalde symbolen en kleuren. Daar kan ik intens van genieten. Het maakt ons immers allemaal mens. En laat zien hoe gelijk wij zijn in onze diversiteit.
Ik spitste me echter wel toe op de Christelijke symboliek en kleurenleer. Dat is immers waar ik me aan houd en waar ik het meeste van tegen zal komen.
Dus.. Paars is verwachting, rood is liefde, blauw is geloof, geel is haat en zo nog meer.
Oepsie. Helemaal fout. Kleurenleer is blijkbaar onzin en brengt je alleen maar af van het rechte pad. Daar mag ik mij niet mee inlaten.
Dus wederom werd alle kennis verwijderd en mocht ik me er verder niet mee inlaten.
De kennis is ondertussen verwaterd. Ik heb me op andere dingen toegelegd. Ik ben een beetje teleurgesteld in het feit dat blijkbaar álles waar ik interesse in had niet goed was. Dat ik niets goed kan doen en alles per definitie van de duivel is.
Zit die duivel dan daadwerkelijk in elk hoekje? Is hij echt altijd iedereen aan het verleiden? Moet hij nooit rusten dan?
Ik kan me niet voorstellen dat er een mini Beëlzebubje is dat 24/7 aan het broeden is om mijn ziel te winnen. Kost veel te veel tijd, je hebt hordes demonen nodig voor al die zielen en je wint er echt niet genoeg zielen mee om er voor de dag des oordeels, bij het laatste gevecht, een fatsoenlijk leger mee op de been te brengen.
De duivel lijkt mij een praktisch wezen. Zo min mogelijk poespas, de weg van de minste weerstand en de grootste resultaten. Dat red je niet wanneer je op elke ziel een demon zet. Voor je het weet heb je als heerser van het kwaad ook nog eens concurrentie voor je troon.
Nee, je wilt gelijk een hoog geplaatst persoon verleiden, zodat in diens kielzog een hele groep mensen meegaat. Daar heb je best een groepje wat sterkere djinn voor over. Als zij met z'n zessen die ene politicus meekrijgen, komen er vanzelf 15 andere zielen mee. Dat is een mega win-situatie. En wat dacht je van al die fans van die politicus? Stuk makkelijker om die ook naar je kamp te krijgen.
Klaar met de beeldspraak. Ondertussen raak ik wel een klein beetje in de overtuiging dat er een klein irritant hoorntje met een piepstem een Atari of Commodore 64 op mij gelocked heeft staan. Iedere keer dat er iets leuks gebeurt en het voor langere tijd goed gaat, wordt het getorpedeerd. Ik lijk niet gelukkig te mogen zijn, ik moet altijd een probleem hebben. Als er niks is, dan creëert mijn brein vanzelf wel een probleem.
Is dat een straf? Is dat God's toorn omdat ik niet een model Christen ben? Ik weet het niet.
Zelf geloof ik niet dat ik kan branden omdat ik dol ben op symboliek en kleurenleer. De Bijbel zit vol met symboliek. Ik begrijp daadwerkelijk niet wat ik nu precies verkeerd gedaan heb.
Misschien dat ik het weer eens oppak. Ik zou alleen niet weten wat het nut ervan zou zijn. Er is immers geen reden om er gebruik van te gaan maken. Ik behoor niet tot een kerk (waar die kennis gewaardeerd wordt) en ik dobber mijlenver van het pad van de rechtvaardige Christen. Ik durf derhalve ook gewoon niet meer. Niet meer naar de kerk, niet meer te zeggen wat mij boeit. Het is immers toch allemaal niet goed en verderfelijke waar.
Geheel de Uwe,
Mystic M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten